Category: Livelihood

Mittal Patel meets Melakaka at his kiosk

 Melakaka lives in Gandhinagar’s Aajol village. I was at Aajol recently, Melakaka insisted I visit his shop, so we did.

“Ben, business is good now, we earn Rs. 700-800 daily. Earlier I had a small kiosk of tin sheets, I could not stock enough of these biscuits, chocolates, snacks etc. but after VSSM provided me with a loan of Rs. 30,000 I managed to upgrade the kiosk to this pucca shop.” Kaka was happy, during a meeting with our dear Raval community members he shared his experiences of growing his business and about his own growth. He advised fellow community men to work hard to earn a living as well as the goodwill of society.

“What is your dream, Kaka?” I asked while stepping out of his shop.

“If you give me another loan, I would want to stock some groceries etc. and make better earning. It will bring prosperity to my family and spare some money to allow me to spare some money  to help others in need.”

Such noble thoughts from humble these humble human beings need to be revered.

Our meetings with individuals like Melakaka who have benefited under the interest-free loans program enable us to comprehend the life-changing impact of small loans on these families.

We are grateful to all our well-wishing donors for their generous support in these endeavours. Also grateful for our senior team members Tohid and Rizwan,  who take great care in identifying such deserving families in need and connecting them to VSSM initiatives.  

મેલાકાકા #ગાંધીનગરના #આજોલમાં રહે.

હમણાં આજોલ જવાનું થયું ત્યારે મેલાકાકાએ પોતાની દુકાને આવવા ખાસ આગ્રહ કર્યો ને અમે ત્યાં પહોંચ્યા. 

કાકાએ કહ્યું, 

‘બેન હવે તો ધંધો હારો હેડ. 700 – 800નો વકરો થઈ જાય છે. પેલાં પતરાંનું કેબીન હતું જેમાં ગોળી, બીસ્કીટ સિવાય ઝાઝુ નહોતું રાખી શકાતું. પણ VSSMમાંથી ત્રીસ હજાર આપ્યા તે આ દુકાન થઈ ને સામાન પણ વધારે ભરાવી શક્યો’

કાકા એકદમ ખુશ હતા. રાવળ સમાજના પ્રિયજનો સાથેની બેઠકમાં એમણે દરેકને પોતાની પ્રગતિની વાતો કરી ને સૌને મહેનત કરી પૈસા કમાવ તો લોકો આપણો ભાવ પુછતા થશેની વાત કહી. 

કાકા સ્વપ્ન શું છે? એવું એમની દુકાનેથી રજા લેતાં પુછ્યું તો કહ્યું, ‘બીજી લોન આપો તો દુકાનમાં કરિયાણુંને બીજો સામાન વસાવું. બે પાંચ રૃપિયા વધારે કમાવવા છે. પરિવાર તો સુખી થશે જ પણ દયા ધરમ માટેય થોડું કાઢવું છે..’

મેલાકાકાની ભાવનાને પ્રણામ..

દસ, વીસ, ત્રીસ હજારમાં કોઈની જીંદગીમાં કેવો ફેર પડી જાય એ મેલાકાકા જેવા અનેકોને મળીને સમજાય છે. આ કાર્યમાં મદદ કરનાર પ્રિયજનોનો આભાર તેમજ આ વિસ્તારના અમારા કાર્યકર તોહીદ અને રીઝવાન જેઓ આવા પરિવારોને શોધી કાઢે છે તેમના પ્રત્યે રાજીપો… 

બાકી કાકાની વાતો તમેય વિડીયોમાં સાંભળો… 

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel visits Bhagubhai Kangsiya’s kiosk

“Ben, the organisation’s money comes with noble intent it is pious money. My business was in doldrums; I was clueless if it would ever come back to its former glory. I have been associated with VSSM’s work for a very long time, but requesting for personal support did not seem right. But the team sensed my worries, Naranbhai and Ishwarbhai asked me to fill-up the form for our interest-free loan program. I received a loan of Rs. 30,000 which I used as capital to stock up products. Gradually, things became falling in place. Today, both my wife and I have separate kiosks and operate from separate locations in Shihori bazaar. I also own a loading rickshaw now. Life is back to normal,  it is good. VSSM helped the Kangasiya community find economic stability and a better standard of living  in Saurashtra, I wish to do the same here.” Bhagubhai Kangasiya from Shihori is an extremely committed community leader, he has associated with many of our activities and remains eager to help us whenever we call for support.

Rs. 30,000 is not a big amount,  but it has the potential to change someone’s life for good. And that is important to us.

Bhagubhai, Ravjibhai, Khodubhai, Chetanbhai many feel that the loan money from VSSM is pious and will bring them prosperity. They may not need any more support from VSSM but before venturing into any new initiative, they request for a token loan from VSSM. “You don’t need Rs. 5,000 -10,000 from VSSM!” we would tell them. “That money is one which will help us thrive, we need a little bit of it to blend with our money,” they would reply.

In fact, it is about faith, and for many like Bhagubhai that faith has paid off.

We are grateful to all of you, our well-wishers for keeping the faith in us, to enable us to bring change in the lives of thousands of nomadic families.

‘બને સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો. મારો ધંધો સાવ બેસી ગયેલો. ફરી બેઠા થવાશે કે નહીં એની ચિંતા હતી. સંસ્થા સાથે આમ તો હું સંકળાયેલો પણ સંસ્થા પાસે મદદ માંગતા જીભ ન ઉપડે.. પણ આપણા કાર્યકરો બધુ સમજી જાય. નારણભાઈ અને ઈશ્વરભાઈ મારી મૂંઝવણ સમજ્યા અને લોનનું ફોર્મ ભરવા કહ્યું. 30,000 મળ્યા ને મે મારા ધંધામાં સમાનનો ઉમેરો થયો. ધીમે ધીમે ગાડી પાડે ચડી ગઈ. આજે મારી ઘરવાળી અને હું બેય શિહોરી બજારમાં અલગ અલગ પથારો કરીને બેસીએ છીએ. મારે ઘરની ટેમ્પો રીક્ષા પણ થઈ ગઈ. હવે ખુબ સારુ છે.. મારી ઈચ્છા છે સૌરાષ્ટ્રમાં જેમ સંસ્થાની મદદથી કાંગસિયા સમાજ પગભર થયો એમ અહીંયા પણ થાય..’

