Category: Human Rights

Mittal Patel meets jinadada in Amreli

Dada do you cook yourself.

Of course I do but I cook only once for both times.

You learnt after your wife expired

No, I used to cook even when she was there as she was quite indisposed.

You must now be feeling quite lonely?

Yes.. though she was indisposed there was someone to talk to.

Zinadada stays in Bagsara village of Amreli. Zina in Gujarati means tiny. Like his name he is quite small. He has no children. He got a small house constructed from Government aid.  He lived his whole life labouring in the fields.Obviously this was not enough to provide for even his basic needs.  

He became old. Now he cannot work. Even if he wants to, no one will take him to work. Seeing his helpless condition, our associate  Rameshbhai thought of giving him our ration kit every month. ZinaDada has been getting the ration kit for the last 4 years. He now lives a relaxed life. 

He says that with proper food he can spend time praying to God. He believes that VSSM is taking care of him because of some divine connection. He says that in the present times one cannot expect one’s own to take care.

We at VSSM have been helping 600 such helpless and dependent old parents. You can join us in this noble activity by contacting us on 90999-36013 between 10AM  to 6PM. 

 ‘તે દાદા તમે જાતે રાંધો?’

‘હાસ્તો. પણ બે ટંક નથ રાંધતો. બપોરના બે ટંકનું ભેગું રાંધી નાખું.’

‘કાકી ગ્યાં પછી શીખ્યા?’

‘ના રે ના ઈ હતી તોય રાંધવાનું તો મારા ભાગે જ. એ બચારીને તો મંદવાડ હતો, તે એણે તો ઘણા વર્ષોથી ખાટલો પયકડેલો. એનેય હું જ રાંધીને ખવડાવતો.’

‘એ નથી તો હવે એકલું લાગતું હશે ને?’

‘હાસ્તો ભલે માંદી તો માંદી પણ એ બેઠી હોય તો વાતનો વીહામો રે’તો.’

ઝીણાદાદા અમરેલીના બગસરાના સાપરમાં રહે. નામ પ્રમાણે એમનું કદ એકદમ ઝીણું. એમને કોઈ સંતાન નહીં. વર્ષો પહેલાં સરકારી સહાયમાંથી બનેલા નાનકડાં ઘરમાં એ રહે.

આખી જીંદગી ખેતમજૂરી પર નભ્યા. પણ એમાં કાંઈ બે પાંદડે ન થવાય. બચત પણ ક્યાંથી થાય?

ઘડપણ આવ્યું. કામ થાય નહીં ને કરવું હોય તોય કોઈ લઈ ન જાય. લાચારી વેઠતા ઝીણાદાદાની સ્થિતિનો અમારા કાર્યકર રમેશભાઈને ખ્યાલ આવ્યો ને અમે એમને દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. છેલ્લા ચાર વર્ષથી રાશન મળતા દાદાના જીવને નિરાંત છે.

એ કહે, ‘રુપાળુ ખાઈ પીને હરી ભજુ. કાંક લેણું હશે એટલે જ તમે આમ હાચવો. બાકી આજે તો પોતાનાય નથ કરતા..’

આવા 600 નિરાધાર માવતરોને અમે દર મહિને રાશન આપીયે. તમે પણ આ સતકાર્યમાં સહભાગી થઈ શકો. એ માટે 90999-36013 પર 10 થી 6માં સંપર્ક કરી શકાય. 

#MittalPatel  #vssm  #mavjat #oldagecare  #amreli

Jinadada’s expired wife

Jinadada receives Ration kit with the help from VSSM under its mavjat initiative

VSSM’s coordinator helped Jinadada to receive monthly ration  kit

Mittal Patel with VSSM coordinator Rameshbhai and Jinadada

Mittal Patel meets Valu Ma during her field visit to Amreli

“I cannot beg. I do not like it.”

Then how do you survive ?

“Neighbours out of kindness & sympathy come & give food.”

What did you eat now ?

“I have some wheat flour, just enough for one meal, which I will cook in the evening.”

From this conversation, I could sense the condition of the family. I did not ask any more questions because it would make them sad.

 This is the condition of Valuma  from the village Machiyala in Amreli District. She had two sons. One got married and had 3 children. His wife expired when the youngest daughter was only 2 years old. Valuma took care of all the 3 kids & brought them up. Then the son also expired in 2021. He was the earning member of the family The second son renounced the world & became a Sadhu. Sadhu took care of the family. There was sorrow in the family but it seemed that it would be possible to survive. Then the other son also expired. 

This was just too much for Valuma & she broke down. She was old and had developed a big tumour in the throat. When we asked her about this , she said there is pain but she does not have the money to go to the hospital. She was also concerned that in case the diagnosis is serious who will take care of the kids she was now single handedly taking care of.

When we asked her how we can help her, she replied that she doesn’t like to ask for help. She added that whatever we felt at heart was right we can do.

Seeing us the neighbour said that the whole family of Valuma is in trouble because there is heavy leakage in the whole house. The neighbour requested that along with repairing the house if we can even build a toilet inside it would be a big relief to Valuma & family.

We decided to repair the house along with giving the food kit. 

Dr Aleem Adatiya of Jamnagar but now staying in Africa agreed to bear the entire cost of repairs.

For a food kit you all can also help.

When we left Valuma’s house we saw in the surroundings several concrete houses.If all staying in these buildings would have wished, it would have been easily possible to help Valuma. 

Like our Malabhai & Parthibhai said, it is not in everyone’s destiny to help the needy. We are thankful to Alimbhai for helping in this noble work.

We are also thankful to Kanubhai who was instrumental in taking us to Valuma. We were happy to see Valuma’s neighbour helping in the best way she could.

Our associate Rameshbhai will now take care of Valuma. We will try to get funds from the government under the guardian scheme. We will also help in getting the “antyodaya” card.

To help in such noble causes you can GPay your contribution to 99090 49893.

There are so many such families who need help & support. It is practically impossible for us to reach out to all. You on your own also can help such families. To help improve the lives of others is the biggest satisfaction & joy one can get.

 ‘માંગવાનું હું નો કરુ. મને ઈ નો ગમે..’

‘તો ઘર કેમ હાલે?’

‘આજુબાજુમાં કોઈને દયા આવે તો દઈ જાય.. ‘

‘અત્યારે શું જમ્યા?’

