Category: Livelihood

Vipulbhai sharing his story with Mittal Patel

If one knows the correct way to use it, Facebook too has advantages and it is something we recently experienced when Vipulbhai from Radhanpur’s Amirpura shared his story with us.

The stories I share on our Facebook account talk about the work VSSM does with the marginalised communities, the stories people share and our learnings from it. The stories help us make you all part of our journey.

Sometime back I had shared the success story of Lilabhai. VSSM had provided him with an interest-free loan to help him begin his independent venture. Radhabpur’s Ganpatbhai Joshi happened to read the post and contacted us with a request to provide a loan to a young fellow from Amirpura, interested in starting his own business. I put him in touch with our Shankarbhai, which he did. This led to our meeting Vipulbhai Rana who worked as an assistant tailor with someone else’s shop. He has had aspirations to have his shop and stock ready-made garments but lack of funds impaired him to realise his aspirations. VSSM’s interest-free loan program is that ray of home for individuals likes people like Vipulbhai achieve their dreams and aspirations. Thousands of individuals has succeeded in their ventures after receiving interest-free loans from VSSM.

We have neither known Vipulbhai or Ganapatbhai for long hence Shankarbhai had to brief them about the loan protocol which Vipulbhai complied to. The twenty thousand rupees loan helped him stock ready-made salwar-kurta, selling them was his additional income apart from his tailoring job. The business grew and he had to employ an additional person for tailoring jobs. Vipulbhai began earning more and paid the instalments on time, we never had to remind him of his instalment dates.

Vipulbhai dreams of expanding his business. Since hard work and passion drives him,  I am sure the universe will conspire and help him achieve his dreams.

Yes, we get anxious loaning money to individuals we don’t know yet. But these are heuristic ways of helping the unknown and the universe does support our endeavours.

And we are grateful to Vipulbhai and Ganapatbhai for upholding our faith in them. 

ફેસબુક ઉપયોગ કરતા આવડે એના માટે ઉત્તમ માધ્યમ હમણાં એનો અનુભવ થયો…

વાત રાધનપુરના અમીરપુરાગામના વિપુલભાઈની…

વંચિતો અને વિચરતી જાતિઓ માટે જે કાર્યો કરીએ તેની વાત ફેસબુક પર લખુ. રાધનપુર પાસે રહેતા લીલાભાઈને અમે સ્વતંત્ર ધંધા માટે લોન આપેલી ને એમની તરક્કીની વાત મે ફેસબુક પર લખી. એ વખતે રાધનપુર વિસ્તારમાં રહેતા ગણપતભાઈ જોષીએ પોસ્ટ વાંચી ને સ્વતંત્ર વ્યવસાય કરવાની ધગશ રાખતા અમીરપુરાગામના એક યુવાનને લોન આપવા તેમણે કહ્યું. 

મે એમને અમારા કાર્યકર શંકરભાઈનો સંપર્ક કરવા કહ્યું ને શંકરભાઈને એ મળ્યા. એ પછી લોન લઈને જેઓ પોતાનો વ્યવસાય વધારવા ઈચ્છતા તે વિપુલભાઈ રાણા અમારા સંપર્કમાં આવ્યા. 

વિપુલભાઈ બીજાની દુકાનમાં સીલાઈ કામ કરે. પોતાની દુકાન કરવાની ને સાથે તૈયાર કપડાં રાખવાની એષણા ખરી પણ પાસે પૈસા નહીં.. 

અમારો લોન પ્રોગ્રામ પોતાના સ્વપ્ન કારગત કરવાની ખેવના રાખનાર માટે આશાનું કીરણ જેવો..

કેટલાય વ્યક્તિઓએ VSSMમાંથી લોન લઈને ધંધો શરૃ કર્યો ને આજે તેઓની ગાડી બરાબર પાડે ચડી ગઈ છે…

વિપુલભાઈ સાથે ને આમ જુઓ તો ગણપતભાઈ સાથેય તે અમારો એવો કોઈ લાંબો પરિચય નહીં પણ શંકરભાઈએ લોન આપતા પહેલાં વ્યવહાર બરાબર રાખવાની વાત યોગ્ય કરેલી ને વિપુલભાઈએ વાટકી વ્યવહાર બરાબર જાળવ્યો પણ ખરા. 

વીસ હજારની લોનમાંથી એ તૈયાર ડ્રેસ લાવ્યા. સિલાઈ કામની સાથે ડ્રેસનો વેપાર એ કરે. ધંધો વધ્યો હવે એમણે સિલાઈ માટે એક બીજો કારીગર પણ રાખ્યો, જેથી કામની ગતિ વધે..  લોનના હપ્તા ભરવા વિપુલભાઈને ક્યારેય ફોન નથી કરવો પડ્યો… 

વિપુલભાઈનું સ્વપ્ન ધંધો વધુ મોટો કરવાનું છે.. કુદરત એ પણ કરાવશે.. મૂળ તો નિષ્ઠા ને પાછી મહેનતની ધગશ બેઉ છે માટે..

અજાણ્યા સાથે વ્યવહાર કરતા હંમેશાં ડર લાગે.. પણ વસુદૈવ કુટુંબ કમઃમાં માનુ ને ક્યારેક આવા અખતરા કરુ. જો કે કુદરત આ અખતરા સમા સુતરા પાર પાડે છે.. 

