Month: November 2022

Mittal Patel meets Ramila Ba during her visit to Kheda

The joy of bringing a smile to someone’s face will always remain one of that matchless moments.

Ramila Ba lives in  Kheda’s Bamroli village in a small hut she calls home. Ramila Ba suffers from leprosy, so finding work is a challenge; her son is mentally unstable, so the responsibility of Ramila Ba still needs to worry about bringing food to the plate.

It has been many years since Ramila Ba’s husband passed away, yet she hasn’t received any benefit under the government’s widow pension scheme. Moreover, Ramila Ma has lost her fingers to leprosy, so getting the fingerprints scanned for biometric verification is impossible. As a result, her ration card has also fallen silent.

The pain and anguish individuals like Ramila Ma tackle on a daily basis can be comprehended only by meeting them, yet they have no complaints in life. So VSSM’s Rajnnibhai recommended Ramila Ma for a monthly ration kit so that she doesn’t have to live at the mercy of others.  

The Maavjat initiative has continued to receive your encouragement since its beginning. And the growing support helps us reach individuals like Ramila Ma. Along with the assurance of a meal, the ration kit has brought much-needed cheer into Ramila Ma’s life.

Ramila Ma came to meet me and express her gratitude when I was in Kheda recently. It gets me thinking if it is me they should be thanking!

The wise old Devu Ma once mentioned that the almighty sends the right person to the place they need at the right time. And I believe in her wise words.

VSSM will take the matter of activating the ration card and linking her to a widow pension with the respective authorities. The district collector of Kheda Shir Bachani saheb is compassionate towards the needs of these low-income families.

But for now, the ration kit has brought well-being to Ramila Ma; her toothless grin reveals the joy.

Our gratitude to all of you for the support you provide; it helps us bring food and care to more than 370 needy elderly.

કોઈના મોંઢા પર સ્મીત લાવવામાં નિમિત્ત બનવું એનું સુખ કેટલું મોટુ?આ ફોટોમાં દેખાય એ રમીલાબા. ખેડાના વસૌના બામરોલીમાં કોઈની જગ્યામાં છાપરુ કરીને રહે. 

એમને રક્તપીતની બિમારી. એટલે ખાસ કોઈ કામે ન બોલાવે. દિકરો છે પણ એ માનસીક વિકલાંગ. આવામાં રમીલાબા હખેડખે પોતાનું ગાડુ ગબડાવે. 

એમના પતિ ગુજરે ગયે ઘણો સમય થયો પણ તેમને વિધવા સહાય મળતી નથી. મૂળ તેમનું આધારકાર્ડ નથી નીકળતું અમે એ નીકળે એ માટે કોશીશ કરીએ છીએ પણ તેમના આંગળા રક્તપીતની તકલીફના કારણે ખવાઈ ગયા છે. રાશનકાર્ડ અંગૂઠાની છાપ ન આવવાના કારણે સાયલન્ટ થઈ ગયું છે. સાયલન્ટ કેવો શબ્દ છે નહીં?

કેવી તકલીફમાં લોકો જીવે છે એ જ્યારે આવા સ્નેહીજનોને મળીએ ત્યારે સમજાય છતાંય તેમને ફરિયાદ નથી.. રમીલાબાની સ્થિતિ જોઈને અમારા કાર્યકર રજનીભાઈએ તેમને દર મહિને રાશનકીટ આપવા કહ્યું જેથી તેમને કોઈની ઓશિયાળી ન રહે. 

તમે સૌ આ કાર્યમાં મદદ કરો તે રમીલાબાને રાશન આપવાનું તો કરવું જ પડે ને? એ કર્યું પણ ખરુ… રમીલાબા આ વાતથીયે ઘણા રાજી.ખેડા ગઈ ત્યારે એ ખાસ મળવા આવ્યા. આભાર વ્યક્ત કર્યો. ક્યારેક થાય ખરેખર આ આભારની હું હકદાર ખરી? 

અમારા દેવુ માએ કહેલું એમ, જ્યારે જેની જરૃર પડે ત્યારે કુદરત એને એ જગ્યા પર મોકલી દે. બસ આ વાત મારા ખ્યાલથી સાચી..