ભગુભાઈ અમારા નિષ્ઠાવન આગેવાન.. અમે કોઈ પણ કામ ચિંધ્યે એ કરવા તેઓ હંમેશાં તત્પર… 

ત્રીસ હજાર બહુ મોટી રકમ નથી પણ એ રકમથી કોઈની જીંદગી પાટે ચડી જાય એ વાત અમારે મન મહત્વની.

ભગુભાઈ, રવજીભાઈ, ખોડુભાઈ, ચેતનભાઈ વગેરે જેવા કેટલાયના મતે સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો પૈસો. ઘણાના ધંધા તો સરસ રીતે સેટ થઈ ગયા છે. 

તેમને હવે VSSM ના એક રૃપિયાની જરૃર નથી છતાં તેમના નવા સાહસમાં એ સંસ્થામાંથી ટોકન રકમ માંગે. અમે કહીએ હવે 5,000 કે 11,000ની લોનની તમને ક્યાં જરૃર છે? ત્યારે એ કહે, સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો એ અમારા ધંધામાં ભળે તો અમારી ગાડી નીકળી પડે..

મુળ વાત શ્રદ્ધાની છે.. ને ભગુ જેવા ઘણાની નિષ્ઠાથી એમની શ્રદ્ધા ફળી પણ છે..

અમારા આ પરિવારોને લોન આપવામાં મદદરૃપ થનાર સૌ સ્વજનોનો આભાર તેમના થકી જ આ બધાના જીવનમાં બદલાવ આવી શક્યો છે.

#MittalPatel #vssm #livelihood

#livelihoodprogram #employment

#dream #business #empower

#humanity #humanrights

Bhagubhai Kangsiya expand his buisness with the help of interest free loan from VSSM

Mittal Patel visits Bhagubhai  Kangsiya’s kiosk

Bhagubhai Kangsiya at his kiosk

Mittal Patel with Dilip Raval and his Parents

‘Ben, your help to pay my college fees has enabled me to finish the postgraduation. I have completed my MSc and have a job that pays Rs. 27,000 a month.”

I was in Gandhinagar’s Aajol recently. VSSM has helped the economically backward Raval families apply for BPL ration cards. The families had finally received the BPL cards. I was with them to give those documents and better understand the condition of these families.

“Do you wish to ask anything?” I inquired at the end of the public meeting.

A young lad got up and shared the above statement.

“There was no money in the house. Jitubhai had spoken to you after which I had come to meet you in Ahmedabad.”

My efforts to remember him proved futile until a lady stood up and approached me. “I worked as manual labour to educate Dilip.  After finishing BSc., he expressed the desire to pursue MSc. I had no money. I told him that it was with great difficulty that I had educated him until now I was beyond my physical capacity to work so hard. I have three sons, two of who are mentally unstable. Dilip is one on whom our future depends. You were God sent, we shared our pain with you that day. It is because of you Dilip could study further,” the frail lady shared with immense gratitude. 

I now remembered Dilip, who had come to meet me at our office. He had shared the financial crunch, requested for a loan that he promised to pay off gradually. I did not know him well through many sources, but there was truth in his talks. Also, there was a strong recommendation from Parbatpur’s Jitubhai. VSSM agreed to loan him the amount required to pay the fees. The loan has already been repaid. We also missed asking how he was doing and now all of a sudden we happened to meet him here.

“I work as a quality control officer at Troikaa Pharma Ltd., at Sachanaa. My parents have lived under severe economic challenges but not anymore.”  Dilip shared.

There was a sense of relief on the faces of Dilip and his parents. And looking this smiling family, I too was felt a sense of immense happiness.

As I have always said it is your trust and faith in us that helps us reach to people in need. We simply play our part towards ensuring that help reaches those who need it.

And we are grateful or Jitubhai who ensured help reached Dilip also our team members  Tohid and Rizwan.

કેટલીક વખત સર્જાતી ભાવનાત્મક પળોમાં શું બોલવું એ સમજાય નહિ .. આવી જ એક પળની વાત ..

બેન તમે મારી ફી ભરવામાં મદદ કરી એટલે જ હું મારો MSCનો અભ્યાસ પૂર્ણ કરી શક્યો ને આજે મહિને 27,500 કમાતો થયો’

#ગાંધીનગરના આજોલની રાવળ વસાહતમાં રહેતા આર્થિક સંકળામણ અનુભવતા પરિવારોને BPL રેશનકાર્ડ મળે તે માટે અમારા કાર્યકર રિઝવાને અરજી કરેલી. આજે કાર્ડ મળ્યા તે આપવા ને આ પરિવારોની સ્થિતિ સમજવા આજોલ જવાનું થયું. સભામાં અમારી વાત પૂર્ણ કર્યા પછી કોઈને કાંઈ કહેવું કે પુછવું હોય તો? એવું મે કહ્યું ત્યારે એક યુવાન ઊભો થયો અને એણે ઉપરની વાત કરી.

મે એને ધ્યાનથી જોયો પણ મને બહુ યાદ નહોતું આવતું. ત્યાં એણે આગળ કહ્યું, 

‘ઘરમાં પૈસા નહોતા..બેન જીતુભાઈએ તમારી સાથે વાત કરેલી ને હું તમને મળવા અમદાવાદ આવ્યો હતો..’યુવાન વાત કરતો હતો ત્યાં સભામાંથી એક બહેન ઊભા થઈને આવ્યા. તેમના મોંઢા પર કૃતજ્ઞતાભાવ સાથે આંખોમાં અશ્રુઓ હતા. 