વિપુલભાઈને ગણપતભાઈ બેઉનો આભાર મૂળ આ શ્રદ્ધા ટકાવી રાખવા માટે…

#MittalPatel

Vipulbhai has stocked ready-made salwar-kurta

VSSM’s interest free loan helped vipulbhai to stock ready-made salwar-kurta selling them, was his additional income apart from his tailoring job

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel meets Jesangbhai Bajaniya

Recently, I was at Bajaniya settlement located at the edge of Mandvi village of Patan’s Sami block.

“I purchased this rickshaw from the loan I received from VSSM!” Jesangbhai pointed at the rickshaw parked in front of his house when I met him at the settlement.

VSSM had offered Rs. 20,000 as a loan to Jesangbhai. How could he buy a brand new auto from such a small amount?

“Ben, for a very long time I wanted to drive a rickshaw to earn my living. But the shortage of funds prevented me from achieving it. We are people who earn living from labour, we have no family heirloom to fall back on. Neither do banks or finance companies lend money to people like us. We also do not have stuff to mortgage so borrowing money is very difficult for us.  I knew VSSM provides loans, Mohanbhai had briefed me on that. He had also mentioned that the first loan will be small once we know your capacity and will to return the money, we shall sanction a bigger loan. I knew Rs. 20,000 will not enable me to buy a rickshaw nonetheless, I decided to give it a go.

I reached the auto-rickshaw showroom. The price for brand new rickshaw was Rs. 2.75 lacs. Never have in my life I have seen this kind of amount. They wanted Rs. 50,000 as a down payment or a second-hand auto rickshaw. Rest of the amount was to be paid-off as monthly instalments. It was an option I found doable. I searched for an old auto-rickshaw for Rs. 20,000. I found one and took it to the showroom. They gave me Rs. 50,000 on it and rest of the amount was converted into EMI. This way I managed to more than double the amount I received from VSSM and also became a brand new rickshaw owner!”

Jesangbhai acted very cleverly. Along with paying the EMIs he also managed to repair and upgrade his kaccha house to a little better version. The enterprising nomads seldom disappoint when it comes to thinking out of the box.

We are grateful for your unflinching support that enables us to provide a dignified living to individuals like Jesangbhai.

 પાટણના સમીના માંડવીમાં રહેતા #બજાણિયા પરિવારોની વસાહતમાં જવાનું થયું એ વખતે જેસંગભાઈ મળ્યા. એમણે આંગણે ઊભેલી રીક્ષા બતાવતા કહ્યું, ‘સંસ્થામાંથી લોન લઈને મે આ રીક્ષા ખરીદી’

અમે જેસંગભાઈને વીસ જ હજાર આપ્યા હતા, એમાંથી આ નવી નક્કોર રીક્ષા કેવી રીતે આવે? જવાબમાં એમણે જે કહ્યું એ એમના જ શબ્દોમાં;

‘રીક્ષા ઉપર ધંધો કરવાની ઈચ્છા મન ઘણા ટેમથી. પણ પાહેણ પૈસા નહીં. અમે મજૂરી કરીને રળવાવાળા. બાપીકી કોઈ મીલકત અમારી કને નઈ. આપણી સંસ્થામોંથી લોન મળ એવી મન્ ખબર. તે આપણા કાર્યકર મોહનભઈન વાત કરી અન્ મન પેલીવારકી વીસ હજારની લોન મલી. વીસમોં હું થાય? પણ મોહનભઈ હાચા હતા એક ફેરા વેવાર હારો રાખીએ તો બીજી લોન મલ. અસુબાની મોટી લોન તો કુણ આલ્? પાસુ અમારી કને ગીરવે મુકી હકાય એવી માલ મીલકતેય ચો હતી?

મુ શો રૃમમોં રીક્ષાની કિંમત પુસવા જ્યો. ઈમને તો પુણા તૈઈણ લાખ કીધા. આટલા તો બાપગોતરમોંય ભાળ્યા નતા. ઈમને કીધુ પચાસ હજાર ડાઉનપેમેન્ટ ભરો અથવા તમારી પાહે જુની રીક્ષા હોય તો એ આલો. એ જુની રીક્ષાની રકમ મજરે આલીશું. અન બાકીની લોન કરી આલશું. મન આ વાત ગળે ઊતરી. મે વીસમોંથી મલ એવી જુની રીક્ષા હોધી કાઢી અન્ એ રીક્ષા લઈન્ શો રૃમમોં જ્યો. એ જુની રીક્ષાના મન પચાસ હજાર મલ્યા અન બાકીની લોન કરી આલી તે આ નવી રીક્ષા મારી પાહે આઈ જઈ. ઓમ જુઓ તો સંસ્થામોંથી લીધેલા વીસ હજારના મે મહિનામોં જ પચા હજાર કર્યા. અન્ તીસનો મન સીધો ફાયદો થ્યો..’

જેસંગભાઈ એ જબરી બુદ્ધી વાપરી. એમણે રીક્ષાનો હપ્તો ભરવાની સાથે સાથે એ છાપરુ બાંધી રહેતા ત્યાં બચત કરીને ઈંટોથી કાચુ પાકુ મકાન પણ બનાવ્યું. 

જેસંગભાઈને આર્થિક રીતે સ્વતંત્ર કરવા માટે મદદ કરનાર પ્રિયજનોનો આભાર. તમની મદદ વગર આ બધુ ક્યારેય સંભવ નહોતું.