‘એક ટંક ચાલે એટલો લોટ સે તે હાંજેકના રાંધશું!’

આટલી વાતથી પરિવારની દશા સમજાઈ ગઈ. એમને વધુ પુછીશું તો દુઃખ પહોંચશે એમ માની આગળ પુછવાનું ટાળ્યું. 

અમરેલીના માચીયાળાના વલુમા. એમને બે દિકરા હતા. એમાંના એકને પરણાવ્યો. એને ત્રણ બાળકો થયા ને એમની ઘરવાળી ગુજરી ગઈ. એ વખતે સૌથી નાનો દિકરો તો બે જ વર્ષનો. વલુમાએ જ આ ત્રણેયને ઉછેર્યા. બીજો દિકરો ભગત થઈ ગ્યો. ત્રણ સંતાનોના પિતા 2021માં ગુજરી ગયા. ઘરમાં કમાનાર મુખ્ય વ્યક્તિ જતો રહ્યો. ભગતની જેમ રહેતા દીકરાએ ઘરની જવાબદારી સંભાળી.. દુઃખ હતું પણ જીવી જવાશે એમ લાગતું હતું. ત્યાં વલુમાનો ભગત દિકરો પણ ગુજરી ગયો.

વલુમા હવે ભાંગી પડ્યા. એમની ઉંમર ઘણી. ગળામાં મોટી ગાંઠ હતી. અમે પુછ્યું. ‘બા શું થયું છે?’

જવાબમાં એમણે કહ્યું, ‘એ પીડા થયા કરે પણ દવાખાને બતાવવાના પૈસા ક્યાં? અને બતાવી દઉં ને કાંક ભારે નીકળે તો પછી આ છોકરાંઓનું કોણ?’

અમે શું મદદ કરીએ એવું પુછ્યું તો કહે, ‘મને માંગવું નથ ગમતું. તમને હૈયે બેહે ઈ કરો.’

અમને જોઈને પડોશમાં રહેતા એક બહેન અમારી પાસે આવ્યા ને એમણે કહ્યું, ચોમાસામાં આખો પરિવાર બહુ હેરાન થાય. ઘરમાં બધેથી પાણી પડે. જો ઘર રીપેર ને સાથે ટોયલેટ બાથરૃમ જેવું થઈ જાય તો એમને સાતા થઈ જાય.

રાશનની કીટ આપવાની સાથે ઘર રીપેરીંગનું કામ કરવાનું અમે નક્કી કર્યું.

જામનગરના અને હાલમાં આફ્રિકા રહેતા ડો. અલીમ અદાતિયાએ વલુમાના ઘરના રીપેરીંગનો તમામ ખર્ચ આપવા કહ્યું. 

રાશન માટે તમે સૌ પણ મદદ કરી શકો.. 

વલુમાને મળીને અમે નીકળી રહ્યા હતા ત્યારે જોયું તો વલુમા જ્યાં રહેતા તેમના ઝૂંપડાં આસપાસ ઘણા મજબૂત અને મોટા મકાનો બાંધેલા હતા. આ દરેક ઘરના વ્યક્તિએ ઈચ્છ્યું હોત તો વલુમાનું ઘર સરખુ કરવાનું આરામથી થઈ શક્યું હોત.

ખેર અમારા માલાભાઈ કે પરથીભાઈ કહે એમ, સદકાર્યોમાં નિમિત્ત બનવાનું સુખ બધાના નસીબમાં નથી હોતું… અલીમભાઈ એમાં નિમિત્ત બન્યા એ માટે આભાર.

વલુમા સુધી અમને કનુભાઈ લઈ ગયા. એમનો પણ આભાર. ને વલુમાના પડોશમાં રહેતા બહેન એમનાથી થતું કરે એ જોઈને રાજી થવાયું.

અમારા કાર્યકર રમેશભાઈ હવેથી વલુમાનું ધ્યાન રાખશે… બાળકોને પાલક માતા પિતા યોજના અંતર્ગત સહાય મળે તે માટે પણ કોશીશ કરીશું. સાથે અંત્યોદય રાશનકાર્ડ મળે તેમ પણ કરીશું.

આવા સદકાર્યોમાં  સહયોગ GPay 9909049893 પર મદદ મોકલી શકાય.

પણ આવા કેટલાય પરિવારો છે જેમને આપણા ટેકાની જરૃર છે. અમે બધે નથી પહોંચી વળવાના. તમે પણ તમારાથી થાય તે ટેકો આવા પરિવારો દેખાય તો કરજો.. કોઈને સુખ આપવામાં નિમિત્ત બનવું એ સુખ બહુ મોટું..

#MittalPatel #vssm #amreli #Gujarat #careforelderly #humanity #support #helpinghands

Mittal Patel with VSSM Coordinator Rameshbhai, Kanubhai  Valuma with her grand kids

Valu Ma took care of all the three kids and brought them up

Mittal Patel visits Valu Ma’s home

The current living condition of ValuMa

Event was graced by Shri Mahendrabhai Munjpara, MLA  Shri Jagdishbhai Makwana, Collector and other  District officers

The Day of Freedom.

The bonded labourers were tortured a lot during British rule.  There was an uprising by this community against the mighty Britishers. They were convicted and imprisoned in jail. Our country became independent on 15th Aug 1947  but these bonded labourers were freed from the jail on 31st August 1952. They celebrate this day as the Day of Freedom. In Surendranagar this year the families celebrated the day. Our associates Shri Harshad Vyas & Jalpa Vyas organised it. Member of Parliament Shri Mahendrabhai Munjpara, MLA Shri  Jagdishbhai Makwana , Collector & other officers of the District remained present. Social worker Truptiben Shukla & others also graced the event.

I am obliged to our respected Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel who was very responsive to the problems of this community. He directed all his officers to pro-actively help. We are proud to have such a Chief Minister. We are extremely thankful to him .

Whatever the shortcomings of this community, the MP & the MLA promised to resolve them quickly. We are much obliged to them. 

We are hopeful that very soon all the problems of this community will be reduced and their lives will improve.

We will shortly start building homes for the 65 families. There is a tremendous support of the government administration.

Our associates Harshad & Jalpa are dedicated VSSM volunteers. I am proud of both. I hope they both progress in their lives and benefit many more families in times to come.

મુક્તિદિન..

