Month: July 2022

Mittal Patel meets Amratkaka and Shata Ma during her visit to Deesa

“The ravanhattha/ektara has been the source of our sustenance. The lullabies we sing at the tune of ravanhattha bring us sarees and grains in donation. We hold on to all that we need and sell off the rest. The occupation gives us enough to survive, but we are not left with any surplus that can help us survive a rainy day. Also, we did not understand savings, perhaps the reason we  face such conditions.” Amratkaka from Deesa Vasan village shared his plight.

Amratkaka and Shanta Ma are a childless couple. Until he could,  Amratkaka earned his living through playing ravanhattha. But with age catching up, Amratkaka finds it exhausting walking small distances. The same is with Shanta Ma, his wife.

The sarees given in donation have also been repurposed to build a roof! Yes, rooftops. Such rooftops are never enough to protect against forces of nature, but low-income families are left with little choice. However, the tarpaulins during monsoons secure them from rains, but these are not ideal living conditions.

The ageing couple has few relatives who take their care, but they too survive under impoverished conditions. Hence, it is Kaka and Ma who primarily look after each other.

After VSSM learnt about their condition, we began providing a monthly ration kit to them. As a result, the couple is relieved from the worry of their everyday meals.

I was in Deesa recently and made it a point to meet Kaka and Ma, “we don’t need to beg for food, nor do we need to worry about our next meal,” they tell me.

VSSM supports 275 such elderly; we become guardians of these elderlies. In addition, the ration kits (costing Rs. 1400 each) provide food security.

રાવણહથ્થો લઈને હાલરડાં ગાવાનો અમારો મુખ્ય ધંધો. હારડું સાંભળી લોકો સાડી અને દાણા ભેટમાં આપે. આ સાડી અને દાણા અમારા ખપ પૂરતા રાખીએ બાકીનું વેચી જીવવા માટે જરૃરી બીજુ રાશનપાણી લાવીએ. પણ આમાં ખાલી જીવાય. કાંઈ ભેગું ન થાય અને ભેગું કરવાની બેન સમજણેય નહોતી. એટલે જ આવી હાલતમાં છીએ..

ડીસાના વાસણ ગામના અમરતકાકાએ આ કહ્યું. અમરતકાકા ને તેમના પત્ની શાંતા મા નિસંતાન. હાથ પગ ચાલતા ત્યાં સુધી કાકાએ રાવણહથ્થો વગાડ્યો. પણ હવે ઝાઝુ ચાલે તો શ્વાસ ચડી જાય છે. તેમના પત્ની શાંતામાની પણ એજ દશા. કાકા રાવણહથ્થો વગાડવા જતા ત્યારે ભેટમાં જે સાડીઓ મળતી તેમાંથી તેમણે તેમનું છાપરુ બનાવેલું. પ્રથમ તો વિચારીને જ નવાઈ લાગે કે સાડીઓમાંથી છાપરુ! વળી આ છાપરાંમાં ટાઢ, તડકો, વરસાદ કશુંયે રોકાય નહીં. પણ મજબૂરી રહેવું પડે. હા ચોમાસામાં મીણિયું લઈ આવે જે છાપરા પર ઢાંકે જેથી વરસાદથી બચી શકાય. પણ આવી વિપરતી સ્થિતિમાં કાકા રહે. હવે ઘડપણ આવ્યું. ચલાય નહીં કામ ન થાય. એમના સગાઓ થોડું ધ્યાાન આપે પણ એમની સ્થિતિયે એક સાંધતા તેર તૂટે એવી એટલે કાયમ કાકા ને બાને સાચવવાનું ન થાય. અમારા ધ્યાને આ સ્થિતિ આવી. ઓશિયાળી વેઠવી તો કોને ગમે? અમે દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. જેનાથી કાકાને ઘણી રાહત છે. હમણાં ડીસા જવાનું થયું ત્યારે કાકાને બાને ખાસ મળી એમણે કહ્યું, હવે માંગવા જવું નથી પડતું અને શું ખાઈશું એની ચિંતા મટી ગઈ છે.કેટલી મોટી વાત.. બસ આવા  275 માવતરોને ટાઢક આપવાનું અમે કરીએ. તમે પણ આવા માવતરના પાલક બની શકો. માસીક 1400 રૃપિયા પ્રત્યેક માવતરના રાશનનો ખર્ચ. 