#MittalPatel #vssm #livelihood

#livelihood #InterestFreeLoan

#employment #smallbusiness

#patan #gujarat #india

Jesangbhai bought Auto Rickshaw from VSSM’s  interest free loan program

Jesangbhai with his family and autorickshaw in front of his house

Haribhai sharing his story to Mittal Patel

“I wanted to be like the ideal mother they depict in Hindi films…” Haribhai grinned while sharing his story.

“Why mother?”

“My youngest was one and a half years old, middle child was three and the eldest was five and a half when their mother passed away. Family and friends consoled for a while and got back to their lives while we are left to mourn our loss and grapple with the realities life throws. I was hoping that the family will help me raise my children while I earned for them but no one came to even inquire about our well-being. Many advised me to re-marry, that it is difficult to raise children single-handedly. But when my own did not support me how will someone I don’t even know help me raise my children How can another woman treat my children as her own? They said there will be caring women but it was a risk I wasn’t prepared to take. I was not bringing some product from the market, I had married and bring home a mother to my children and I wasn’t convinced to do so. I decided to be a mother and father to my children.”

It evoked a sense of respect as Haribhai spoke candidly of his life as a single parent. It also made me curious to learn about the challenges he encountered on his journey. Because Haribhai earned his living as a mason, and it is not easy to raise three children on construction sites. And their home too is a shanty on an open expanse of land in Diyodar.

“I would take all my children with me to work. They would be around me while I worked. Every morning I cooked and packed our tiffin before we left the house. Summers and winters were bearable but monsoons were agonizing. The area around our house would get flooded with rainwater. Once that happened I would pack the kids and our beddings to take refuge at Diyodar bus-stop. Those were extremely challenging times. 

Despite all these challenges Haribhai educated his children till 9th grade, they are all grown-ups now. The family received a residential plot from the government and assistance to build a house.

VSSM’s Naranbhai got to know Haribhai because he was the mason at many of VSSM supported construction works. Recently, Naranbhai had sought Haribhai’s services for installing a plaque at one of its sites. Strangely, Haribhai was unable to sit properly. On inquiring we learnt that he needs surgery for some medical issue. But, Haribhai feared his children’s well-being, what if his health went south during the surgery!! Hence, he had decided to undergo one after his children were married. Despite experiencing pain while sitting or lying down he delayed the treatment all for the well-being of his children. 

Naranbhai talked to convince him for treatment, another issue was funding to support the treatment. Haribhai had meagre savings. Naranbhai offered to help but accepting charity was against his grain. After persuasion, he agreed to accept the help as a loan and asked him not to worry about paying it back immediately but only after he recovers completely.

Haribhai first consulted doctors in Patan and Radhanpur who advised further examination. The treatment estimates there were quite high plus he would require to undergo 4 different surgeries. VSSM assured complete support but Haribhai wanted to be wise with his expenses. On 26th January he admitted himself to Civil Hospital and got the surgery done. The total expense was close to Rs. 2700. While he was in Ahmedabad recently for follow-up with the doctor he came and met us at the office.

“I am a little weak, but feeling quite better. If Naranbhai had not insisted and you had not supported morally,  I might not have decided to undergo the surgery. It is a great feeling to be pain-free once again.”  Haribhai was grateful for the support VSSM had extended.

“We merely played our part of bridging the gap,  the help reached you from Dubai based Krushnakant uncle and Indira auntie, we need to be grateful for their support. They have wished you good health and happiness always.” I expressed.

“My Pranams to Krushnakantbhai, he has been God sent for me. Rs. 5000 is all I will need to cover the cost of medicines and auto rent for my commute to Diyoder from Civil hospital.” Haribhai responded with humbleness.

The honesty and humility Haribhai portrays is rare in current times. He had no intention of taking anything more than he needed. Haribhai had gone above and beyond to fulfil the dual responsibility of becoming a mother and father to his three children.

“I hope and pray that every motherless child is blessed to have a mother like you!!”

Haribhai grinned.

While we were talking his son came to fetch him.

 “Pappa, shall we leave?”

Haribhai got up and prepared to leave.

“Never forget the sacrifices your father has made to raise you all. You are fortunate to have a parent like him.”

“We know all that he has endured to raise us well. He gave us a safe childhood and we shall provide him with secured old age.”

‘હિંદી ફીલ્મોમાં માનું પાત્ર કેવું આદર્શ હોય બસ મારે એવી મા થવું હતું..’  એવું કહી હરીભાઈ મંદ હસ્યા. 

‘કેમ મા?’

‘મારી નાની દીકરી દોઢ વર્ષની વચોટ ત્રણ વર્ષની ને મોટો છોકરો સાડાપાંચ છ વર્ષનો હતો ને એની મા ગુજરી ગઈ. સગાવહાલાં બારદાડા દિલાસો આપે પણ પછી એય એમના કામોમાં પરોવાય ને રહી જઈએ આપણે ને આપણા દુઃખો. કુટુંબના કોઈકને તો દયા આવશે ને મારા દિવસો થોડા ટૂંકા કરાવશે એવું હતું પણ કોઈ ખબર પુછવાય ન આવ્યું. એ વખતે સલાહ ઘણાએ આપી આખો જન્મારો એકલાથી કઢાય ને પાછા આ ત્રણ છોકરાં, લગ્ન કરી લે. પણ મને થયું મારી દશા ખરાબ થઈ ત્યારે મારા પોતાનાય ક્યાં મારી પાસે આવ્યા. તો પારકી જણી લાવું એ મારા આ મા વનાના છોકરાને કેટલા પોતાના માને? કોઈ કે, બધા એવા ન હોય. જીવનમાં થોડું જોખમ તો ખેડવું પડે. પણ આ દસ રૃપિયાની વસ્તુ ઘરે નહોતી લાવવાની. મા લાવવાની હતી. મારુ મન માન્યુ નહીં અને મે નક્કી કર્યું હું જ મારા બચુડિયાઓની મા ને બાપ બેય થઈશ’

હરીભાઈની વાત સાંભળી એમના પર માન થયું.. ને પાછો પ્રશ્ન પણ. 