વિમુક્ત જાતિઓ પર અંગ્રેજોના વખતમાં ખુબ અત્યાચાર થયો. અંગ્રેજો સામે બંડ પોકારવાનું આ જાતિઓએ કરેલું માટે જ તેમને ગુન્હાહીત ઘોષિત કરીને, વાડામાં બંધ કરી. 15 ઓગષ્ટ 1947ના રોજ દેશ આખો આઝાદ થયો.પણ વાડામાં જેમને કેદ કરેલા તે વિમુક્ત સમુદાયોને 31 ઓગષ્ટ 1952ના રોજ વાડાબંધીમાંથી મુક્તિ મળે માટે આ દિવસને મુક્તિદિન તરીકે ઊજવે. 

સુરેન્દ્રનગરમાં આ વખતે મુક્તિ દિનની ઊજવણી અમારા પરિવારોએ કરી. કાર્યકર હર્ષદ વ્યાસ તેમજ જલપા વ્યાસે આયોજન કર્યું જેમાં સંસદ સભ્ય આદરણીય શ્રી મહેન્દ્રભાઈ મુંજપરા ધારાસભ્ય અને વિધાનસભાના દંડક આદરણીય શ્રી જગદીશભાઈ મકવાણા તેમજ જિલ્લાનું વહીવટીતંત્ર આદરણીય કલેક્ટર શ્રી થી લઈને અન્ય અધિકારીગણ ખાસ હાજર રહ્યા. અમારા તૃપ્તીબેન શુક્લ અને અન્ય સમાજીક કાર્યકરો પણ કાર્યક્રમમાં હાજર રહ્યા.

આદરણીય મુખ્યમંત્રી શ્રી ભુપેન્દ્રભાઈ પટેલની આભારી છું. સુરેન્દ્રનગરમાં વિચરતી જાતિઓના પ્રશ્નો ઘણા પડતર છે. આ બાબતે એમનું ધ્યાન દોર્યું ને એમણે લાગણીપૂર્વક સૌને આ કાર્યમાં મદદ કરવા સૂચના આપી. આવા મુખ્યમંત્રી મળ્યાનું ગૌરવ છે… આપની લાગણી માટે આભારી છું. 

કલેક્ટર શ્રી તેમજ ધારાસભ્ય શ્રી અને સંસદસભ્ય શ્રીએ વિચતરી જાતિઓના જે પણ પડતર પ્રશ્નો છે તેનું નિરાકારણ ઝડપથી લાવવાની પણ ખાત્રી આપી.. આપ સૌ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતા વ્યક્ત કરુ છું.

આશા રાખીએ આવનારા સમયમાં સુરેન્દ્રનગર જિલ્લામાં વસતા અમારા પરિવારોની મુશ્કેલીઓ થોડી હળવી થાય.

65 પરિવારોની કોલોની તો અમે થોડા જ દિવસોમાં બાંધવાનું શરૃ કરીશું. તંત્રનો એમાં ઘણો સહયોગ..

અમારો હર્ષદ અને જલપા બેય હૃદયથી VSSM ને વરેલા એકદમ સંનિષ્ઠ કાર્યકરો.. તમારા બેઉ પર ગર્વ છે. ખુબ તરક્કી કરો ને કેટલાયના ભલામાં નિમિત્ત બનો તેવી શુભેચ્છા… 

#mittalPatel

Mittal Patel meets Manguba during her field visit

 “Raju had a serious stomach ailment. I took him to many doctors. Finally he was cured but even today he cannot work hard or lift weight”

Manguba said this with deep anguish. She stays in Patan, Radhanpur. The road leading to her house would not make us believe that she would be in such a difficult condition. Manguba with her small family stays in a temporary shed. She had left her native village many years ago & settled in Radhanpur. She & her husband did labour jobs & survived. But her husband passed away about 10 years ago. To compound Manguba’s problem her son Raju got an ulcer ailment. Manguba has to go  for domestic work to different homes. She has been doing this work for many years but now with advancing age she is not able to do much work.

The neighbours would give their extra food to Manguben. She with a heavy heart said that this extra food would otherwise have been given to dogs. With a lump in the throat she could not speak further. Who likes to live in this manner? Having come to know of her condition , we at VSSM decided to give her a ration kit every month. She continued to do some light work and with our ration kit she & her son survived. With our support now it was not absolutely necessary for her to work. She said that with our help there is much relief in her life.

Like her, we support about 600 such dependent elders. With the support of many well wishers this has become possible.  With just Rs 1500 per month you can even be a guardian to such elders. It is not a big sum. You can contribute through GPay on 9909049893. Our wish is that for the well being of all, let us play our role of helping the needy.. 

‘રાજુને પેટની બહુ મોટી બિમારી થઈ. હું ઘણા દવાખાના એને લઈને દોડી ત્યારે જતા એ સાજો થયો પણ હાલેય એ ભારે કામ નથી કરી હકતો.’

મંગુબાએ વલોવાતા હૈયે આ કહ્યું. પાટણના રાધનપુરમાં એ રહે. આમ તો એમના ઘર તરફ જવાનો રસ્તો જ્યાંથી પસાર થાય એ જોતા મંગુબાની રહેવાની સ્થિતિ આટલી વિકટ હશે એનો અંદાજ ન આવે.

 મંગુબા મર્યાદીત ઘર સંસાર સાથે છાપરાંમાં રહે. એમનું મૂળવતન છોડીને એ વર્ષો પહેલાં રાધનપુર આવી ગયેલા. પતિ પત્ની મજૂરી કરી નભતા. પણ કાકા દસેક વર્ષ પહેલાં ગયા. ને દિકરાને અલ્સરની બિમારી લાગુ પડી.  મંગુબા લોકોના ઘરે કચરા પોતા વાસણ કરવા જાય. આમ તો વર્ષોથી આજ કામ કરે. પણ પહેલાં જેટલું કામ હવે ઉંમરના કારણે નથી કરી શકતા.

સોસાયટીના લોકો ક્યારેક પોતાના ઘરે વધેલું મંગુબાને આપી જાય. બા કહે એમ લોકો વધેલું કૂતરાને ચાટમાં નાખે એની જગ્યાએ….એ વધુ બોલી ન શક્યા. ગળે ડૂમો બાઝ્યો. આવું જીવન કોને ગમે પણ શું કરે? 