તેમણે કહ્યું, ‘હાથ મજૂરી કરીને દીપીલને BSC ભણાવ્યો. એણે કહ્યું મા મારે આગળ ભણવું છે. પણ અમારી પાહે પૈસા નહીં. મે કહ્યું, પેટે પાટા બાંધીને આટલું ભણાવ્યો હવે મારી ત્રેવડ નથી. મારે ત્રણ છોકરાં બે દીકરાની માનસીક સ્થિતિ સારી નહીં. આમ જુઓ તો ઘરનો આધાર દિલીપ પર જ હતો. પણ હવે અમારાથી પહોંચાતુ નહોતું. પણ તમને ભગવાને મોકલ્યા ને દિલીપ ભણી શક્યો’

હવે ઓફીસ મળવા આવેલો દિલીપ યાદ આવ્યો. કોલેજની ફી ભરવાના પૈસા નથી. લોન મળે તો ધીમે ધીમે ચુકવી દઈશ એવું એણે કહેલું. ને અમે લોન આપેલી. આમ ઝાઝો કોઈ પરીચય નહીં પણ દિલીપના મોંઢા પર સચ્ચાઈ હતી અને પાછો પરબતપુરાવાળા જીતુભાઈનો રેફરન્સ એટલે લોન આપી. 

લોન તો એણે ભરીયે નાખી. પણ પછી એ શું કરે છે તેની તપાસ કરવાનું અમારાથી થયું નહોતું. ત્યાં અચનાક આમ એ મળી જશે એનો જરાય ખ્યાલ નહીં. 

એણે કહ્યું, ‘હું Troikaa Pharma Ltd, sachaanaમાં QC officer તરીકે નોકરી કરુ છું. મા- બાપે ઘણી આર્થિક સંકડામણ અનુભવી પણ હવે નહીં…’

દીલીપ અને એના મા- બાપના મોંઢા પર હાશકારો હતો. આ ત્રણેયને મળીને મારોય દિવસ સુધરી ગયાનું લાગ્યું. આમ જુઓ તો અનુદાન કોઈએ આપેલું  અમે તો નિમિત્ત માત્ર. છતાં દિલીપ અને તેની મા સજ્જનબહેનની વાતથી મનને ટાઢક મળી. 

મદદ કરનાર પ્રિયજનનો આભાર..અને આ કાર્યમાં ઊદ્દીપક બનનાર જીતુભાઈ તેમજ અમારા કાર્યકર તોહીદ અને રીઝવાનનો પણ આભાર…

લખ્યું એ બધુંયે ફોટોમાં ..

#MittalPatel #vssm

Dilipbhai Raval sharing his experience to Mittal Patel

The frail lady sharing her painful days with immense gratitude to Mittal Patel

Mittal Patel with Aaryan Devipujak

Aaryan Devipujak resides in Surendranagar, his father Anilbhai runs a small independent venture. Aaryan is very good at academics hence, Anilbhai had always hope for him to become a doctor and be of some help to the society.  Aaryan also persevered had to turn his father’s dream into a reality. However, the exam results were not as good as expected. Securing admission into government college was not possible.

Anil was determined to ensure his son becomes a doctor. The business was doing good, managing funds was not an issue for him so he got Aaryn into a private medical college. He managed to pay fees for three semesters but later the business suffered and managing fees became a challenge. Anilbhai called up and came over to meet us. We decided to provide them with an, interest-free loan for the payment of fees.

“If it was not for the support from VSSM, we would not have managed to pay the fees and accomplish our dream of making our son a doctor. We are so grateful to VSSM for the support it has provided us,” an overwhelmed Anilbhai told us when he was at the office to meet us.

 Aaryan too talked about his desire to pay it forward to society once he becomes a doctor. “Didi, I will remain associated with VSSM all my life.”

Aaryan wants to be an Orthopaedic Surgeon, he is working very hard to accomplish his goal. Our best wishes and prayers are always with him. Also, the loan will be repaid once he begins to earn.

We are grateful to all who have helped us reach such individuals and families in need. Gratified that we could be our help.   

The happiness of these families

 Greetings to the loved ones who helped the families like Navghanbhai, Karashanbhai, Gelabhai when they were in trouble. 

You refused to say anything about it, not to give names. Of these, we abide by the fact of not giving a name. I am writing the rest of this incident because some of the helpers ask so many questions that we get tired. And you did not ask any question to our worker Kanubhai.

Gelabhai with his wife who have availed loan from VSSM

A few days ago, I wrote on Facebook that Gadlia families living in Harbatiyali like Navghanbhai, Gelabhai were having difficulty in repaying the loan taken from VSSM.

Somewhere he said that these families are in trouble. Kanubhai, our worker called to get the loan installment and he said, “I will come to Rajkot tomorrow”.

Kanubhai said, “I am in your area. I can come and get it so that you need not have to come to me.”

But he refused. After lots of arguments, it finally came out of his mouth that tomorrow he will have to sell jewelry or place a mortgage to Rajkot jewellers and pay the loan installment.

We told him not to do that but here he was worried about his reputation. VSSM gave the money with trust, if he misses the installment, it will not look good. I wrote about the feelings of poor people here and some friends whom I have never met talked to our worker Kanubhai to pay the loan installment of these families.

We collected Rs. 12,500 and gave it.

The only true religion as a human being is to help those in distress.

You all did your part well and trusted us. Bow to you.

The happiness of these families can be seen in the photo clearly. 

નવઘણભાઈ, કરશનભાઈ, ગેલાભાઈ  જેવા આફતમાં આવી પડેલા પરિવારોને મદદ કરનાર પ્રિયજનો આપને પ્રણામ…

આપે આ વિષે કશું કહેવાની, નામ ન આપવાની ના પાડેલી. એમાંથી નામ ન આપવાની વાતને અકબંધ પાળીએ છીએ.. બાકી આ ઘટના એટલા માટે લખુ છુ કારણ મદદ કરવાવાળા કેટલાક એટલા પ્રશ્નો પૂછે કે થાકી જવાય. ત્યારે તમે આડો અવળો એકેય પ્રશ્ન અમારા કાર્યકર કનુભાઈને નથી પૂછ્યો..