આ માટે સંપર્ક 9099936013 (સવારે 10 થી સાંજે 6 દરમ્યાન) પર અને આ નંબર જ પેટીએમ પણ કરી શકાય.

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel plated Jambu Plant last year which have grown big

“The crematorium of our village wore a haunted look. There wasn’t a  single tree to stand under when cremation rituals were performed. Once the rites were over, everyone would spread across in the neighbouring farms to rest under the shade of a tree while the pyre burnt. However, last year with your help, we began planting trees at the crematorium, which has given it a soothing green cover. People now come to the crematorium to enjoy the shade of these trees.” Bharkawada’s ex-sarpanch Jayantibhai shared this very encouraging feedback.

Shri Girishbhai Raval, a retired forest officer, stays in the village. The plantation was carried out under his guidance; he also actively took care of the planted trees. As a result, 2471 of the  2500 trees we planted with Rosy Blue’s help have survived and grown. The community has replaced the 29 who could not withstand the heat.

“Ben, we have planted 45 varieties of trees; it is this diversity that will keep the soil and our environment healthy.” Hasmukhbhai, a resident of Bharkawada tells me.

The plantation drive of Bharkawada had made it as front page news of local daily Divya Bhaskar. The same article was also covered in the nation edition Dainik Jagran.

“Ben, we know the responsibility of nurturing and raising these trees. We promise to raise all the trees we plant.” I remember Haribhai and Bhikhabhai had promised me. “All of us have come together to put our efforts and raise these trees.”

We are grateful to Rosy Blue Pvt Ltd. And the community for being instrumental in turning this tiny nook green and lush…

જુઓ અમે વાવેલા કેવા ઉછર્યા તે…

“અમારા સ્મશાન પાસેથી અમે પસાર થતા તો ભેંકાર લાગતું. ડાધુઓ અગ્નિસંસ્કાર માટે કોઈને લઈને સ્મશાનમાં આવે તો છાંયડો ન મળે. એટલે બધા અગ્નિદાહ આપીને આસપાસના ખેતરમાં જ્યાં છાંયડો મળે ત્યાં વિખરાઈ જાય. એક વર્ષ પહેલાં અમારા સ્મશાનની આ હાલત હતી. પણ તમારી મદદથી અમે સ્મશાનમાં વૃક્ષો વાવ્યા ને આજે સ્મશાન હરિયાળુ થઈ ગયું. લોકો હવે અમસ્તા સ્મશાને બેસવા આવી શકે એવું રળીયામણુ થયું..”

આ શબ્દો છે બનાસકાંઠાના ભરકાવાડા ગામના પૂર્વ સરપંચ જયંતીભાઈના. ગામમાં નિવૃત ફોરેસ્ટ અધિકારી ગીરીશભાઈ રાવલ રહે. એમના માર્ગદર્શન હેઠળ વૃક્ષો વાવ્યા ને એ પોતે સક્રિય રીતે આનું ધ્યાન રાખે. પરિણામે અમે રોઝી બ્લુ ઈન્ડિયા પ્રા.લી.ની મદદથી વાવેલા 2500માંથી 2471 વૃક્ષો આજે ઉછરી રહ્યા છે. જે 29 બળ્યા તે પણ આ ચોમાસે ગામે વાવી દીધા. 

ગામના હસમુખભાઈએ કહ્યું, બેન અમારા સ્મશાનમાં 45 જાતના વૃક્ષો અમે વાવ્યા છે. જુદા જુદા વૃક્ષો વાવીયે તો એ જમીનને તંદુરસ્ત રાખે અને પર્યાવરણ માટે પણ એ સાનુકુળ.

એક વર્ષ પહેલાં જ્યારે વૃક્ષો વાવ્યા ત્યારે દિવ્યભાસ્કરના પહેલાં પાને હેડલાઈન છપાઈ હતી. શ્વાસારોપણના નામે. આજ હેડલાઈન સાથે પછી આખા દેશમાં દૈનિક જાગરમાં છપાયેલું. 