હરીભાઈ કડિયાકામ કામ કરે. આમાં બાળકોને સાચવવાનું કેવી રીતે કર્યુ? વળી પાછુ એ રહે દિયોદરમાં ખુલ્લામાં છાંપરુ બાંધીને..

‘હું ત્રણેયને સાથે લઈને કામે જતો. એ લોકોને એક બાજુ બેસાડતો ને હું કામ કરતો. ટીફીન ભેગો લઈ જતો.. જેથી એમને તકલીફ ના પડે. પણ બેન ઉનાળો ને શિયાળો તો નીકળી જતો ચોમાસુ ભારે થઈ જતું. ઝૂંપડું જ્યાં હતું ત્યાં પાણી ભરાતુ. એટલે ગોદડા સાથે ત્રણેયને લઈને દિયોદર બસસ્ટેશને દોડતો ને ત્યાં જ પડી રહેતો બહુ દુઃખે દિવસો કાઢ્યા.

આવી સ્થિતિમાં રહ્યા છતાં હરીભાઈએ પોતાના ત્રણે બાળકોને નવ ધોરણ સુધી ભણાવ્યા..

આજે એમના ત્રણે સંતાનો મોટા થઈ ગયા છે. સરકારે રહેવા પ્લોટ આપ્યોને મકાન બાંધવા સહાય પણ આપી ને એમાંથી એમણે ઘર બાંધ્યું.

આવા હરીભાઈને અમારા કાર્યકર નારણભાઈ સાથે પરિચય. મૂળ તો સંસ્થાના બાંધકામના કામોમાં હરીભાઈ કડિયા તરીકે આવે. હમણાં એક જગ્યાએ તકતીનું કામ કરવાનું હતું. નારણ સાથે હરીભાઈ તકતી જ્યાં લગાવવાની હતી ત્યાં પહોંચ્યા. પણ હરીભાઈ સરખી રીતે બેસીને કામ ન કરી શકે.પુછતા ખ્યાલ આવ્યો કે, એમને શારિરીક તકલીફ થઈ છે. ડોક્ટરે ઓપરેશનનું કહ્યું છે. પણ હરીભાઈને બીક છે કે ઓપરેશન વખતે કાંઈક થઈ જાય તો ત્રણે બાળકો રઝળી પડે. 

એટલે આ ત્રણેના લગ્ન થઈ જાય પછી ઓપરેશન કરાવીશ. આવી ભાવના સાથે એ છેલ્લા સાડા ત્રણ વર્ષથી પીડા સહન કરે જાય.. ના સરખી રીતે બેસી શકે, ના સુઈ શકે. છતાં બાળકોની ચિંતા ના કારણે એ નિર્ણય ન લે..

નારણભાઈએ એમને સમજાવ્યા ને ઓપરેશન કરાવવા કહ્યું, પણ પાછી વાત આવી પૈસાની. પાસે એવી ઝાઝી બચત નહીં. નારણે કહ્યું, અમે મદદ કરીશું.. હરીભાઈએ બધુ મફતનું લેવાની ના કહી છેવટે નક્કી થયું કેટલીક રકમની મદદ ને કેટલીક લોન રૃપે આપવાનું. લોન ધીમે ધીમે ચુકવાશે પણ એક વખત આ પીડામાંથી મુક્ત થઈ જાવ..એવી વાત એમને કરી.

પાટણ અને રાધનપુરના દવાખાનામાં એ ગયા. રીપોર્ટ કરાવ્યા. પણ ખર્ચો વધારે કહ્યો. સાથે જુદા જુદા ચાર ઓપરેશન કરવા કહ્યું. 

અમે મદદ વધારે કરીશુંનું કહ્યું. પણ હરીભાઈએ કહ્યું, ભલે મદદ કરો પણ મારાથી ખોટો ખર્ચ ના કરાવાય. એમણે સિવીલ હોસ્પીટલમાં આવવાનો નિર્ણય કર્યો ને 26 જાન્યુઆરીના દાખલ થયા ને સુખરુપ ઓપરેશન થઈ ગયું. 

ખર્ચો પણ 2700 આસપાસ. ઓપરેશન પછી ઘરે ગયા ને ફરી બતાવવા આવ્યા ત્યારે મને મળવા ઓફીસ આવ્યા. 

‘શરીરમાં નબળાઈ છે. પણ હવે શાંતિ છે બેન. આ નારણભાઈએ તાણ કરી ના હોત અને તમે અમે સાથે છીએ એવું ના કહ્યું હોત તો કદાચ ઓપરેશન ના થાત. મને નવું જીવતદાન આપ્યું. તમારો ખુબ આભાર’ એવું એમણે કૃતજ્ઞતા ભાવથી કહ્યું.