થોડા દિવસ પહેલાં ફેસબુક પર મે નવઘણભાઈ, ગેલાભાઈ જેવા હરબટિયાળીમાં રહેતા ગાડલિયા પરિવારોને VSSM પાસેથી લીધેલી લોન ભરવામાં તકલીફ પડી રહ્યાની વાત લખી હતી. 

આ પરિવારોએ તો તકલીફ પડે છે એવુંયે ક્યાંક કહ્યું હતું, કનુભાઈ અમારા કાર્યકરે લોનનો હપ્તો લેવા માટે ફોન કર્યો ને એમણે કહ્યું, ‘કાલે રાજકોટ દેવા આવશું..’

કનુભાઈએ કહ્યું, ‘હું તમારા વિસ્તારમાં છું. તમારે ધક્કો ન ખાવો પડે એટલે આવીને લઈ જાવ’

પણ એમણે ના પાડી. ઘણી રકઝક ચાલી છેવટે એમના મોંઢામાંથી નીકળી ગયું કે કાલે રાજકોટ હોનીને ત્યાં દાગીના વેચી કે ગીરો મૂકીને લોનના હપ્તા ભરવાના છે..

અમે એમ ન કરવા કહ્યું પણ અહીંયા એમને એમની શાખની ચિંતા હતી. કેટલા ભરોષે પૈસા આપ્યા છે હપ્તા ચુકીએ તો હારુ નો લાગે…ગરીબ માણસોની ભાવનાની વાત અહીંયા લખી ને કેટલાક મિત્રો જેમને હું ક્યારેય મળી નથી તેમણે આ પરિવારોનો લોનનો હપ્તો ભરવા પૈસા ભેગા કરવાનું અમારા કાર્યકર કનુભાઈ સાથે વાત કરીને કર્યું.

12,500 એમણે ભેગા કરીને આપી દીધા… 

માણસ તરીકેનો ખરો ધર્મ જ આફતમાં આવી પડેલાને મદદ કરવાનો.. 

આપ સૌએ આ ધર્મ બરાબર નિભાવ્યો.. અમારા પર ભરોષો કર્યો…

આપને પ્રણામ

આ પરિવારોએ પણ હરખ દેખાડ્યો…જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે…

#MittalPatel #VSSM #Livelihood

#Supportfrompeople #helpinghand

#Nomadicfamalies #lockdowneffect

#Supportnomadicanddenotifiedtribe

#Rajkot #Gujarat #ntdntcommunities gadaliya

Mittal Patel with Rameshbhai Bajaniya and VSSM co-oirdinator Mohanbhai Bajaniya

Rameshbhai is originally from Bandhavad village of Radhanpur. He has four children, all of them are mentally and physically handicapped.

When our Mohanbhai met this family, he felt for the first time that God had forgotten to give happiness to this family.

Mohanbhai asked him to start a business that would provide him permanent employment and talked about providing the necessary capital from VSSM.

Rameshbhai had an experience working as an electrician. So after giving ten thousand rupees, Rameshbhai put a roof next to his raw house in Bandhavad and started repairing the fans and doing the wiring work.

With two pennies in hand, a man’s zeal for work also increases. He now rented a shop in Radhanpur and started working there. He asked for another loan to buy a machine to build a broken fan motor and we gave him twenty thousand rupees.

Fan repair work goes well in summer and monsoon, but little slow in winter, as Rameshbhai said. He also talked about earning seven to ten thousand rupees a month after deducting expenses.

Economic conditions are not good. However, his spirit of giving is excellent. We started a hostel in Radhanpur for the education of deprived children. At that time, he gifted fans for the hostel!

He spoke to us when he had to go to meet a special school in Bidada for putting his mentally retarded daughter in a hostel. He agreed, but he was very saddened by the condition of his four children. He also got emotional while talking to me. We gave him sympathy but also talked about helping in repairing the shop as well as bringing some goods for sale.

Our Sombhai Bajaniya introduces many people who are in trouble around Radhanpur. Sombhai is a teacher by profession but also puts constant effort for the upliftment of the deprived society.  He is indeed an integral part of our team. 

It was through him that Rameshbhai met us and we contributed to his upliftment.

We still need to help Rameshbhai a lot. but now he earns a little money. There was a time when there was not enough money to feed the family and they had to sleep on empty stomachs. We are very happy for him now. I wish Rameshbhai all the best and thank all the loved ones who helped in this work.

 રમેશભાઈ મૂળ રાધનપુરના બંધવડગામના..તેમને ચાર બાળકો પણ ચારેય માનસીક અને શારિરીક રીતે વિકલાંગ.. ઘરની સ્થિતિ એક સાંધતા તેર તૂટે એવી. ભગવાન આ પરિવારને સુખ આપવાનું જ જાણે ભૂલી ગયો હોય એવું અમારા મોહનભાઈને એમને પહેલીવાર મળીને લાગેલું.

મોહનભાઈએ એમને કાયમી રોજગાર મળે એવો ધંધો નાખવા કહ્યું ને એ માટે જરૃરી મૂડી VSSMમાંથી આપવાની વાત કરી.ઈલેક્ટ્રીશય તરીકે કામ કરવાનો અનુભવ. આથી દસ હજાર આપ્યા ને એમણે બંધવડમાં જ એમના કાચા ઘરની બાજુમાં છાપરુ નાખી પંખા રીપેરીંગથી લઈને વાયરીંગનું કામ કરવાનું શરૃ કર્યું.

બે પૈસા હાથમાં આવે તો માણસની કામ કરવાની ધગસ પણ વધે. એમણે હવે રાધનપુરમાં દુકાન ભાડે રાખી ને ત્યાં કામ કરવાનું શરૃ કર્યું. બગડેલા પંખાની મોટર બાંધવાનું મશીન ખરીદવા એમણે બીજી લોન માંગી ને અમે વીસ હજાર આપ્યા. 

ઉનાળામાં ને ચોમાસામાં પંખા રીપેરીંગનું કામ સરસ ચાલે. શિયાળામાં થોડુ મંદુ કામ રહે એવું રમેશભાઈએ કહ્યું. ને સાથે ખર્ચો કાઢતા મહિને સાત થી દસ હજાર કમાઈ લેતાની વાત પણ કરી. 