એ વખતે મે પણ જાંબુ વાવેલો જે ફોટોમાં જોઈ શકાય એવડો થઈ ગયો.. 

ગામના હરિભાઈ અને ભીખાભાઈએ કહેલું કે, “બેન જવાબદારી પૂર્વક કહીએ છીએ જેટલા વાવશું એ બધા ઉછેરીશું.. ને સાચે ગામનો સંપ સરસ એટલે એકબીજાના પૂરક બની સૌ વૃક્ષોને સાચવે છે દર રવિવારે સૌ શ્રમદાન પણ કરે”આભાર રોઝી બ્લુ ઈન્ડિયા પ્રા.લી. અને ગામલોકોનો તમારી મદદથી અમે બનાસકાંઠામાં હરિયાળી પાથરવામાં નિમિત્ત બની શક્યા છીએ.. 

#MittalPatel #vssm #TreePlantation

Mittal Patel with Sarpanch , Retired Forest Officer and other villagers at Bharkawada tree plantation site

2471 of the  2500 trees we planted with  Rosy Blue’s help have survived and grown

Bharkawada Tree Plantation site

Bharkawada Tree Plantation site

Bharkawada Tree Plantation site

Mittal Patel with the Vriksh Mandali of the Maandla village

Almost a year ago, Vishnubhai sent us an invite to help them raise trees at the crematorium of their village Maandala.

And they also agreed to VSSM’s pre-conditions of fencing the site and making arrangements for water during and after the plantation. What more could we ask for? So after a Vriksha Pujan ceremony, we began plantation at the  Mandala crematorium.

I had the opportunity to visit the Mandala crematorium to see the growth of the trees we planted a year ago. And we were happy with the progress the trees were making. VSSM appoints a Vrikhsa Mitra at each site; it is the Vriksh Mitra’s responsibility to nurture and protect each of these trees. VSSM also pays remuneration to each of these appointees.

However, the significant responsibility also falls on the Vrikrsha Mandali, the individuals who invite us to the village for the tree plantation. They ensure that the promises are kept, and the trees are raised well—our pranams to the Vriksha Mandali of Maandla village for diligently fulfilling their responsibilities.

The newly elected Sarpanch is equally sensitive; he has offered to provide land that can grow another 5000 to 7000 trees and fulfil all the raising requirements.

Our lessons with the tree plantation drive have given us an understanding that if each village works with a five-year plan to raise at least 20,000 to 25,000 trees, the mother earth will once again remain draped in a green cloak.

We hope for other villages to become as aware as Maandala village.

માંડલા ગામની સ્મશાનભૂમીમાં વૃક્ષો ઉછેરવાનું કહેણ એક વર્ષ પહેલાં વિષ્ણુભાઈ તરફથી આવ્યું.

અમારી શરત ગામની ભાગીદારીની. જેમાં પાણીની વ્યવસ્થા તેમજ તારની વાડ ગામ કરી આપે તે. 

બનાસકાંઠાના માંડલા ગામે આ મંજૂર હોવાનું કહ્યું. બસ પછી તો શું અમને તો ભાવતુ’તુને વૈદે કીધા જેવું.અમે વૃક્ષપૂજન કાર્યક્રમ કરીને સ્મશાનમાં વૃક્ષો રોપ્યા. લગભગ વર્ષ પછી વાવેલા વૃક્ષો કેવા ઉછર્યા એ જોવા જવાનું થયું ને સ્મશાન જોઈને રાજી થવાયું. 

અમે વાવેલા વૃક્ષો ઉછેરવા એની કાળજી કરવા અમે દરેક જગ્યાએ વૃક્ષમિત્ર મુકીએ જેને અમે પગાર ચુકવીએ. પણ વૃક્ષમિત્ર કરતા વધારે જવાબદારી ગામની વૃક્ષમંડળીની કે જેમણે અમને એમના ગામમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા આમંત્રણ આપ્યું હોય..

માંડલાની વૃક્ષમંડળીને પ્રણામ કરવા ઘટે. એમણે વૃક્ષોની  સરસ માવજત કરી.

મે વાવેલો પીપળો પણ સરસ ઉછર્યો છે જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.