બાની સ્થિતિનો ખ્યાલ આવતા અમે દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. થોડું ઘણું થાય એ કામ એ કરે જેના લીધે મા-દિકરાનું ગુજરાન ચાલે.. પણ પહેલાં કામ કરવું જ પડશે એવું હવે નથી. તબીયત ઠીક ન હોય અથવા પરાણે ન થાય તોય કામ ખેંચતા મંગુબા કહે, ‘તમે રેશન આલો એનાથી મને રાહત થઈ..’

VSSM થકી અમે આવા 600 નિરાધાર બા દાદાઓને રાશન આપીયે. તમે સૌ આમાં મદદ કરો એટલે આ બધુ થાય.

તમે પણ આવા બા-દાદાઓના પાલક બની શકો.. માસીક 1500  એ મોટી રકમ નથી. પણ એનાથી કોઈનો આખો મહિનો નીકળી જાય.. તમે Gpay નંબર 9909049893 થકી મદદ કરી શખો. 

સૌને સાતા પહોંચાડવાના કાર્યોમાં સદાય નિમિત્ત બનીયે તેવી શુભભાવના.. 

The current living condition of Mangu Ba

VSSM helps Manguba with monthly ration kit under our mavjat initiative

Mittal Patel discusses tree planatation with Fine Jewellery team

 Raviyana Village in Banaskantha is an ideal village.

We dug 2 lakes to make them deeper. It helped conserve more water and it benefitted the villagers.  Then the villagers gave us land to plant trees. With the financial help of Fine Jewellery we planted more than 7000 trees. Many thanks to Fine Jewellery.. The staff of the donor also came to help us plant the trees. The sarpanch of the village Shri Rasikbhai hosted dinner with lots of love. The guests from the city of Mumbai relished the typical village food of Millet Rotis & Curd.

The youth of the village are taking great care of the trees that have been planted. The water for the trees is given by the 2 villagers from their own borewell.

It is the need of the hour that trees are planted in every village. People are getting aware about it and that is very heartening. 

This year we have planted 8.72 lakhs trees with a determination that they all should survive.

We are thankful to many supporters who made this possible.

બનાસકાંઠાનું રવીયાણા સંપીલું ગામ.

ગામના બે તળાવો અમે ઊંડા કરેલા ને એનાથી ગામને લાભ પણ થયો. એ પછી વાત આવી વૃક્ષ ઉછેરની. ગામે સરસ જગ્યા આપી અને VSSM એ ફાઈન જ્વેલરીની મુખ્ય મદદ સાથે ગામની ભાગાદીરાથી ત્યાં 7000 થી વધારે વૃક્ષો વાવ્યા. ફાઈન જ્વેલરીનો ઘણો આભાર.

ફાઈન જેવેલરીનો સ્ટાફ પણ વૃક્ષો વાવવા માટે ખાસ આવ્યો. સરપંચ શ્રી રસીકભાઈએ સૌને બહુ ભાવથી વાળુ કરાવ્યું. 

મુંબઈગરા રોટલા સાથે આપણી દહીંતીખારી ખાઈને રાજી.. 

વૃક્ષોની કાળજી ગામની વૃક્ષમંડળીના યુવાનો સરસ રીતે લે. વૃક્ષોને પાણી ગામના જ બે લોકો પોતાના બોરવેલમાંથી આપે..

દરેક ગામ વૃક્ષો માટે સજ્જ થાય તે આજની જરૃર. જો કે લોકો જાગૃત થઈ રહ્યા છે એ જોઈને રાજી થવાય છે.. 

આ વર્ષેના મળી અમે કુલ 8.72 લાખ વૃશ્રો વાવ્યા એ પણ ઉછેરવાના સંકલ્પ સાથે.. 

આ કાર્ય માટે ઘણા બધા સ્વજનોએ મદદ કરી સૌનો ઘણો ઘણો આભાર. 

Mittal Patel, villagers and Fine jewellery team at tree plantation site

Mittal Patel plants tree sapling

Fine Jewellery team came to Raviyana village to help us plant the trees

Mittal Patel with Fine Jewellery team

Mittal Patel, villagers, vssm team, fine jewellery team planted 7000 tress

Mittal Patel discusses tree plantation

Fine Jewellery team plants tree saplings

Mitta Patel with others at Raviyana tree plantation site

Mittal Patel visits Raviyana tree planation site for tree plantation

Mittal Patel meets Manharba at her home

 Manharba stays in Varsoda  in Manas in Gandhinagar

Her husband had expired a long time ago. Even the son  expired some years ago. Manharba used to work as a cook in someone’s house which helped her to take care of herself. But with age advancing she had to give up the work. Manharba stays in Varsoda and has her own house. However, her house is in totally dilapidated condition.  She now stays in a rented house. She gets pension for senior citizens from which she pays the house rent & power bills. We came to know about Manharba from a local village person Ashwinbhai Raval who informed our colleague

We met her recently and she requested us to help repair her house so she can save a monthly rent of Rs 500/-. Over & above that she will have the happiness of staying in her own house & there will be no ear of anyone asking her to vacate the house.

Manharba has on so many occasions thanked us for the ration that we give her  When we went to see her dilapidated house she told us something very nice.

” Karna was a benevolent person. He us to donate gold . After death he went to heaven.  When he was hungry he was given gold biscuits to eat. When Karna asked why Gold biscuits. He was told that he will get what he donated. Donating food is the best donation one can do. From your ration, I am able to quench my hunger. My soul bless you every day”

We are able to do this noble task of helping at least 600 dependent aged grand parents primarily because of so many donors & well wishers who contribute generously towards this cause. The blessings of Manharba is to all who help us in this cause.

To repair the house, Shri Kishorebhai helped us. In memory of Kushbhai we named it Kush Home 2. Thank you Kishorebhai.

You all can be a part of this noble cause of helping the elders & the dependent. 

Only Rs 1,500 can help some one for a whole month.

You can contribute by GPay on 99090949893 & also talk to us on 9000036013 between 10:00 AM to 6:00 PM. I thank all who have helped us in this noble cause.  

મનહરબા ગાંધીનગરના માણસના વરસોડાગામમાં રહે.

પતિને ગુજરી ગયે ઘણો વખત થયો. એક દીકરો હતો એ પણ ગુજરી ગયો. બા ગાંધીનગરમાં કોઈના ઘરે રહીને રસોઈ કરતા એટલે નિભાવ થઈ જતો. પણ હવે ઉંમર થતા એ કામ છુટ્યું. 