આર્થિક સ્થિતિ એવીયે સારી નહીં. છતાં એમની આપવાની ભાવના ઉત્તમ.. અમે રાધનપુરમાં વંચિત બાળકોના શિક્ષણ અર્થે હોસ્ટેલ શરૃ કરેલી તે એ વખતે એમણે હોસ્ટેલ માટે પંખા અનુદાનમાં આપેલા..

માનસીક રીતે અસ્થિર દીકરીને બિદડામાં આવી વિશેષ દીકરીઓ માટે ચાલતી હોસ્ટેલમાં ભણવા મૂકવા એમને મળવા જવાનું થયું ત્યારે વાત કરી.. એમણે હા પાડી.. પણ પોતાના ચારેક બાળકોની આવી સ્થિતિથી એ બહુ ગમગીન જણાયા. મારી સાથે વાત કરતા કરતા એ ભાવુક પણ થયા.. 

હૈયાહરો તો આપણે આપીએ જ પણ દુકાનમાં રીપેરીંગની સાથે સાથે થોડો વેચાણ અર્થે સામાન લાવવા પણ મદદ કરવાની વાત કરી..

રાધનપુર આસપાસ રહેતા ને તકલીફમાં હોય એવા ઘણા માણસોનો પરિચય અમારા સોમભાઈ બજાણિયા કરાવે. એ વ્યવસાયે શિક્ષણ પણ વંચિત સમાજના ઉત્કર્ષ માટે એ સતત જાગ્રત ને પ્રયત્નશીલ…અમારી ટીમનો એક અભીન્ન હીસ્સો જ જાણે…એમના થકી જ રમેશભાઈ અમને મળ્યા ને અમે ક્યાંક એમના ઉત્કર્ષમાં નિમિત્ત બન્યા.

રમેશભાઈને હજુ ઘણી મદદ કરવાની છે.. પણ હવે એ બે પૈસા કમાય છે એક સમય હતો જ્યારે બં ટંકના ફાંફા હતા પણ હવે ઘરમાં કોઈને ભૂખ્યા સુવુ નથી પડતું.. આ વાતનો અમને વિશેષ રાજીપો છે..

રમેશભાઈને ખુબ પ્રગતિ કરોની શુભેચ્છા ને આ કાર્યમાં મદદ કરનાર પ્રિયજનોનો આભાર..

#MittalPatel #vssmindia #livelihood

#employment #business #smallbusiness

#dreambig #dream #denotifiedtribe

#humanity #skills #vocalforlocal #vocal

#struggle #HONEST #achievement

Rameshbhai Bajaniya doing fan repairing and wiring work

VSSM co-ordinaotor Mohanbhai Bajaniya helped Rameshbhai to get interest free loan from VSSM

Devabhai Kangasiya with his Chhota Hathi

I asked Devabhai of Tankara what happened after he took a loan from VSSM and started an independent business. He replied in the affirmative.

Devabhai’s wife works as a casual laborer and also goes to sell cosmetics in a basket like Kangasiya women. 

Mittal Patel meets Devabhai Kangasiya and his wife during her visit to Tankara

In three or four years, life changed. Instead of having to think ten times to spend hundred rupees, he is able to pay the bank installment of the two lakh down payment of the vehicle and the institution’s installment. And he also has good savings in the bank account now. 

When I asked about his dream, Devabhai said, “I want to make a good house and a big show room on top of the house. I want to sell the wholesale goods.  At present, I bring goods from a local trader, but the profit is not enough. But in one year, I want to bring wholesale blankets, bedsheets and other goods directly from the factory from Ludhiana”.

If the income of the person who eats daily by bringing daily, increases a little, then the dreams start to grow in their own way. We have seen this in the case of Devabhai and many others like him.

It is also important to earn money but also to help others in the society. Devabhai also worked with us in that way.

સો રૂપિયાની વસ્તુ ખરીદવા સો વખત વિચાર કરવો પડતો એની જગ્યાએ હાલ બજારમાં જ છું. મારા ભાઈના ઘરે લગ્ન છે ને મે મારા બાાળુકો હાટુ અત્યાર લગી હાત હજારના લૂગડાં ખરીદી લીધા છે ને હજુ વધારે ખરીદે તો પણ મને વાંધો આવે એમ નથી. આ સિવાય મારી પાસે હાલમાં ત્રણથી સાડા ત્રણ લાખનો સામાન પડ્યો છે’

મે ટંકારાના દેવાભાઈને VSSMમાંથી લોન લઈને સ્વતંત્ર ધંધો શરૃ કર્યો પછી શું ફેર પડ્યો એવું પુછ્યું ને બદલામાં એમણે આ જવાબ આપ્યો.

છૂટક મજૂરી કરતા દેવાભાઈના પત્ની કાંગસિયા બહેનો ટોપલામાં શૃંગાર પ્રસાધનો વેચવા જાય એમ એ પણ કરતાં.

દેવાભાઈના બહેન ચાદરો, ટુવાલ ટૂંકમાં ઘરમાં વપરાતી રોજિંદી વસ્તુઓ વેચવાનું કરતાં ને એમાં એમને નફો સારો થતો. એમણે દેવાભાઈને મજૂરી મૂકી ધંધો કરવા કહ્યું. પણ દેવાભાઈ પાસે મૂડી નહીં. અમારા એ વિસ્તારના કાર્યકર કનુભાઈ, છાયાબહેન સાથે એ સંપર્કમાં. કનુભાઈ સાથે એમની વાત થઈને 30,000ની લોન અમે આપી ને પછી તો એમણે રફ્તાર પકડી. બીજી ને પછી ત્રીજી લોન લીધી. ધંધામાં નફો વધ્યો એટલે છોટાહાથી નામનું વાહન લીધુ. હવે દેવાભાઈ ને તેમના પત્ની બેય સાથે વાહનમાં બેસીને વિવિધ ગામડાંઓ વેપાર અર્થે ફરે. સાથે ગુજરી બજાર ભરાય ત્યાં પણ વેપાર કરવા જાય.