ગામમાં નવા ચૂંટાયેલા સરપંચ પણ ખુબ સરસ.. એમણે ને વિષ્ણુભાઈ જેવા વૃક્ષમંડળીના અન્ય સભ્યોએ બીજી 5000 થી 7000 વૃક્ષો વાવી શકાય તેવી જગ્યા અમને આપવાનું કહ્યું. જ્યાં શરત પ્રમાણેની સગવડ એ કરી આપશે.

દરેક ગામ પાંચ વર્ષનો લક્ષાંક પોતાના ગામમાં ગ્રીનકવર એટલે કે ઓછામાં ઓછા 20,000 થી 25,000 વૃક્ષો વાવી ઉછરવાનો રાખે તો આખી ધરતી લીલી થઈ જાય…

માંડલા ગામની જેમ અન્ય ગામો જાગે એમ ઈચ્છીએ… 

#MittalPatel #vssm

Maandala tree plantation site

Mittal Patel visits Mandala crematorium to see the growth of the trees we planted a year ago

Pipal tree planted by Mittal Patel in Maandala crematorium last year is also raised well

Mittal Patel with the office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers from the village

‘Ben, we wish to plant thousands of trees in our village, we have space and are also prepared to clean and fence the selected site, but water remains an issue. We do not have enough water in our village. Even the 300 cows in our Gaushala face drinking water difficulties. If we raise the trees, the cows too will find a shade to rest, and so will other living beings.” Ishwarbhai from Banaskantha’s Soni villages shares water woes with us.

It would work wonders if we could make arrangements for water; it could help us raise 15,000 to 20,000 trees and quench the thirst of 300 plus cows. But unfortunately, the only option we had was drilling a borewell, but it was also an expensive option.

VSSM’s well-wishing friend Vijaybhai Doshi and his wife are tree and cow enthusiasts. VSSM shared with Vijaybhai its wish to drill a borewell for the benefit of trees and cattle; they immediately agreed to bear the cost provided the community also shares some of it. Finally, we began drilling a borewell with significant support from Vijaybhai and Soneshwar Goushala, also contributing to the cost.

A Bhoomi Pujan ceremony was performed to seek permission and forgiveness of Mother Earth before we drilled through her belly. The office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers from the village remained present during the Bhoomi pujan.

We are grateful for allowing Naranbhai and me to perform the Bhoomi Pujan.

We will soon begin the plantation of 20000 trees in the village.

“બેન અમારા ગામમાં હજારો વૃક્ષો ઉછરે એવી જગ્યા છે અમે સફાઈ અને તાર ફ્રેન્સીગ પણ કરી આપીયે   પણ પાણીની વ્યવસ્થા નથી.. અમારી ગૌશાળામાં 300 ગાયો છે એને પણ પાણીની તકલીફ છે. જો વૃક્ષો ઉછરે તો આ ગાયો ને પણ કુદરતી છાંયડો મળે ને કેટલાય જીવોનું ઘર આ વૃક્ષો બને.. અને ગાયોને પણ  પાણીની શાંતિ થઈ જાય”

બનાસકાંઠાના સોની ગામના ભરતભાઈ અને ઈશ્વરભાઈએ આ કહ્યું…

એક સાથે 15000 થી 20,000 વૃક્ષો ઉછરે, ગાયોને પણ પીવાનું પાણી મળી જાય તો કેવું મજાનું કામ થઈ જાય પણ મુશ્કેલી હતી પાણીની… પાણી માટે બોરવેલ સિવાય વિકલ્પ નહીં અને બોરવેલ માટેનો ખર્ચ પાછો મસમોટો…

આમારા કાર્યોમાં અમને મદદ કરતા વિજયભાઈ દોશી ને તેમના પત્ની ગૌ અને વૃક્ષ પ્રેમી. તેમની સામે અમારી લાગણી વ્યક્ત કરી ને એમણે તુરત ગામલોકો થોડી મદદ કરે ને બાકીની અમે કરીશું એમ કહીને બોરવેલ માટે મદદ  કરવાનું સ્વીકાર્યું. 