બા હવે વરસોડામાં રહે. એમનું પોતાનું ઘર છે. પણ એ ઘર જર્જરીત થઈ ગયું છે. આથી એ ભાડાના ઘરમાં એ રહે.

વૃદ્ધ પેન્શન મળે એમાંથી એ ઘરનું ભાડુ ભરે ને બાકી બચે એમાંથી લાઈટબીલ ને અન્ય ખર્ચ કરે. 

મનહરબાની સ્થિતિ વિષે ગામના અશ્વિનભાઈ રાવળે અમારા કાર્યકર રીઝવાનભાઈને વાત કરી. અમે માવજત કાર્યક્રમ અંતર્ગત એમને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. બાને ગામના એક જૈન પરિવાર તરફથી એક ટંક ટીફીન મળે અને અમે રાશન આપીયે આમ ખાવા પીવાનું થઈ જાય.

અમે હમણાં એમને મળ્યા ત્યારે એમણે કહ્યું, ‘આ ભાડાના ઘરની જગ્યાએ મારુ પોતાનું ઘર જો રીપેર થઈ જાય તો મારા મહિનાના 500 રૃપિયા બચી જાય. પાછુ પોતાના ઘરનું સુખ જુદુ. કોઈ ખાલી કરાવશેની બીક પણ ન રહે.’

મનહર બાને રાશન આપીયે તે માટે એમણે કોણ જાણે કેટલીયે વખત આભાર વ્યક્ત કર્યો. એમનું જર્જરીત ઘર જોવા ગયા ત્યારે એમણે એક સરસ વાત કરી,

‘કર્ણ દાનવીર કહેવાયો. એ સોનાનું દાન કરતો. મૃત્યુ પછી સ્વર્ગમાં ગયો. એને ભૂખ લાગી. જમવામાં એને સોનાના બીસ્કીટ આપ્યા. કારણ પુછ્યું તો કહ્યું, તે જેનું દાન કર્યું હોય એ તને મળે!’ આ વાત કરીને બા હસ્યા અને કહ્યું, ‘અન્નદાન મહાદાન કહેવાય. તમે રાશન આપો એનાથી મારુ પેટ ભરાય, મારો આત્મા રોજ તમને આશિર્વાદ આપે.’

આમ જુઓ તો અમે નિમિત્ત. VSSM સાથે સંકળાયેલા કેટલા બધા સ્વજનો અમને મદદ કરે ત્યારે અમે મનહર બા જેવા 600 નિરાધાર બા દાદાઓને રાશન આપી શકીએ. 

આમ મનહરબાના આશિર્વાદ આ કાર્યમાં મદદ કરનાર સૌને..

ઘર સરખુ કરવા અમેરીકામાં રહેતા કીશોર અંકલને વાત કરી અને કુશભાઈની સ્મૃતિમાં કુશ હોમ -2 બનાવવાનું નક્કી કર્યું. આભાર અંકલ..

આપ સૌ પણ આવા નિરાધાર બા દાદાઓને રાશન આપવામાં નિમિત્ત બની શકો. 1500 માસીક ખર્ચ એ બહુ મોટી રકમ નથી પણ એનાથી કોઈનો મહિનો નીકળી જાય.

ઘણા નિરાધાર બા દાદાઓનું ઘડપણ સુધારવા તેમના સુધી પહોંચવા આપ સૌ સાથે આવો તેવી વિનંતી. આપ આપનું અનુદાન  99090 49893 પર ગુગલ પેથી મોકલી શકો. આ બાબતે 90999-36013 પર 10 થી 6માં વાત પણ કરી શકો..

જેઓ આ કાર્યમાં સાથે છે તે તમામ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતાભાવ વ્યક્ત કરુ છું.

#MittalPatel #vssm #humanity #careforseniors #gujarat #gandhinagar #shelter #elderlycare

Manharba’s dilapidated house

Manharba currently living at her rented house

News article about penalty to Gujarat Government

Gujarat Government penalised ?

For inappropriate arrangement of underground.water management systems, the Central Ground Water Authority has levied a penalty of Rs 12.32 crores on Gujarat Government. Was it because the government did not follow the rules in a disciplined manner ? It can also mean that Gujarat Government is solely responsible for the underground water mismanagement. No doubt it is the duty of the government to lay down strict rules for the usage of underground water. At the same time what are the duties of people at large?

Instead of greed for 3 harvests , farmers will have to settle for 2 harvests.

Government will have to take greater care in equitable distribution & supply of water.

The dams have been built on Narmada &  Gharoi reservoirs. Further a network of canals & pipelines have been created to store water in small lakes. However, in this arrangement we are still lacking as the water is not always available in these small lakes.

In the report by Ground Water Resources India , a central government agency, it is mentioned that Banaskantha, Patan & Mehsana Districts have made indiscriminate use of underground water. The situation has turned precarious. The Government is worried. Through various schemes like “Sujalam & Sufalam” it is attempting to raise the levels of underground water. It is important to have a social audit done to ensure that rules are followed properly. The water as a resource is so valuable that we cannot afford to waste a single drop of water.

Alongwith the government, people also have to be worried. Government will not be able to do everything. We are very much aware of our rights. We force the government to enforce our rights but when it comes to our duties we remain ignorant. It is important that we are conscious of our duties. This is not an issue for debate. It is an issue which is most closely connected to our existence & well being. When we go to a place where there is no water, we realise its importance. To retain the prosperity that we got because of borewells, we will have to constantly remind ourselves of our role irrespective of whether the government thinks about it or not. After reading the news of the Government being penalised, we at VSSM have become more resolved of our role in water management. What will you resolve ?? 

ગુજરાત સરકારને દંડ?

ભૂગર્ભજળના અયોગ્ય વ્યવસ્થાપનને લઈને સેન્ટ્રલ ગ્રાઉન્ડ વોટર ઓથોરેટીએ ગુજરાત સરકારેને 12.32 કરોડનો દંડ ફટકાર્યો. સરકાર નિતીમાં કડકાઈ ન દાખવી શકી એટલે આ દંડ?સવાલ આ પરિસ્થિતિ માટે ફક્ત સરકાર જ જવાબદાર એવો પણ થાય.

સરકારની ફરજ ભૂગર્ભજળને અમાપ રીતે ઉલેચવાની સામે કડક નિતીનિયમો બનાવવાની તો છે જ પણ સાથે સાથે પ્રજા તરીકે આપણી ફરજ શું? 