ત્રણ – ચાર વર્ષમાં જિંદગી બદલાઈ ગઈ. સો વાપરવામાં દસ વાર વિચાર કરવો પડતો તેની જગ્યાએ બે લાખ ડાઉનપેમેન્ટ ભરીને લીધેલી ગાડીનો બેંકનો હપ્તો, સંસ્થાનો હપ્તો આરામથી ભરાય છે ને બેંકમાં બચત પણ થાય છે.

સ્વપ્ન શું છે એવું પુછતાં દેવાભાઈએ કહ્યું, ‘મારુ ઘર સરખુ બનાવવું છે ને ઘર માથે જ મોટો સો રૃમ. હોલસેલમાં સામાન વેચવાનું કરવું છે. હાલ લોકલ વેપારી પાસેથી હું સામાન લાવુ છુ તો નફો ઝાઝો નથી રહેતો. પણ એક વર્ષમાં હોલસેલમાં લુધિયાણાથી ધાબળા,ચાદરો ને બીજો સામાન સીધો ફેક્ટરીમાંથી લાવવો છે.. ‘

રોજનું લાવીને રોજ ખાનાર વ્યક્તિની આવક થોડી વધે તો સ્વપ્નો પોતાની રીતે મોટા થવા માંડે છે.. દેવાભાઈને એમના જેવા ઘણાયના કિસ્સામાં અમે આ જોયું છે..

વળી પૈસો કમાવવો જરૃરી પણ એનાથીયે વધારે જરૃરી સમાજના અન્યોને મદદરૃપ થવું. દેવાભાઈ એ રીતે પણ અમારી સાથે કાર્યરત…

ખૂબ તરક્કી કરોને શુભભાવના દેવાભાઈ માટે…

#vssm #MittalPatel #livelihood

#success #loan #business

#businessowner #employment

#dream #dreambig #ownbusiness

#કાંગસીયા #nomadic #વિચરતા

Mittal Patel visited Lilabhai to see his progress

Lilabhai is from Dev village in Radhanpur.

He does not have any ancestor business or any such land. He does labor work to feed his family. But he does not get enough income in Dev village in Radhanpur. So he left the village and went to Kutch to earn money. He works as a day laborer in a welding shop. But the sorrow to leave the homeland remains with him. Also, he doesn’t get a permanent job.

From Kutch, he comes to Dev village in between, but every time he misses his village.

Once he came to Dev and met our worker Shankarbhai and said that he does not like to leave the village.

Shankarbhai suggested Lilabhai to start his own business of welding in Dev. But Lilabhai had no money for that. Shankarbhai gave a loan of Rs 20,000 from VSSM to Lilabhai and Lilabhai started working in a rental shop. 

Income increased. He was able to feed the family and have clothes to cover the body. He then started saving some amount of money. Lilabhai’s face started glowing. The mind calmed down, and he decided to add new 

things to the business and we gave another 40,000 to buy a new machine for welding work and then he started making good progress and started saving some money. 

Now Lilabhai thought of buying his own space and starting a welding business there. He found a land(plot), but Rs 4 lakhs was needed to buy it. He had savings of Rs 2 lakh but the question was what to do with the remaining money.

I visited him during that time to see Lilabhai’s progress, he asked for a loan for the plot. He also said that he would repay the loan with some money.

Lilabhai also shared the joy of involving his two sons in this work.

The fortunes of thousands of people like Lilabhai changed because of the loved ones who helped us. Thank you all and best wishes to Lilabhai along with our worker Shankarbhai for finding such true men and bringing them close to us.

લીલાભાઈ રાધનપુરના દેવગામના વતની. 

બાપીકો કોઈ ધંધો કે એવી કોઈ જમીન જાગીર એમની પાસે નહીં. મજૂરી કરીને પેટિયું રળે. પણ રાધનપુરને દેવમાં ઈચ્છીત આવક ન થાય. એટલે ગામ છોડીને કચ્છમાં કમાવવા ગયા. 

વેલ્ડીંગ કરતી એક દુકાનમાં રોજમદાર કામદાર તરીકે કામ કરે. પણ વતન છોડવાનો વસવસો એમને કાયમ રહે.. વળી કાયમી કામ મળે એમ પણ નહીં. કચ્છમાંથી વચમાં વચમાં એ દેવ આવે પણ દર વખતે વતન માટે એ ઝૂરે…

એક વખત આવી જ રીતે દેવ આવ્યાને અમારા કાર્યકર શંકરભાઈ સાથે પરિચય થયો અને ગામ છોડવું નથી ગમતુંની વાત એમણે કરી. શંકરભાઈએ લીલાભાઈને દેવમાં જ વેલ્ડીંગનો પોતાનો ધંધો કરવા સૂચન કર્યું. પણ લીલાભાઈ પાસે એ માટે પૈસા નહીં. 

શંકરભાઈએ VSSMમાંથી 20,000ની લોન લીલાભાઈને આપી ને ભાડાની દુકાનમાં લીલાભાઈએ કામ શરૃ કર્યું. આવક વધી. બે ટંક ભરપેટ ભોજન, પેરવા સરખા કપડાં ને પાંચ રૃપિયા હાથમાં રહેવા માંડ્યા. લીલાભાઈના મોંઢા પર તેજ આવ્યું. મન શાંત થયું, પ્રગતિ થઈ એટલે ધંધામાં નવી ચીજો ઉમેરવાનું મન થયું ને બીજા 40,000 અમે વેલ્ડીંગના કામમાં નવા મશીન ખરીદવા આપ્યા ને પછી તો લીલાભાઈની ગાડી નીકળી પડી..કામ મળવા માંડ્યું અને બચત પણ થઈ. 

હવે લીલાભાઈને પોતાની જગ્યા ખરીદી ત્યાં વેલ્ડીંગનો બીઝનેસ શરૃ કરવાનો વિચાર આવ્યો. પ્લોટ જોયો પણ એ ખરીદવા ચાર લાખની જરૃર હતી. ધંધામાંથી બે લાખની બચત કરી હતી પણ બાકીના પૈસાનું શું કરવું એ પ્રશ્ન હતો. 