રમીલાબાને ઝડપથી વિધવા સહાય ને એમનું રેશનકાર્ડ બોલતું એટલે કે અનાજ આપતુ થઈ જાય એવું એ માટે કલેક્ટર શ્રીને રજૂઆત કરીશું. કલેક્ટર શ્રી બાચાણી સાહેબ ખૂબ ભલા એ કાર્ય પાર પાડશે તેવી આશા છે. 

પણ રમીલાબાને આપણી રાશનકીટથીયે સાતા છે.. તેમના બોખલા મોંઢાનું સ્મીત એ દર્શાવે છે.  

આપ સૌનો આભાર તમે સૌ સાથે છો એટલે આવા 370 થી વધુ માવતરોને દર મહિને રાશન પહોંચાડી શકીયે છીએ એ માટે આપ સૌ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતા…

#MittalPatel #vssm #માવજત

Durgadevi and Galbaram meets Mittal Patel at VSSM’s office

Durgadevi is just 26  years old, and at such a young age, she navigates through a deluge of issues.

Durgadevi’s battle with cervical cancer has left her mentally and physically tired. While her husband Galbaram works as an electrician, she takes up tailoring and taking care of their 5-year-old son. The couple hails from the same village in Rajasthan. Soon after Durgadevi was diagnosed with cancer, her treatment began at a private hospital. But treating cancer in a private hospital is an expensive affair. The couple was drained of their savings within a few months of treatment. Finally, they had no choice but to move to Civil Hospital. However, to benefit from free treatment in Civil, one needs to be a resident of Gujarat, which this family was not. Hence, they continued to spend money on the treatment, and the debt kept mounting.

VSSM, with the support from respected Krishnakant Mehta and Dr. Indira Mehta, provides financial and logistics support under the Sanjivani Arogya Setu initiative to impoverished families tackling medical emergencies. Our dynamic Kiran manages the program and met Durgadevi and  Galbaram at the Civil hospital premises. After listening to their woes, he brought the couple to our office.

“Won’t your family help you under such circumstances?” I very naturally asked during the conversation. Over the years, we have learned that if the family members understand enough, they do help; otherwise, most look the other way during such difficult times.

Tears rolled out of Durgadevi’s eyes on listening to my question.

“I have no one except him!” she said softly, looking at Galbaram.

“Parents?”

“They have ended their relationship  with me!”

The couple married out of love, against the will of their families. Living in the same village was a little awkward. Hence they arrived in Gandhinagar and began their life afresh. They were building their life together and had a son soon, but the ties with the family continued to remain strained, and their world shattered after Durgadevi was diagnosed with cancer. She is constantly worried about her son’s future if anything were to happen to her. The cancer treatment has financially ruined the family,  Galbaram has incurred debt to meet the medical expenses.

We provided them with some financial support and a prayer to the almighty to bring peace and well-being to this family.

દુર્ગાદેવી છવ્વીસ જ વર્ષના. આટલી નાની ઉંમરે તેમના માથે આભ ફાટ્યું. 

સર્વાઈલ કેન્સરથી એ પીડાય. માનસીક અને શારીરિક રીતે એ થાકી ગયેલા. પતિ ગલબારામ ઈલેકટ્રીશય તરીકે કામ કરે. જ્યારે પોતે પોતાના પાંચ વર્ષના દીકરાને સંભાળતા સંભાળતા સિલાઈ કામ કરે. બેઉ વતની રાજસ્થાનના ને વળી પાછા એક ગામના. દુર્ગાદેવીની બિમારીની ખબર પડી એટલે ખાનગી દવાખાનામાં સારવાર શરૃ થઈ. પણ આ બિમારી તો ભંડાર ખાલી કરી નાખે એવી. આખરે બેઉ થાક્યા ને સિવીલમાં આવ્યા. સિવીલમાં સારવાર ફ્રીમાં થાય પણ આ પરિવારો પાસે ગુજરાતના પુરાવા નહીં ને રાજસ્થાનના દર્દીની સારવાર વિનામુલ્યે થાય નહીં.આમ પૈસાની પણ સતત ખેંચ રહે જેના લીધે માથે દેવું થઈ ગયું.