ક્યાંક ત્રણ પાકની લાલસાને મુકીને બે પાક લેવા પર આવવાનું આપણે કરવું પડશે. જ્યારે સરકાર પણ પાણીની યોગ્ય વહેંચણી કરવા ઘણી કોશીશ કરે છતાં ક્યાંક આ કોશીશમાં હજુ વધારો કરવાની પણ જરૃર.

નર્મદા, ધરોઈ વગેરે જળાશયો પર ડેમ બંધાયા અને તેમાંથી કેનાલો, પાઈપોનું જાળુ વિકસાવ્યું એ જાળામાંથી તળાવો, નાના જળાશયોમાં પાણી ભરાય તેવી વ્યવસ્થા ગોઠવી પણ સતત પાણી રહે તેવી નક્કર ગોઠવણીમાં આપણે હજુ ક્યાંક ઊણા..

કેન્દ્ર સરકારના ડાયનેમીક ગ્રાઉન્ડ વોટર રિસોર્સ ઈન્ડિયાના રીપોર્ટ મુજબ 2022માં બનાસકાંઠા, પાટણ અને મહેસાણા જિલ્લામાં સૌથી વધુ પાણી ઉલેચાયા.. સ્થિતિ વણસી છે. સરકાર ચિંતીત છે એટલે એ સુજલામ સુફલામ ને અન્ય કેટલીયે યોજનાઓ થકી ભૂગર્ભજળને ઉપર લાવવા મથે. પણ ક્યાંક સરકારી યોજનાઓથી થયેલા જળસંચયના કાર્યોનું સોસીયલ ઓડીટ થાય તે પણ જરૃરી. મૂળ કાર્યોની ગુણવત્તા સુધારવા માટે.. કારણ પાણીનું કાર્ય એવું છે કે એના માટે એક રૃપિયો ખોટો થાય એ આપણને કોઈને પોષાય એવું નથી. વળી સરકારની સાથે સાથે પ્રજા તરીકે આપણે પણ ચિંતા કરવા જેવું છે. બધુ જ સરકાર નહીં કરી શકે. પણ આપણે હકો બધા યાદ રાખીશું આપણી ફરજ યાદ રાખવાનું આપણે નથી કરતા. આ ફરજ યાદ રાખવી હવે જરૃરી છે.. 

આ વાદ વિવાદનો મુદ્દો નથી પણ જીવન સાથે સંકળાયેલો સૌથી મહત્વનો મુદ્દો છે. પાણી વગરના પ્રદેશમાં જઈશું તો ત્યાંની હાડમારી આપણને સમજાશે. જે સમૃદ્ધી બોરવેલના કારણે આવી એ સમુદ્ધીને ટકાવવા પાણી વિશે સરકાર વિચારે કે ન વિચારે આપણે- સમાજે વિચારવાનું કરવું પડશે…

સમાચાર વાંચીને એક સંકલ્પ વધારે સઘન રીતે આ કાર્યો કરવાનો અમે VSSM ટીમ કરીએ છીએ. 

તમે ક્યો સંકલ્પ કરશો?

#MittalPatel

VSSM were blessed with the opportunity to marry 2 daughters of Vadia

To wed or get engaged saves the daughters of this particular village from a life of hell. Here is an opportunity to contribute to the weddings of such daughters!

Vadia village of Banaskantha has been known for unpleasant reasons. It is not only the girls; parents are also educating their sons. As a result, many boys have graduated from college.

Getting their daughters married has become a custom now. Many families even dread the name Vadia. Hence they have relocated to other places. Two daughters belonging to such families recently got married. The economic condition of these families is deplorable; many tried to lure them into sending their daughters into prostitution (which was the traditional occupation of this village). But the families remained determined, “how can we call ourselves parents if we push our girls into a life of hell?” was their firm reply.

If parents of all of Vadia’s daughters could think like so, the conditions would improve only for the better.

Well, we were instrumental in getting the two daughters married. US-based respected Shri Rameshbhai Shah provided huge support to meet the expenses of the weddings. We are grateful to Shri Shah for the support he has provided.

VSSM’s team member Rameshbhai has pledged to make sure each daughter of Vadia is married; we pray for his pledge to come true. Ramesbhai worked tirelessly during this wedding.

We wish both these daughters happiness and prosperity in their lives.

દિકરીઓના લગ્નમાં નિમિત્ત બનવું એ તો લાહવો. પાછુ એવા ગામની દીકરીઓ કે જ્યાં લગ્ન કે સગાઈ એ દિકરીઓને નર્કાગારમાં જતી રોકે. 

બનાસકાંઠાનું વાડિયા. ત્યાંની શકલ હવે બદલાઈ રહી છે. પરિવારો દીકરીઓને સાથે સાથે છોકરાંઓને ભણાવી રહ્યા છે. કેટલાક દીકરાઓ ગ્રેજ્યુએટ પણ થયા.

દીકરીઓના લગ્નોની જાણે હવે પરંપરા બની ગઈ. ઘણા પરિવારોને તો વાડિયા નામથી પણ છોછ છે એટલે ગામ છોડી દીધું છે. આવા જ પરિવારોની બે દિકરીઓના લગ્ન હમણાં થયા. આર્થિક સ્થિતિ પરિવારની નબળી. મજૂરી કરીને નભે. લાલચો ઢગલો. દીકરી દેહવ્યાપાર કરે એમાં આપણે ક્યાં મેણું હોય એવું લોકો કહે. પણ આ પરિવારોએ કહ્યું દીકરી તો સાસરે શોભે. એને જાતે કરીને નર્કમાં ધકેલવાનું અમે કરીએ તો મા-બાપ શેના?

બસ આટલી વાત વાડિયાના દરેક મા-બાપ સમજી જાય તો સ્થિતિ બદલાઈ જાય..

ખેર આ દિકરીઓના લગ્નમાં અમે નિમિત્ત બન્યા. અમેરિકામાં રહેતા આદરણીય રમેશભાઈ શાહે આ બે દિકરીઓના લગ્ન ખર્ચમાં ઘણી મોટી મદદ કરી. તેમનો ઘણો આભાર.

અમારા કાર્યકર રમેશભાઈ ખડેપગે રહ્યા. તેમની નેમ ગામની દરેક દિકરી પરણે તેવી.. તેમની આ ભાવનાને પણ પ્રણામ.