લીલાભાઈની પ્રગતિ જોવા જવાનું થયું એ વખતે એમણે પ્લોટ માટે લોન આપવા કહ્યું. થોડા પૈસા એ ઉછીના પાછીના કરશે એમ પણ કહ્યું..વળી લીલાભાઈએ પોતાના બે દીકરાને પણ આ કામમાં જોડી દીધાનો આનંદ વહેંચ્યો.

લીલાભાઈ જેવા હજારો માણસોનું નસીબ સંસ્થાગત રીતે અમને મદદ કરનાર સ્નેહીજનોના લીધે બદલાયું. આપ સૌનો આભાર ને લીલાભાઈને શુભેચ્છા.. સાથે અમારા કાર્યકર શંકરભાઈ આવા સાચા માણસોને શોધીને અમારા સુધી પહોંચાડે એ માટેનો રાજીપો…

#MittalPatel #VSSM #livelihood

#smalbusiness #businessloan

#Interestfreeoan #loanforbusiness

#smallentreprenaur #selfindependent

#vssmloan #nomadic #denotified

Lilabhai involved his sons in the business

Lilabhai started welding business in his own space

Mittal Patel meets Tulsiben Kangasiya during her visit to Tankara

“You sensed my dreams, chose to support me as a result I have goods worth Rs. 3.5 lakhs stocked in this open-air shop. Two years ago, I could not purchase goods worth Rs. 10000!! Life is good now, we are making progress. You helped me reach here, now it is my turn to help others.

Tankara’s Zaverbhai’s face was lit with an unexplainable aura whilst he was narrating his journey with us. I looked a little confused when he mentioned his willingness to help others. And he could sense that.

Mittal Patel with Zaverbhai and Tulsiben Kangasiya

Zaverbhai Kangasiya’s open-air shop

Only two years ago the same couple earned their living by working as loaders. Zaverbhai dreamed of a shop with good worth Rs. 5,000 to 10,000 stocked in it. Family and community helped him build some corpus to buy the shop, however, he was still short of funds. Taking a loan from a private money lender would have proved very expensive.

Zaverbhai was prepared to fly,  but the shortage of funds had clipped his wings. He was a little confused on how to go further.  

Zaverbhai Kangasiya has goods worth Rs 3.5 lacs stocked

Our Kanubhai and Chayaben talk about VSSM’s activities to the Kangasiya families of Saurashtra. They help them progress in life. Zaverbhai shared his dilemma to Kanubhai.

VSSM sanctioned Zaverbhai the loan because we knew he had a vision and was prepared to work hard to realize it. The loan helped meet the deficit for buying the shop and to procure goods to kick start the business. 

We wish Zaverbhai and Tulsiben all the very best in their future endeavours.

 ‘તમે મારા સ્વપ્નને સમજ્યા ને જે મદદ કરી એના લીધે જ આજે આ થડા(ખુલ્લામાં કરેલી દુકાન) માં સાડા ત્રણ લાખનો સામાન ભર્યો છે. દસ હજારનો સમાન ખરીદવાની હેસિયત બે વર્ષ પહેલાં નહોતી પણ આજે બરકત છે.. તમે મને મદદ કરી તો મારેય બીજાને કરવી જોવેને?’

ટંકારામાં રહેતા ઝવેરભાઈ આ વાત કરી રહ્યા હતા. ત્યારે એમના મોંઢા પર જબરી ચમક હતી..વળી એમણે બીજાને મદદ કરવાની વાત કરી, એમાં મને કાંઈ ખાસ સમજાયું નહીં. મારી મૂંઝવણ સમજી ઝવેરભાઈએ થોડો ચોક પાડ્યો..

એમણે કહ્યું, ‘આપણી કોઈ લાંબી ઓળખાણ નહીં તોય તમે મને બેઠો થવા મદદ કરી અને હું બે પાંદડે થ્યો. કનુભાઈ(અમારા કાર્યકર) હંમેશાં કહે, અમારા માટે તમે અમારા પરિવારના છો.. લોન દેતી વખતે તમે પણ કહેતા હોવ છો કે, તમે સુખી થાવ તો તમારા એ સુખમાં બીજાનેય ભાગીદાર બનાવવા તે બેન.. મારા આ થડા પાહેથી જુદા જુદા ગામની બસો અને ગાડીયો ભરાય. આદિવાસી ભાઈ બહેનો પોતાનું વતન છોડી અહીંયા મજૂરી માટે આવે. ગયા શિયાળે હું થડામાં સવારે વહેલાં સામાન ઊતારતો હતો એ વખતે મે જોયું કે નાના નાના બાળકો ઠંડીથી થથરી રહ્યા છે. સ્વેટર જેવું એમના મા-બાપમાંય ઘણા પાસે નથી હોતું. તે બહેન હું ચારસો સ્વેટર સેકેન્ડમાં લઈ આવ્યો અને ગાડીમાં બેસતા- ઉતરા જેની પાસે ગરમ શાલ કે ઓઢવાનું ન હોય એને એ આપુ. નવા સ્વેટર આપી શકુ એટલી સગવડ નથી પણ મૂળ હેતુ તો ઠંડી રોકવાનો છે ને? તે આમાં સચવાઈ જાય છે…’

ટંકારા ચાર રસ્તે આવેલા એમના થડાને જોઈને અમે ત્યાં ઊભા રહ્યા તો એમણે બહુ આગ્રહ કરીને થડાની પાછળના ભાગમાં ઢાળેલાં ખાટલે અમને બેસાડ્યા ને નિરાંતે ઘણી વાતો કરી..

એક સંતોષ ઝવેરભાઈ ને તેમના પત્ની તુલશીબહેનના મોંઢા પર જોઈ શકાતો હતો..