મે કહ્યું, ‘મદદ તો અમારા દુબઈમાં રહેતા કૃષ્ણકાંત અંકલને ઈન્દિરા આંટીએ કરી. આભાર તેમનો માનવો ઘટે. એમણે  જ તમને સાતા રહે એ મદદ કરવા કહ્યું છે’

એમણે કહ્યું, આ દવાના ને સીવીલથી દિયોદર જવા રીક્ષા ભાડે કરી તે એના થઈને 5,000ની મદદ કરશો તો મને ઘણું થઈ રહેશે. ને ક્રિષ્ણકાંત ભાઈને મારા પ્રણામ. ભગવાનના એ દેવદૂત..

કેવો પવિત્ર શબ્દને કેવી પવિત્રભાવના. વધારાનું લેવાની જરાય લાલચ નહીં. વળી હીન્દી ફીલ્મોમાં બતાવે એવી મા તો ફીલ્મી હોય હરીભાઈ તો ખરી મા હતા.. મે કહ્યું, તમારા જેવી મા દરેક મા વગરના બાળકોને મળે એવી પ્રાર્થના કરુ.. એ મંદ હસ્યા.

અમે વાતો કરતા હતા ત્યાં એનો દિકરો આવ્યો ને કહ્યું, જઈએ પપ્પા. ને હરીભાઈ ઊભા થયા. મે એમના દીકરાને કહ્યું, ‘તારા બાપાનો ગણ હંમેશાં યાદ રાખ જે. આવા બાપા નસીબવાળાને મળે…’ 

એણે કહ્યું, ‘એમણે અમારા માટે જે વેઠ્યું એ બધું એ જાણીએ. ચિંતા ના કરો.  અમારુ બાળપણ એમણે ઊજાળ્યું હવે એમનું ઘડપણ અમે ઊજાળશું..’

#mittalpatel #vssm #health

#help #mother #motherhood

#vssm #nomadic #denotified

Govindbhai sharing his success story to Mittal Patel

The rich and the privileged will find it difficult to comprehend the power of small loans and support. The Swavlamaban initiative has woken us up to the massive positive impact of the small loans/support. And by small we mean Rs. 10k or 20k. While we might contemplate the benefits of such small loans, it has changed the lives of many impoverished families. But, when the money is loaned with good intention,  the loanees have managed to multiply it 100 times.  One such beneficiary is Govindbhai from Gandhinagar’s Delwada.

Govindbhai and his family live in a mud house, they earn their living from selling vegetables. He had a second-hand chakdo automobile that required repairs before it could become worthy of use. VSSM is striving to enable the families of Delwada to obtain residential plots. Our Rizwan would watch the chakdo lying ideal in from of Govindbhai’s house, on inquiring he learnt about the reason for it not being in use. VSSM recommended Govindbhai for a loan of Rs. 10,000. The loan amount  enabled Govindbhai to repair the chakdo and also rent a small piece of farmland where he began growing vegetables.

VSSM shares regular updates on its social media handles of success stories and learnings of individuals and families whose lives have been positively transformed because of VSSM’s interest-free loans. Govindbhai would regularly read these updates and understand the essence of the loans which is not just revival of their traditional occupations but practising financial prudence as well. 

“Ben, because of the understanding you always give, I have managed to save Rs. 90,000. I was to build a good house hence have saved Rs. 70,000 for the same and Rs. 20,000 is rotating capital for my business. I also purchased a second-hand motorbike. Life would have been much better if you had met us before !!!” Govindbhai shared when I was in Delwada recently.

‘It is never too late to do the right thing…” I replied as I was leaving.

The free food and money is not a long term option for poverty elevation, the poor families need permanent and sustainable remedies that can help them earn their living with dignity. It is here that small loans by VSSM are working wonders to provide much need financial stability and independence to these very poor families.

And it is all because of you that we can become instrumental in heralding this change.  Gratitude always!!

દસ – વીસ  હજાર રૃપિયા કોઈની જિંદગી બદલી શકે? પ્રથમ તો આટલી રકમમાંથી તે વળી શું થાય? એવું આપણે માનીએ. પણ સાચી સમજણ અને પવિત્રભાવ સાથે કોઈને મદદ કરીએ તો એકમાંથી હજાર થઈ શકે એ #ગાંધીનગરના #દેલવાડામાં રહેતા ગોવિંદભાઈને મળીએ તો સમજાય.

ઈંટ માટીથી બનાવેલા છાપરાંમાં ગોવિંદભાઈનો પરિવાર રહે ને શાકભાજીનો વેપાર કરે. જુનામાં છકડો રીક્ષા લીધી. પણ રીપેરીંગ કરાવ્યા વગર એ ચલાવી શકાય એમ નહોતી. અમે દેલવાડામાં રહેતા પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે તે માટે પ્રયત્ન કરીએ. ગોવિંદભાઈના ઘર આંગણે પડેલી રીક્ષા અમારા કાર્યકર રીઝવાન જુએ. એક વખત પુછતા સ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો. VSSMમાંથી દસ હજારની લોન આપી. જેમાંથી એમણે એન્જીન બંધાવ્યું ને થોડી રકમ બચી તેમાં કાંઈક એમણે ઉમેર્યા અને જમીનનો નાનકડો ટુકડો ઉધેડ રાખ્યો. ને એમાં વાવી શાકભાજી..

સંસ્થામાંથી લોન લઈને સફળ થયેલા લોકોની વાતો અમે યુ ટ્યુબ કે ફેસબુક પર લખીએ. આ બધુ ગોવિંદભાઈ વાંચે ને જુએ. અમે દરેક લખાણમાં – વાતમાં આર્થિક સદ્ધરતાની, બચતની વાત ભારપૂર્વક કહીએ. ગોવિંદભાઈ આ વાત બરાબર સમજ્યા.