આમ વિજયભાઈના મહત્તમ સહયોગથી અને સોનેશ્વર ગૌશાળાની ભાગીદારીથી સોનીમાં બોરવેલ બનાવવાનું શરૃ કર્યું.જે જગ્યાએ બોરવેલ કરવાનો છે ત્યાં મા ધરાના હૃદયમાં છેદ કરીને  પાણી ઉલેચવાના. એટલે  મા ધરતીની પેટાળમાંથી પાણી ઉલેચી રહ્યા છીએ તારી છાતી પર છેદ કર્યો એની માફી માંગી અને કદી ખૂટે નહીં એવું પાણી આપજેની પાર્થના સાથે ભૂમીપૂજન કર્યું.

સોનેશ્વર ગૌશાળાના પદાધિકારીઓ તેમજ ગામના સેવાકાર્યોમાં રસ ધરાવનાર સૌ હાજર રહ્યા. બોરવેલનું ભૂમીપૂજન કરવાનો ગામે મને અને અમારા કાર્યકર નારણભાઈને મોકો આપ્યો એ માટે આભાર…બસ 20,000 વૃક્ષોનું સરસ ગ્રામવન ત્યાં ઊભુ કરીએ… 

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel with the villagers and others during bhoomi pujan ceremony

Mittal Patel at Soni Village Bhoomi pujan Ceremony

Mittal Patel at Soni Tree Plantation site

Mittal Patel performed Bhoomi Pujan at Soni  Village

Mittal Patel performed thew bhoomi pujan at Soni Village

Mittal Patel and VSSM Coordinator Naran Raval during Bhoomi Pujan ceremony

Mittal Patel with the office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers  from the village

Years back Mittal Patel gave their identity document which was acquired through VSSM’s efforts

“We have been wandering across Banaskantha but have found no place to settle down. Our work also keeps us on the move. What would we eat if we were to lead a settled life? No one likes to watch snake shows now; enforcing the Wildlife Protection Act means we had to give up our traditional occupation of snake charming and look for other works. All these downs have made us understand the importance of a house. As a community, we decided to stay close to Banaskantha’s Diyodar. We may go anywhere but always come back to Diyodar to celebrate or mourn important events! We live on a government wasteland;  they can ask us to move out of it anytime they wish. Please help us find a place we can call our own.”

Many years ago, Hamirbha Nathvadi shared this with us. Consequently, we began working towards getting plots allotted for 110 homeless Nathvadi families of Diyodar. When we started working with them, the families had no identity proof. So, VSSM initiated the process of getting all the required documents like Ration Card, Caste Certificate etc., in place. There was a time our team member Naranbhai would lug a massive pile of papers whenever he was called at the government offices. The efforts of Naranbhai and Ishwarbhai resulted in the accomplishment of these tasks.

VSSM tried to ensure these families got plots allotted at any of the wastelands in Diyodar, but because there is no wasteland in Diyodar, it seemed like an uphill task. As a result, we had to make repeated requests and get a resolution for wasteland issued for the allotment of wasteland to nomadic families. Finally, the families were given plots in Lavana and Ludra. However, they were unwilling to move to any of these places mainly because it was hard to find work in the region. The issue reached district Collector Shri Anand Patel and DDO Shri Swanil Khare’s office. Both these officers are empathetic and compassionate towards the problems of the marginalised population. They represented this unique issue of Nathvadi families to the policymakers and got a new resolution issued primarily for Diyodar. As a result, the families were allotted plots in Diyodar itself.

However, 15 Meer families still await the allotment of plots. Hopefully, they too will soon receive the plots to build their homes.

It has taken 13 years for these families to receive plots. Many times they have lost patience and hope. Many families living on the banks of the Diyodar lake have had to lose their homes, but we had asked them to remain hopeful. And after more than a decade, their patience has paid off. The families will now begin the construction of houses on the allotted plots. They will be receiving government aid, and VSSM too shall be supplementing the required amount to build long-lasting pucca homes for these families.

Our respected Prime Minister has pledged to provide a house to homeless families by 2022, and these pathbreaking decisions result from this pledge. We are grateful to the Chief Minister, District Collector, District Development Officer, Additional Collector, Sarpanch and all the officials who have helped us turn this dream into a reality.

VSSM’s Naranbhai and Ishwarbhai are reeling under immense joy, and their efforts have finally paid off.

In the picture, DDO Shri gives away documents of plots to the families. Years back, it was he who had helped these families with their identity documents.