સંજીવની આરોગ્ય સેતુ અને સહાય કાર્યક્રમ અંતર્ગત અમે ગંભીર બિમારથી પીડાતા વ્યક્તિઓને મદદ કરીએ. આદરણીય ક્રિષ્ણકાંત મહેતા તેમજ ઈન્દિરા મહેતા આ કાર્યમાં આર્થિક મદદ કરે. આ કાર્યક્રમ અમારો કિરણ સંભાળે. તે એક દિવસ સિવીલ હોસ્પીટલમાં કિરણને આ બઉ મળી ગયા અને તકલીફોની વાત કરી. 

કિરણ જ્યારે આ બેઉને ઓફીસ લઈ આવ્યો ત્યારે પ્રથમ સવાલ તમારા પરિવારજનો મદદ કરે કે નહીં તે અનાયાસે પુછાઈ ગયો. આમ પણ આવા કિસ્સામાં પરિવારજનો જો સારા હોય તો મદદ કરે બાકી આ ટાણે જ પારકા પોતાનાનો વધારે ખ્યાલ આવે. પણ મારા આ સવાલ સામે દુર્ગાદેવીની આંખોમાં પાણી આવી ગયા. પછી ધીમા અવાજે ગલબારામ સામે જોઈને કહ્યું, ‘આ દુનિયામાં આમના સિવાય મારુ કોઈ નહીં.”મા-બાપ નથી?’

‘છે પણ એમણે સંબંધ કાપી નાખ્યો.’દર્ગાદેવીએ પ્રેમલગ્ન કર્યા એ પણ પરિવારની વિરુદ્ધ જઈને બસ એ પરિવારજનોને ન ગમ્યું. એક જ ગામમાં પિયરીયા સામે હોય ને જીવવું મુશ્કેલ બની જાય એટલે બેઉ પિયર છોડી ગાંધીનગર આવી ગયા. ત્યાં ભાડાના ઘરમાં રહીને બેઉ કામ કરવા લાગ્યા. સંસાર સુખેથી ચાલતો. હા વસવસો પિયરીયાનો સાથ નથીનો હતો પણ એ બધુ દીકરો આવે પણ ઠીક ન થયું.

દુર્ગાદેવી સર્વાઈકલ કેન્સરથી પીડાય એમને પોતાને કશું થઈ જશે તો પોતાના પાંચ વર્ષના દિકરાનું શું એ ચિંતા કોરી ખાય છે. જ્યારે આર્થિક રીતે પરિવાર સાવ ખલાસ થઈ ગયો છે. ગલબારામે દુર્ગાદેવીની સારવાર માટે દેવું કર્યું છે. અમે નાનકડો ટેકો આ બેઉને કર્યો. સાથે દુર્ગાદેવીને ઠીક કરવા તેમજ તેમના પીયરિયા તેમને માફ કરીને અપનાવી લે તે માટે કુદરતને પ્રાર્થના.. #mittlpatel #vssm

Mittal Patel with the nomadic families of Ahmedabad

Ration-cards

In my second book, “Ahiya Sukh Nathi Aavtu” I have written at length about the issues of ration cards and the importance of this document in the lives of the marginalized.

There was a time, not long ago, when obtaining a ration card took months. I remember in 2007, even after a recommendation letter from Shri Narendrabhai, Additional Director _____  it took more than a year to obtain ration cards for 35 nomadic families living in Narol. Later, we got a special resolution issued to ease the process of obtaining a ration card for the nomadic and de-notified families we worked with. More than anything else, it has facilitated access to food for the poorest of the poor families.

Recently,  we launched the process for obtaining ration cards for some families living in Ahmedabad who still did not have any ration cards.

Shri Jaswant Jegoda and the entire District Civil Supplies Department team have always been very supportive and sensitive towards our cause, and as a result, the families received cards within no time. For the families who lacked supporting documents, the officials visited their residences to gather the proofs and expedite the process.

Shri Mohammad Shahid, Secretary for Food and Civil Supplies Department, taking cue from our suggestions has always made special orders to ease the issuance of ration cards whenever we bring such families to his notice. 

We have always been vocal and lobbied for some relaxation in rules when the applicant family is living in poverty and finds it difficult to earn even a single meal but does not have supporting documents to get a ration card. Also, we have never seen such flexibility being a threat to an official’s job.