હમણાં દેલવાડા જવાનું થયું ત્યારે એ મળ્યા ને ખાસ કહ્યં, ‘બેન તમે સમજણ આપી તે હાલ મારી પાસે નેવું હજારની બચત છે. સારુ ઘર બનાવવું છે તે સીત્તેર હજાર બેંકમાં મુક્યા છે ને ધંધા માટે વીસ હજાર હાથ પર છે. જુનામાંથી બાઈક લીધું છે. તમે પહેલાં મળ્યા હોત તો અવેરવાનું અમે વહેલાથી શરૃ કરી દીધુ હોત..’

જાગ્યા ત્યારથી સવાર ગોવિંદભાઈ એવુ કહીને ત્યાંથી નીકળી…

આર્થિક સ્થિતિ નબળી હોય તે માણસને ખાવાનું કે અન્ય મદદ એક કે બે વખત માટે આપણે કરી શકીએ. આખી જીંદગી આપણે એને પોષી ન શકીએ. આવામાં તેને પગભર કરીએ તો એ પોતાનું જાતે કરતો થઈ જશે.

આવા વંચિતોના કલ્યાણમાં નિમિત્ત બનવા માટે મદદ કરનાર સૌ સ્નેહીજનોનો આભાર… આપની મદદથી જ આ બધુ શક્ય બન્યું…

#mittalpate #VSSM #livelihood

#gandhinagar #nomadicfamiles

#employment #business #dream

#humanity #humanrights

Mittal Patel meets Melakaka at his kiosk

 Melakaka lives in Gandhinagar’s Aajol village. I was at Aajol recently, Melakaka insisted I visit his shop, so we did.

“Ben, business is good now, we earn Rs. 700-800 daily. Earlier I had a small kiosk of tin sheets, I could not stock enough of these biscuits, chocolates, snacks etc. but after VSSM provided me with a loan of Rs. 30,000 I managed to upgrade the kiosk to this pucca shop.” Kaka was happy, during a meeting with our dear Raval community members he shared his experiences of growing his business and about his own growth. He advised fellow community men to work hard to earn a living as well as the goodwill of society.

“What is your dream, Kaka?” I asked while stepping out of his shop.

“If you give me another loan, I would want to stock some groceries etc. and make better earning. It will bring prosperity to my family and spare some money to allow me to spare some money  to help others in need.”

Such noble thoughts from humble these humble human beings need to be revered.

Our meetings with individuals like Melakaka who have benefited under the interest-free loans program enable us to comprehend the life-changing impact of small loans on these families.

We are grateful to all our well-wishing donors for their generous support in these endeavours. Also grateful for our senior team members Tohid and Rizwan,  who take great care in identifying such deserving families in need and connecting them to VSSM initiatives.  

મેલાકાકા #ગાંધીનગરના #આજોલમાં રહે.

હમણાં આજોલ જવાનું થયું ત્યારે મેલાકાકાએ પોતાની દુકાને આવવા ખાસ આગ્રહ કર્યો ને અમે ત્યાં પહોંચ્યા. 

કાકાએ કહ્યું, 

‘બેન હવે તો ધંધો હારો હેડ. 700 – 800નો વકરો થઈ જાય છે. પેલાં પતરાંનું કેબીન હતું જેમાં ગોળી, બીસ્કીટ સિવાય ઝાઝુ નહોતું રાખી શકાતું. પણ VSSMમાંથી ત્રીસ હજાર આપ્યા તે આ દુકાન થઈ ને સામાન પણ વધારે ભરાવી શક્યો’

કાકા એકદમ ખુશ હતા. રાવળ સમાજના પ્રિયજનો સાથેની બેઠકમાં એમણે દરેકને પોતાની પ્રગતિની વાતો કરી ને સૌને મહેનત કરી પૈસા કમાવ તો લોકો આપણો ભાવ પુછતા થશેની વાત કહી. 

કાકા સ્વપ્ન શું છે? એવું એમની દુકાનેથી રજા લેતાં પુછ્યું તો કહ્યું, ‘બીજી લોન આપો તો દુકાનમાં કરિયાણુંને બીજો સામાન વસાવું. બે પાંચ રૃપિયા વધારે કમાવવા છે. પરિવાર તો સુખી થશે જ પણ દયા ધરમ માટેય થોડું કાઢવું છે..’

મેલાકાકાની ભાવનાને પ્રણામ..

દસ, વીસ, ત્રીસ હજારમાં કોઈની જીંદગીમાં કેવો ફેર પડી જાય એ મેલાકાકા જેવા અનેકોને મળીને સમજાય છે. આ કાર્યમાં મદદ કરનાર પ્રિયજનોનો આભાર તેમજ આ વિસ્તારના અમારા કાર્યકર તોહીદ અને રીઝવાન જેઓ આવા પરિવારોને શોધી કાઢે છે તેમના પ્રત્યે રાજીપો… 

બાકી કાકાની વાતો તમેય વિડીયોમાં સાંભળો… 

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel visits Bhagubhai Kangsiya’s kiosk

“Ben, the organisation’s money comes with noble intent it is pious money. My business was in doldrums; I was clueless if it would ever come back to its former glory. I have been associated with VSSM’s work for a very long time, but requesting for personal support did not seem right. But the team sensed my worries, Naranbhai and Ishwarbhai asked me to fill-up the form for our interest-free loan program. I received a loan of Rs. 30,000 which I used as capital to stock up products. Gradually, things became falling in place. Today, both my wife and I have separate kiosks and operate from separate locations in Shihori bazaar. I also own a loading rickshaw now. Life is back to normal,  it is good. VSSM helped the Kangasiya community find economic stability and a better standard of living  in Saurashtra, I wish to do the same here.” Bhagubhai Kangasiya from Shihori is an extremely committed community leader, he has associated with many of our activities and remains eager to help us whenever we call for support.