“આખુ બનોસકોઠા રખડ્યા. પણ કાયમ રેવાનો ચોય આશરો ના જડ્યો. પાસા અમારા કોમય એવા ન એટલ રખડવું જ પડ. તમારા ઘોળે ઘર પકડીન બેહી જઈએ તો ખઈએ હુ? પણ આ હરપ(સાપ)ના ખેલ જોવા કોઈન ગમતા નહીં. પાસુ જંગલખાતાવાળાએ પ્રતિબંધ કીધો. તે હવે બીજા ધંધા હોધ્યા. પણ આ બધામો અમન ઘરનું માતમ(મહત્વ) હમજઈ જ્યું. બસ એટલે બનાસકોઠાનું આ દિયોદર પકડીન બેહવાનું નક્કી કીધુ. ભલે ધંધાપોણી હાતર આખુ મલક ભમીએ પણ હારા ખોટા પરસંગ ઓય દિયોદરમોં જ કાઢવાના.

પણ બુન જે જગ્યાએ અમે બેઠા એ સરકારી. ગમે ત્યાર ખાલી કરાવ. માથુ ઘાલવા અમારી પોતાની જગ્યા મલ એવું કોક કરો…”

ગામે ગામ ફરી પોતાના પરંપરાગત વ્યવસાયના આધારે પેટિયું રળનાર હમીરભા નાથવાદીએ વર્ષો પહેલાં આ કહેલું. એ પછી અમે દિયોદરમાં રહેતા આવા ઘરવિહોણા 110 પરિવારોને પોતાની જગ્યા – પ્લોટ મળે તે માટે મહેનત હાથ ધરી. એ વખતે તો આ પરિવારો પાસે પોતાની ઓળખના આધારો પણ નહીં જે બધા એક પછી એક અમે કઢાવ્યા. રાશનકાર્ડ, જાતિ પ્રમાણપત્ર વગેરે કાંઈ કેટલાય લટકણિયા. અમારા કાર્યકર નારણભાઈ તો કાગળિયાના થેલા લઈને જે કચેરીએ બોલાવે ત્યાં હાજર થાય. એમની ને કાર્યકર ઈશ્વરભાઈ આ બેઉની મહેનતથી આ બધુ થયું.

સ્થાયી સરનામુ મળે તે માટે દિયોદરમાં પ્લોટ મળે તે માટે તજવીજ હાથ ધરી પણ દિયોદરમાં ગામતળ કે સરકારી ખરાબો નહીં. જ્યારે વિચરતી જાતિઓને સરકારી ખરાબામાં જગ્યા ફાળવવાની જોગવાઈ અમે સરકારમાં ખાસ કરાવડાવેલી. પણ જમીન નહોવાના લીધે ઠેકાણું ન થાય. આખરે લવાણા અને પછી લુદ્રામાં આ પરિવારોને પ્લોટ ફળવાયા. પણ ત્યાં આ પરિવારોને જવાનું મન નહીં મૂળ ત્યાં કામના પ્રશ્નો.

આખરે વાત આવી કલેક્ટર શ્રી આનંદ પટેલ અને જિલ્લા વિકાસ અધિકારી શ્રી સ્વનીલ ખરે પાસે..બેઉ ખુબ ભલા અધિકારી. એમણે સરકારમાં આ પરિવારોના પ્રશ્નની વાત કરી અને દિયોદરમાં નવું ગામતળ નીમ કરાવ્યું. જેના લીધે આ પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફળવાયા. 

જો કે 15 મીર પરિવારો હજુ બાકી રહ્યા અમને શ્રદ્ધા છે એમને પણ ઝડપથી પ્લોટ ફળવાશે.

13 વર્ષની મહેનત પછી આ પરિવારોને પ્લોટ મળ્યા. આવામાં વચમાં આ પરિવારોની ધીરજ પણ ખુટી જાય. દિયોદરના તળાવની પાળ પર રહેતા પ્રકાશભાઈ અને અન્ય પરિવારોના તો છાપરાં પણ તૂટ્યા. એ વખતે આ બધા ખુબ નાસીપાસ થયેલા. પણ અમે હિંમત આપી. સારુ થશે એવો વિશ્વાસ આપ્યો ને આખરે એ દિવસ આવ્યો. 