બાકી બેય દિકરીઓ સુખી થાય તેવી શુભભાવના…

#miitalpatel #vssm #prostitution #savelife #marrige

VSSM Coordinator Rameshbhai attends wedding ceremony

VSSM coordinator with Groom bride and other family  members

US-based respected Shri Rameshbhai Shah provided huge support to meet the expenses of the weddings

Mittal Patel visits Jenaal tree plantation site

“We want to plant and raise trees at our village’s crematorium; Ben will you please help us achieve that?” the Sarpanch of Jenaal village had called up in April 2022 with this request.

“We receive numerous such requests, but when it comes to walk the talk, most of them fall short of expectations. We appoint a Vriksh Mitra, but the community must also monitor and put in continuous efforts. If that does not happen, all our efforts fail.”

“Ben, you, please come and meet us; we will never give you a chance to complain.”

There was a sense of truth in his request; we decided to go and visit the crematorium. The entire area was filled with gando baval, but the Sarpanch assured us of getting it all cleaned. They also brought a water connection to the crematorium. Once the crematorium grounds were cleared by the community and the water connection was in place, we dug pits and planted 8200 trees appointed a Vriksh Mitra.

The Vriksh Mitra performed his responsibility well, but the Sarpanch would visit the plantation site every morning, spend 2-3 hours daily, and work wherever additional efforts were required.

I was recently in Jenaal where we met with community elders,  a request to elders to serve the trees was accepted unanimously.

We want thousands of birds to come and perch on these trees, if the birds begin to stay here our village will be a happy place. 

If all village leaders had the understanding Jenaal’s Sarpanch showcased, the entire region would have become green in no time.

The support to create this wilderness came through our dear Nanditabahen Parekh to create Shakuntala-Bhanu Van in memory of respected Lt. Bhanubahen and Shakuntalabahen. We are sure the souls of Bhanubahen and Shakuntalabahen would happily watch the birds, insects, and other lives that have made the forest their home.

We are grateful to Nanditaben for this beautiful homage to her elders.

‘અમારા ગામના સ્મશાનમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા છે બેન તમે મદદ કરશો?’

જેનાલગામના સરપંચે 2022ના એપ્રિલ મહિનામાં ફોન પર આ વાત કહી. એ વખતે મે એમને, ‘વાતો ઘણા લોકો કરે પણ ખરા અર્થમાં વાવી ઉછેરવામાં સતત દેખરેખ કરવાની આવે ત્યારે ઘણાને પાછા પડતા જોયા છે. પછી નુકશાન ઘણું થાય. અમે વૃક્ષમિત્ર રાખીએ પણ ગામની દેખરેખ સતત જોઈએ એ નહોય તો બધુ નકામુ પડે.’

‘બેન એક ફેરા તમે આવો તમને કહેવાપણું હું નહીં રાખુ..’

સરપંચ શ્રીની વાતમાં સચ્ચાઈનો રણકો હતો. એટલે સ્મશાન જોવા જવાનું નકકી કર્યું. આખુ સ્મશાન ગાંડા બાવળથી ભેરલું. ગાંડા બાવળની સફાઈ અમે કરાવી લઈશું એવું સરપંચ શ્રીએ કહ્યું ને એ પછી સફાઈ કરાવી. પંચાયતના બોરવેલમાંથી પાણીની લાઈન પણ સ્મશાનમાં આપી દીધી. 

એ પછી અમે ખાડા કરી 8200 વૃક્ષો વાવ્યા ને વૃક્ષમિત્ર નીમણૂક કરી. 

વૃક્ષમિત્ર તો બરાબર ધ્યાન રાખે. પણ સરપંચ પોતે સવારના પહોરમાં સ્મશાનમાં પહોંચે. લગભગ બે થી ત્રણ કલાલ એ ઓછામાં ઓછા ત્યાં આપે. પોતે પણ જ્યાં મહેનત કરવી પડે ત્યાં લાગે. 

હમણાં જેનાલ જવાનું થયું એ વખતે ગામના વડીલો સાથે સ્મશાનમાં જ બેઠક થઈ. એ વખતે ગામના વડિલોને હવે ઝાડખાની સેવા કરવા સમય આપોની વાત કરીને સૌએ એક સૂરે એ વધાવી લીધી.  

સરપંચ કહે, ‘અમારા ગામના સ્મશાનમાં હજારો પક્ષીઓ આશરા માટે આવવા જોઈએ. જો પંખીઓ સુખેથી અહીંયા રહેતા થઈ જશે તો અમારુ ગામ સુખી થઈ જશે..’

કેવી ઉત્તમ સમજણ.. દરેકગામ જેનાલ જેવા થઈ જાય તો આખો પંથક હરિયાળો થઈ જાય.

આ કાર્ય માટે મુંબઈમાં રહેતા અમારા પ્રિયસ્વજન નંદીતાબહેન પારેખ થકી અમારા આદરણીય સ્વ. ભાનુબહેન અને શંકુતલાબહેનની યાદમાં શંકુતલા ભાનુ ગ્રામવન બન્યું.. ભાનુબહેન અને શંકુલતાબેનનો આત્મા જેનાલમાં ઉછરી રહેલા જંગલમાં નિવાસ કરનાર જીવોને જોઈને જરૃર રાજી થશે..

આવું સુંદર તર્પણ આપવાનું નક્કી કરનાર પ્રિય નંદીતાબેનનો આભાર… 

#MittalPatel #vssm #TreePlantation #vruksh #treecare #tree_plantation #bnaskantha #NorthGujarat

Mittal Patel discusses tree plantation with villagers

Jenaal tree plantation site

Mittal Patel discusses tree plantation with Sarpanch and  community elders

Jenaal tree plantation is supported by our well-wisher Smt. Nanditabahen Parekh to create Shakuntala-Bhanu Van in memory of respected Lt. Bhanubahen and Shakuntalabahen

Mittal Patel with Sarpanch, community elders, Vriksh Mitra  and other villagers at Jenaal tree plantation site

VSSM planted 8200 plants in Jenaal Cremetorium

Mittal Patel with others discusses tree plantation

Mittal Patel meets Nomadic Women

As Hellen Keller said, “Alone we can do so little, but together we can do so much” same is valid with the collective strength of individuals of nomadic communities. Alone they are not equipped to tackle the challenges poverty and deprivation pose, but together, they can move mountains. The Saraniya women living in Narol have moved toward forming a collective.