The families who received the cards are happy; at least the PDS ration will ease their daily quest for food.

A ration card is just a document for most of us, but the authority to issue it as _______ lies in the hands of the issuing officer. I hope the nitty-gritty of obtaining one of the most essential documents is eased, and no one finds a reason to write an entire chapter on the complexities of it.

Our pranam to the entire team of Civil Supplies Department team of Ahmedabad. As a result of their support, we could obtain ration cards that entitle grains to these low-income families. We are also grateful to Shri Pratulbhai Shroff for his continued support to help us sustain our Human Rights endeavours.

રેશનકાર્ડ…

મારુ બીજુ પુસ્તક … ‘પણ અહીંયા સુખ નથી આવતું’ એમાં આ કાર્ડની રામાયણની વાત મે પ-રેશાનકાર્ડના નામે લખી છે. તકવંચિત જેના ઘરમાં સતત અભાવ છે તેમના માટે આ કાર્ડ ખુબ અગત્યનું. 

એક વખત હતો જ્યારે આ કાર્ડ કઢાવવા દિવસો, મહિનાઓ વીતી જતા. 2007માં તો નારોલમા રહેતા કેટલાક પરિવારોના કાર્ડ કઢાવવા માટે નાયબ નિયામક વિ.જા. શ્રી નરેન્દ્રભાઈ જાતિનો ભલામણ પત્ર મારે લાવવો પડેલો અને ત્યારે જતા એક વરસે 35 પરિવારોના કાર્ડ નીકળેલા. ખેર એ પછી તો વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓને સરળતાથી કાર્ડ મળે તે માટે અલાયદો ઠરાવ થયો અને એના લીધે રેશનકાર્ડ એ પણ અનાજ મળે તેવા મળવાનું સહેલુ થયું. 

હમણાં અમદાવાદમાં રહેતા કેટલાક રેશનકાર્ડ વિહોણા પરિવારો અમારા ધ્યાને આવ્યા. અમે એમને કાર્ડ મળે તે માટે પ્રક્રિયા હાથ ધરી. 

જિલ્લા પૂરવઠા અધિકારી શ્રી જસવંત જેગોડા અને તેમની આખી ટીમ બહુ મજાની અને એકદમ લાગણીશીલ એટલે તુરત બધાના કાર્ડ બન્યા. અધિકારીની ટીમે જેમની પાસે પૂરતા પુરાવા નહોતા તેમની પાસે જઈને જાત તપાસ કરીને કાર્ડની પ્રક્રિયા હાથ ધરી.

મારા ખ્યાલથી આ સાચ્ચો રસ્તો. અન્ન નાગરિક પૂરવઠા અને ગ્રાહકોની બાબતના વિભાગના સચિવ શ્રી મોહમ્મદ શાહિદ પણ ખુબ જ સંવેદનશીલ જ્યાં પણ રેશનકાર્ડને લગતા મુદ્દા આવ્યા અને એમના ધ્યાને મુક્યા ત્યાં એમણે સૂચના આપી ને લોકોને અનાજ મળે તેવા કાર્ડ મળવા માંડ્યા.

અમે હંમેશાં કહીએ સાચા અને જરૃરિયાતવાળા માણસોને થોડી બાંંધછોડ કરીને પણ રેશનકાર્ડ આપવું જોઈએ. એમા કોઈ દિવસ કોઈ અધિકારી સસપેન્ડ થયાનું જોયું નથી. 

ખેર અમદાવાદના જે પરિવારોને આ રેશનકાર્ડ મળ્યું તે બધા ખુબ રાજી. કેટલાય એવા છે જેમને આ અનાજથી ટેકો મળી ગયો એવું લાગ્યું. 