Rs. 30,000 is not a big amount,  but it has the potential to change someone’s life for good. And that is important to us.

Bhagubhai, Ravjibhai, Khodubhai, Chetanbhai many feel that the loan money from VSSM is pious and will bring them prosperity. They may not need any more support from VSSM but before venturing into any new initiative, they request for a token loan from VSSM. “You don’t need Rs. 5,000 -10,000 from VSSM!” we would tell them. “That money is one which will help us thrive, we need a little bit of it to blend with our money,” they would reply.

In fact, it is about faith, and for many like Bhagubhai that faith has paid off.

We are grateful to all of you, our well-wishers for keeping the faith in us, to enable us to bring change in the lives of thousands of nomadic families.

‘બને સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો. મારો ધંધો સાવ બેસી ગયેલો. ફરી બેઠા થવાશે કે નહીં એની ચિંતા હતી. સંસ્થા સાથે આમ તો હું સંકળાયેલો પણ સંસ્થા પાસે મદદ માંગતા જીભ ન ઉપડે.. પણ આપણા કાર્યકરો બધુ સમજી જાય. નારણભાઈ અને ઈશ્વરભાઈ મારી મૂંઝવણ સમજ્યા અને લોનનું ફોર્મ ભરવા કહ્યું. 30,000 મળ્યા ને મે મારા ધંધામાં સમાનનો ઉમેરો થયો. ધીમે ધીમે ગાડી પાડે ચડી ગઈ. આજે મારી ઘરવાળી અને હું બેય શિહોરી બજારમાં અલગ અલગ પથારો કરીને બેસીએ છીએ. મારે ઘરની ટેમ્પો રીક્ષા પણ થઈ ગઈ. હવે ખુબ સારુ છે.. મારી ઈચ્છા છે સૌરાષ્ટ્રમાં જેમ સંસ્થાની મદદથી કાંગસિયા સમાજ પગભર થયો એમ અહીંયા પણ થાય..’

ભગુભાઈ અમારા નિષ્ઠાવન આગેવાન.. અમે કોઈ પણ કામ ચિંધ્યે એ કરવા તેઓ હંમેશાં તત્પર… 

ત્રીસ હજાર બહુ મોટી રકમ નથી પણ એ રકમથી કોઈની જીંદગી પાટે ચડી જાય એ વાત અમારે મન મહત્વની.

ભગુભાઈ, રવજીભાઈ, ખોડુભાઈ, ચેતનભાઈ વગેરે જેવા કેટલાયના મતે સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો પૈસો. ઘણાના ધંધા તો સરસ રીતે સેટ થઈ ગયા છે. 

તેમને હવે VSSM ના એક રૃપિયાની જરૃર નથી છતાં તેમના નવા સાહસમાં એ સંસ્થામાંથી ટોકન રકમ માંગે. અમે કહીએ હવે 5,000 કે 11,000ની લોનની તમને ક્યાં જરૃર છે? ત્યારે એ કહે, સંસ્થાનો પૈસો બરકતનો એ અમારા ધંધામાં ભળે તો અમારી ગાડી નીકળી પડે..

મુળ વાત શ્રદ્ધાની છે.. ને ભગુ જેવા ઘણાની નિષ્ઠાથી એમની શ્રદ્ધા ફળી પણ છે..

અમારા આ પરિવારોને લોન આપવામાં મદદરૃપ થનાર સૌ સ્વજનોનો આભાર તેમના થકી જ આ બધાના જીવનમાં બદલાવ આવી શક્યો છે.

#MittalPatel #vssm #livelihood

#livelihoodprogram #employment

#dream #business #empower

#humanity #humanrights

Bhagubhai Kangsiya expand his buisness with the help of interest free loan from VSSM

Mittal Patel visits Bhagubhai  Kangsiya’s kiosk

Bhagubhai Kangsiya at his kiosk

Mittal Patel with Dilip Raval and his Parents

‘Ben, your help to pay my college fees has enabled me to finish the postgraduation. I have completed my MSc and have a job that pays Rs. 27,000 a month.”

I was in Gandhinagar’s Aajol recently. VSSM has helped the economically backward Raval families apply for BPL ration cards. The families had finally received the BPL cards. I was with them to give those documents and better understand the condition of these families.

“Do you wish to ask anything?” I inquired at the end of the public meeting.

A young lad got up and shared the above statement.

“There was no money in the house. Jitubhai had spoken to you after which I had come to meet you in Ahmedabad.”

My efforts to remember him proved futile until a lady stood up and approached me. “I worked as manual labour to educate Dilip.  After finishing BSc., he expressed the desire to pursue MSc. I had no money. I told him that it was with great difficulty that I had educated him until now I was beyond my physical capacity to work so hard. I have three sons, two of who are mentally unstable. Dilip is one on whom our future depends. You were God sent, we shared our pain with you that day. It is because of you Dilip could study further,” the frail lady shared with immense gratitude. 