The traditional occupation of the Saraniya men is to sharpen knives and tools. However, the profession has become obsolete and doesn’t earn them much. As a result, many of them have moved to another occupation.

The Saraniya women from Ahmebdabad’s Narol collect trash; early morning, with trash collecting bags on their shoulders, they set out to pick up plastic and other waste littered on the roadsides. It is a work they have learned over the years.

Collecting and lugging trash on shoulders is challenging and has its limitations. “If you loan us some money, we can buy a paddle rickshaw and cover a wider area and collect and lug more trash,” they proposed.

VSSM wants these women to become financially independent; beginning this year, we are in the process of bringing women together as collectives so that together they can start small ventures, work to resolve their issues, and we can provide the required support.

The women in Narol requested us to help them form a group and provide a paddle rickshaw to women members of the group. It was apparent we were to support such foresightedness. Some parents from the settlement also came up with the request to take their children to our hostel; in fact, some enthusiastic children brought their parents to our meeting place, “Didi, this is my mother; tell her to enroll me in your hostel!”

It has been years since I was in this settlement, yet people eagerly awaited my arrival.

Madhuben, our team member coordinating the activities in this settlement, is a dynamic lady. It can be exhausting to work with these groups, but Madhuben is patient with them, and even before these women do, she begins to dream on their behalf! It is an honor to have team members like Madhuben.

The Narol settlement needs many interventions, and we shall continue pushing efforts here; the families also need a good pucca home to lead a better quality of life.

I am grateful to respected Shri Pratulbhai Shroff (Dr. K. R. Shroff Foundation) for supporting our Human Rights endeavors; the funds help us reach our families and pull them out of this circle of poverty.

એકલો વ્યક્તિ એની મર્યાદામાં નિયત ધ્યેય સુધી પહોંચી શકે પણ જ્યારે એ જૂથ કે સંગઠનનો હિસ્સો બની જાય અને આ સંગઠનની દિશા નક્કી થઈ જાય તો પછી તો પુછવુ જ શું?

નારોલમાં રહેતા અમારા સરાણિયા બહેનોએ પણ સંગઠનની દિશામાં ડગ માંડ્યા.

આમ તો સરાણિયા પુરુષો  છરી -ચપ્પુની ધાર કાઢવાનું કામ કરે. એ એમનો પરંપરાગત વ્યવસાય. જો કે હવે એ વ્યવસાયમાં ઝાઝુ મળતર નથી એટલે ઘણાએ વ્યવસાય બદલ્યા પણ ખરા.

પણ નારોલ એટલે કે અમદાવાદ શહેરમાં રહેવાના કારણે આ સમુદાયની બહેનો ભંગાર, પ્લાસ્ટીક ભેગુ કરવાનું ઘણા વખતથી શીખી અને એ કામ એ કરે. એ માટે વહેલી સવારે એ ખભે કોથળો લઈને નીકળી પડે. 

ખભા પર ભંગાર વીણવાનું કામ કરતી આ બહેનોની જીંદગી બહુ હાડમારીવાળી. એમણે કહ્યું, લોનની સગવડ થાય તો અમે પેડલ રીક્ષા લઈએ તો પગે ચાલવાનું ઓછુ થાય ને ઘણો ભંગાર ભેગો કરી શકીએ.

અમારે તો આ બધાને બે પાંદડે કરવા જ છે. વળી આ વર્ષથી બહેનોના સંગઠન બનાવવું પણ અમે કરી રહ્યા છીએ. જેથી બહેનો એક જૂથમાં નાના મોટા વ્યવસાય કરતી થાય. તેમના પ્રશ્નોના સમાધાન પણ કરતી થાય ને અમે એમને ટેકો પણ કરી શકીએ.

નારોલમાં પણ બહેનોએ પોતાના જૂથો બનાવવા અમને નિમંત્રણ આપ્યું. ને જે બહેન જૂથ સાથે સંકળાય એને પેડલ રીક્ષા માટે લોન આપવા પણ એમણે વિનંતી કરી. આવી સરસ સમજણવાળી બહેનો હોય તો અમારે તો કામ કરવાનું જ હોય. એટલે લોન આપવાનું તો કરીશું જ.. સાથે વસાહતમાંથી પંદર વીસ બાળકો અમારી હોસ્ટેલમાં ભણવા મૂકવાનું પણ કેટલાક વાલીઓએ કહ્યું. જો કે વાલીઓ કહે તે પહેલા બાળકો એમના વાલીઓને અમારા સભા સ્થળે લઈ આવ્યા અને કહ્યું, દીદી આ મારી મા એને કહ્યો મને હોસ્ટેલમાં મુકે. મજાના ટબુ઼ડિયા..

ઘણા વર્ષે આ વસાહતમાં ગઈ પણ કાગડોળે સૌ રાહ જોતા હતા.

અમારા કાર્યકર મધુબહેન એકદમ બહાદુર બહેન. આ પરિવારો સાથે બેઠક એમાંય બહેનો સાથે કરીએ તો ગળાની દશા બેસી જાય. મૂળ બહેનોને બહુ બધુ બોલી લેવું હોય ને એટલે. આવામાં મધુબહેન ધીરજથી બધાને સમજાવે.. એમની આંખો આ બહેનો આગળ વધે તે સ્વપ્ન આ બહેનો જુએ એ પહેલા જોવા માંડે..

આવા કાર્યકર અમારી સાથે હોવાનું ગર્વ છે… 

નારોલની આ વસાહતમાં ઘણું કામ કરવાનું છે ને એ કરીશું.. ઘરના પણ પ્રશ્નો છે એ બધુયે ઉકેલીશું. આદરણીય પ્રતુલભાઈ શ્રોફ (ડો.કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશન) નો આભાર માનુ છું. એમણે આ પરિવારોના માનવ અધિકારના કાર્યો માટે અમને મદદ કરી.

#MittalPatel #vssm #womenempoweringwomen #womenentrepreneurs #women #education #educationmatters

Nomadic women of Narol settlement meets Mittal Patel

Mittal Patel discusess with nomadic women to resolve  their issues

Mittal Patel meets nomadic women to resolve their issues

Mittal Patel with nomadic children

Nomadic settlement meets Mittal Patel to provide them  required support