બે વર્ષ પહેલાં ગાડીમાં સામાન ભરવાની મજૂરી કરતા ઝવેરભાઈએ ટંકારાની બજારમાં પોતાની દુકાન થાય અને થડામાં પાંચ દસ હજારની જગ્યાએ વધારે સામાન ભરવાનું સ્વપ્ન સેવ્યું. દુકાન ખરીદવામાં કુટુંબીજનો, સમાજના લોકોએ સૌએ મદદ કરી તોય પૈસા ખૂટ્યા.

વ્યાજવા પૈસા લાવે તો વ્યાજ મારી નાખે..શું કરવુંની મૂંઝવણ હતી.

એક ઉડાન ભરવાનું નક્કી કર્યું પણ પૈસા વગર બધુ નકામુ..અમારા કનુભાઈ અને છાયાબહેન સૌરાષ્ટ્રમાં વસતા કાંગસિયા પરિવારોને સંસ્થાના વિવિધ આયોજનોની વાત કરે અને તેમની પ્રગતિમાં મદદ કરે. ઝવેરભાઈએ કનુભાઈને પોતાની મૂંઝવણ કહી.

સ્વપ્ન જોનાર મહેનતકશ હોય તો મદદ કરવી જોઈએ. એટલે અમે વગર વ્યાજે લોન આપી. જેનાથી દુકાનમાં ખૂટતાં ઉમેર્યા અને થડામાં પહેલીવાર ત્રીસ હજારનો સામાન ભરાવ્યો. પછી તો ગાડી નીકળી પડી…

મહેનત કરનારને લક્ષ્મી વરે એ વાત ઝવેરભાઈ તુલશીબહેને સાબિત કરી બતાવી…

બે વર્ષમાં 12 લાખની દુકાન ખરીદવા માટે જે પણ લોકો પાસેથી પૈસા લીધા હતા તે બધા ઝવેરભાઈએ ચુકવી દીધા. ટંકારાની બજારમાં જ એમણે બીજી દુકાન જોઈ છે જે ખરીદવાનું ઝવેરભાઈ ટૂંક સમયમાં કરવાના છે.. આ સિવાય દુકાન અને થડા પર થઈને સાડા ત્રણ લાખનો સામાન તેમની પાસે પડ્યો છે…

ઝવેરભાઈ તુલશીબહેનને ઘણી શુભેચ્છા…

#MittalPatel #VSSM #LIvelihood

#success #business #employment

#successstories #businessloan

#interestfreeloan #smallbusiness

#hardwork #nomadictribe #Tankara

The responsibility of raising her four children fell on Lilaben after the death of her husband. The Saraniya is a poor community, sharpening knives does not earn them enough money to be able to save for unforeseen circumstances!!

I have worked very hard to raise the children. My elder son has a heart ailment, his medications costs are huge. How do I meet such expenses?? Mohanbhai (VSSM’s team member) and Kanabhai (community leader) knew about my financial turmoil. They pushed me to start this hotel, I had many fears and concerns initially. But I am better off now. We have enough food for three meals a day, also there is money to meet the medical expenses incurred towards the treatment of my ailing son.

VSSM will always remain grateful to its patrons for enabling it meets the need for a dignified living for thousands of individuals like Lilaben. It is your support that helps these marginalised families realise their dreams.

મહેસાણાના નાગલપુર ચાર રસ્તાથી થોડે આગળ જઈએ તો હાઈવેની જમણી બાજુ લીલાબહેનની ચાની હોટલ આવે. 

લીલાબહેનને હોટલ કરવા અમે વગર વ્યાજે લોન આપેલી. તે એમાંથી એમણે સરસ તરક્કી કરી. હવે એમને હોટલની સાથે સાથે નાસ્તાની વ્યવસ્થા ટૂંકમાં ખાણી પીણીનું કામ પણ ચાલુ કરવું હતું. એક વખતે ‘હું હોટલ નહીં ચલાવી શકુ, મારાથી નહીં થાય’ એવા ડર સાથે જીવતા લીલાબહેને નવું સાહસ કરવાનું વિચાર્યું એટલે એમને ખાસ મળવું હતું.

એમના પતિ ચાર બાળકોને લીલાબહેનના સહારે મુકીને પરલોક સિધાવી ગયા. છરી ચપ્પુની ધાર કાઢીને જીવતા આ સરાણિયા પરિવાર પાસે બચત તો શાની હોય? લીલાબહેન કહે, ‘લોકોના ખૂબ વૈતર્યા કર્યા. જે મળે એ કામ કર્યું ને છોકરાં મોટા કર્યા. મોટા છોકરાને હૃદયની બિમારી છે. તેની દવાય કરવાની. આ બધા ખર્ચા કેમના કાઢવા? આ મોહનભાઈ (VSSMના કાર્યકર) અને કાનાભાઈ(વસાહતના આગેવાન) બધી હકીકત જાણે. એમણે હોટલ કરવાનું કીધુ. બહુ બીક લાગતી પણ પછી કરી. હવે સારુ છે. છોકરાંની દવાય થાય છે ને પેટ ભરીને ત્રણ ટંકનો રોટલો જડી જાય છે..’

લીલાબહેન જેવા બહેનો પ્રેરણારૃપ છે. કપરી સ્થિતિમાં પોતાના પરિવારને ટકાવવા મથવું એ સહેલું નથી.. સફળ વ્યવસાયકર્તા તરીકે તો ખરુ પણ એક ઉત્તમ મા તરીકે લીલાબહેનને પ્રણામ કરવાનું મન થાય..રહી વાત નવા સાહસ માટે મદદની તો એ તો કરીશું જ. 

લીલાબહેન જેવા હજારો સાહસીકોને મદદ કરનાર સૌ પ્રિયજનોના અમે આભારી છીએ…એમની મદદથી જ આ વંચિતોએ જોયેલા સ્વપ્ન સાકાર થઈ રહ્યા છે. 

#MittalPatel #VSSM #livelihood

#ntdntcommunity #employment

#smallbusiness #dignityforall

#humanity #selfmade #NomadicTribe

#women #strongwomen #dream

#રોજગાર #વ્યાજવગરલોન #લોન