I now remembered Dilip, who had come to meet me at our office. He had shared the financial crunch, requested for a loan that he promised to pay off gradually. I did not know him well through many sources, but there was truth in his talks. Also, there was a strong recommendation from Parbatpur’s Jitubhai. VSSM agreed to loan him the amount required to pay the fees. The loan has already been repaid. We also missed asking how he was doing and now all of a sudden we happened to meet him here.

“I work as a quality control officer at Troikaa Pharma Ltd., at Sachanaa. My parents have lived under severe economic challenges but not anymore.”  Dilip shared.

There was a sense of relief on the faces of Dilip and his parents. And looking this smiling family, I too was felt a sense of immense happiness.

As I have always said it is your trust and faith in us that helps us reach to people in need. We simply play our part towards ensuring that help reaches those who need it.

And we are grateful or Jitubhai who ensured help reached Dilip also our team members  Tohid and Rizwan.

કેટલીક વખત સર્જાતી ભાવનાત્મક પળોમાં શું બોલવું એ સમજાય નહિ .. આવી જ એક પળની વાત ..

બેન તમે મારી ફી ભરવામાં મદદ કરી એટલે જ હું મારો MSCનો અભ્યાસ પૂર્ણ કરી શક્યો ને આજે મહિને 27,500 કમાતો થયો’

#ગાંધીનગરના આજોલની રાવળ વસાહતમાં રહેતા આર્થિક સંકળામણ અનુભવતા પરિવારોને BPL રેશનકાર્ડ મળે તે માટે અમારા કાર્યકર રિઝવાને અરજી કરેલી. આજે કાર્ડ મળ્યા તે આપવા ને આ પરિવારોની સ્થિતિ સમજવા આજોલ જવાનું થયું. સભામાં અમારી વાત પૂર્ણ કર્યા પછી કોઈને કાંઈ કહેવું કે પુછવું હોય તો? એવું મે કહ્યું ત્યારે એક યુવાન ઊભો થયો અને એણે ઉપરની વાત કરી.

મે એને ધ્યાનથી જોયો પણ મને બહુ યાદ નહોતું આવતું. ત્યાં એણે આગળ કહ્યું, 

‘ઘરમાં પૈસા નહોતા..બેન જીતુભાઈએ તમારી સાથે વાત કરેલી ને હું તમને મળવા અમદાવાદ આવ્યો હતો..’યુવાન વાત કરતો હતો ત્યાં સભામાંથી એક બહેન ઊભા થઈને આવ્યા. તેમના મોંઢા પર કૃતજ્ઞતાભાવ સાથે આંખોમાં અશ્રુઓ હતા. 

તેમણે કહ્યું, ‘હાથ મજૂરી કરીને દીપીલને BSC ભણાવ્યો. એણે કહ્યું મા મારે આગળ ભણવું છે. પણ અમારી પાહે પૈસા નહીં. મે કહ્યું, પેટે પાટા બાંધીને આટલું ભણાવ્યો હવે મારી ત્રેવડ નથી. મારે ત્રણ છોકરાં બે દીકરાની માનસીક સ્થિતિ સારી નહીં. આમ જુઓ તો ઘરનો આધાર દિલીપ પર જ હતો. પણ હવે અમારાથી પહોંચાતુ નહોતું. પણ તમને ભગવાને મોકલ્યા ને દિલીપ ભણી શક્યો’

હવે ઓફીસ મળવા આવેલો દિલીપ યાદ આવ્યો. કોલેજની ફી ભરવાના પૈસા નથી. લોન મળે તો ધીમે ધીમે ચુકવી દઈશ એવું એણે કહેલું. ને અમે લોન આપેલી. આમ ઝાઝો કોઈ પરીચય નહીં પણ દિલીપના મોંઢા પર સચ્ચાઈ હતી અને પાછો પરબતપુરાવાળા જીતુભાઈનો રેફરન્સ એટલે લોન આપી. 

લોન તો એણે ભરીયે નાખી. પણ પછી એ શું કરે છે તેની તપાસ કરવાનું અમારાથી થયું નહોતું. ત્યાં અચનાક આમ એ મળી જશે એનો જરાય ખ્યાલ નહીં. 

એણે કહ્યું, ‘હું Troikaa Pharma Ltd, sachaanaમાં QC officer તરીકે નોકરી કરુ છું. મા- બાપે ઘણી આર્થિક સંકડામણ અનુભવી પણ હવે નહીં…’

દીલીપ અને એના મા- બાપના મોંઢા પર હાશકારો હતો. આ ત્રણેયને મળીને મારોય દિવસ સુધરી ગયાનું લાગ્યું. આમ જુઓ તો અનુદાન કોઈએ આપેલું  અમે તો નિમિત્ત માત્ર. છતાં દિલીપ અને તેની મા સજ્જનબહેનની વાતથી મનને ટાઢક મળી. 

મદદ કરનાર પ્રિયજનનો આભાર..અને આ કાર્યમાં ઊદ્દીપક બનનાર જીતુભાઈ તેમજ અમારા કાર્યકર તોહીદ અને રીઝવાનનો પણ આભાર…

લખ્યું એ બધુંયે ફોટોમાં ..

#MittalPatel #vssm

Dilipbhai Raval sharing his experience to Mittal Patel

The frail lady sharing her painful days with immense gratitude to Mittal Patel