હવે  બધા પરિવારો માટે રેશનકાર્ડ ફક્ત રેશનકાર્ડ છે. પણ એને પ-રેશાનકાર્ડ બનાવવું એ અધિકારીના હાથમાં છે. બસ ઈચ્છીએ મારા જેવા કોઈએ ફરી પ-રેશનકાર્ડના ચેપ્ટર ન લખવા પડે…

અમદાવાદ પૂરવઠા વિભાગની સમગ્ર ટીમને પ્રણામ.. તેમની લાગણીથી અમે ઘણા પરિવારોના કાર્ડ એ પણ અનાજ મળે એવા કઢાવી શક્યા. અમારા માનવ અધિકારના કાર્યોમાં અમને આદરણીય શ્રી પ્રતુલભાઈ શ્રોફ ઘણી મદદ કરે છે તેમની લાગણી માટે આભારી છીએ..

#MittalPatel #vssm

Nomadic families of Ahmedabad recieves their ration cards

Mittal Patel addresses nomadic families at VSSM’s office

Mittal Patel with the nomadic families who are happy after receiving the ration cards

Nomadic families recievd their plot allotment letter

A decent roof over our heads is a dream most of us work to achieve. Although many of us would migrate to other regions or foreign lands to earn a decent living, the journey begins with finding a rented house that grows to own as soon as possible. After that, most of us aspire to have a permanent address, a home where time stops.

VSSM strives to find addresses for the nomadic and de-notified communities. We had filed applications for allotment of plots for homeless families of Kheda, but the applications moved only after District Collector Shri Bachani Saheb and DDO Shri Mehul Dave took charge. Many sluggish-moving files found wings after the duo came to the office.

Recently, the TDO allotted plots to 20 Vadi and Madari families in Kapadvanj’s Aantroli and Taiyabpur villages.

We are grateful to the Kheda administration. Hoping that the few files still waiting to see the light of the day also progress to completion.

VSSM’s Rajnibhai Raval has worked hard to ensure these families are linked with government welfare schemes. He liaised with the government authorities along with the community members. As a result, they have allotment letters to their plots. Hopefully, soon they will have their own houses too.

The shared images throw light on their current living conditions. In addition, the documents of their plots are shared in another photo.

#MittalPatel #VSSM

 બસ માથુ ઘાલવા મારુ પોતાનું ઘર થઈ જાય તો ઘૈઈક.. આવી એષણા એક વ્યક્તિની નહીં અનેક વ્યક્તિઓની. આપણે પણ મૂળ વતન છોડી રોજી રોટી અર્થે દેશ કે દુનિયા ફરીએ ભલે તે બધી જગ્યાએ શરૃઆત ભાડાના ઘરમાં કરીએ પણ ઝંખના તો પોતાના ઘરની, સરનામાંની તો હોય જ.

વિચરતી જાતિના પરિવારોને પણ આવું સરનામુ મળે તે માટે અમે કોશીશ કરીએ. ખેડામાં ઘણા ઘરવિહોણા પરિવારોને પ્લોટ મળે તે માટે અમે અરજી કરેલી. પણ કલેક્ટર તરીકે બાચાણી સાહેબ અને ડીડીઓ તરીકે મેહુલ દવે આવ્યા પછી અરજીઓને પગ આવ્યા. ઘણા કામો જે નહોતા થતા તેમાં ઝડપ આવી.

તાજેતરમાં જ કપડવંજના આંતરોલી અને તૈયબપુરામાં રહેતા 20 વાદી અને મદારી પરિવારોને ટીડીઓ શ્રીએ રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફાળવ્યા. 

આભાર ખેડા વહીવટીતંત્રનો.. બસ હજુ કેટલુંક આપની કચેરીમાં પડતર છે જે ઉકેલાય તેની રાહ છે. એ પૂર્ણ કરવા પણ વિનંતી..

અમારા કાર્યકર રજનીભાઈ રાવળની આમાં ઘણી મહેનત. અધિકારીઓ સાથે એ સતત સંપર્કમાં રહ્યા અને વસાહતના લોકોએ એમને સહયોગ કર્યો જેના લીધે આ પરિવારો પ્લોટવાળા થયા હવે ઝટ એ ઘરવાળા પણ થશે. 

હાલ આ પરિવારો જે સ્થિતિમાં છે તે જોઈ શકાય છે અને હવે તેમને પોતાના પ્લોટની સનદ મળી તે પણ જોઈ શકાય. 

#MittalPatel #VSSM

TDO handed over plot allotment letter to nomadic families

Vadi and Madari families with their plot allotment letter

Nomadic families recieved their plot allotment letter