હવે આ પરિવારોના ઘર બંધાશે. સરકાર પૈસા આપશે ઉપરાંત અમે પણ મદદ કરીશું ને આ પરિવારો પણ પોતાની રીતે થોડા કાઢશે. આમ સહિયારા પ્રયાસથી સરસ ઘર થશે. 

વડાપ્રધાન શ્રી તમે સ્વપ્ન જોયું ઘરવિહોણાને ઘર આપવાનું એટલે આ સાકાર થયું. મુખ્યમંત્રી શ્રી, કલેક્ટર શ્રી, જિલ્લા વિકાસ અધિકારી, પ્રાંતકલેક્ટર શ્રી, સરપંચ શ્રી વગેરે પદાધિકારીઓનો ઘણો આભાર. આપ સૌની લાગણીથી આ બધુ સંપન્ન થયું.

અમારા કાર્યકર નારણભાઈ અને ઈશ્વરભાઈ બેઉ રાજી થયા. વર્ષોની એમની મહેનત રંગ લાવી.

વર્ષો પહેલા રેશનકાર્ડ ને અન્ય પુરાવા કઢાવી આપવામાં નિમિત્ત બનેલા એ ફોટો તેમજ હમણાંમળેલા પ્લોટ આપતા ddo શ્રી

DDO Shri gives away documents of plots to the families.

Nomadic families with their identity documents

Years back Mittal Patel gave their identity document which was acquired through VSSM’s efforts.

DDO Shri gives away documents of plots to the families.

The nomadic families were allotted plots in Diyodar

Mittal Patel meets Mafakaka outside his tiny shanty

Mafakaka dressed in a soiled dhoti was seated outside his tiny shanty under the shade of an extended tin roof. He worked as manual labour until he had the strength to do so, but his ability to work and earn a living has considerably diminished with age. Impoverished and lonely, Mafakaka has no one in the family to care for him.

It pains us to add such adjectives, but the truth is Mafakaka depends on others for his basic needs. For example, his neighbours and others bring him food. 

Kaka wants to look after himself, “I will not refuse if others come forward to help me, but I cannot ask others to suffice my needs; I am not a beggar.” Kaka said with a very polite smile. I was impressed by Kaka’s dignified approach.

VSSM’s Rizwan got in touch with Mafakaka after learning about his condition. Consequently, we began sending him our monthly ration kit. Although old, Mafakaka can manage to cook for himself, and there are some days when neighbours share food, and he does not require to cook. “I am at peace now; I don’t need to stretch my arms for begging.” Mafakaka shared about his current living conditions.

A small kiosk owner opposite Kaka’s home sells milk and groceries; sometimes, he gives Kaka supplies he might need. Kaka  loves to  drink tea and smoke pipe/ chillam. It would be worthless to lecture him to give up his addiction to chillum but had he been receiving the government’s elderly pension and ration over his ration card, life would have been little less stressful. We will keep trying to ensure kaka receives the elderly pension.

It pains us when we see elders like Kaka. They lead a lonely existence, with no electricity or a decent roof for shelter.   A proper roof is essential, especially during monsoons.

VSSM has been supporting 270 elderly individuals who otherwise don’t have anyone to care for them; we provide them ration and also take care of their medical needs

If you wish to sponsor an elder, call us on  9099936013 between 10 and 6 for further assistance. You can also Paytm your donations on 9099936013 .

મફાકાકા એક નાનકડી ઓરડીની બહાર પતરાનો થોડો છાંયડો પડે એમાં મેલું ઘેલું ધોતિયું પહેરી બેઠેલા. મજૂરી થતી હતી ત્યાં સુધી મજૂરી કરી. હવે કામ થઈ શકે તેવું શરીર અને ઉંમર નથી. પરિવારમાં કોઈ નથી જે એમની સંભાળ કરે. એ નોંધારા.. 

આ નોંધારા લખતા જ કાળજુ કંપી ઊઠે.. મફાકાકાને ગામના સૌ ખાવા આપે ક્યાંક પડોશી પણ સાચવી લે. પણ એ બધી ઓશિયાળી. 

કાકાની ઈચ્છા પોતાનું કાયમી કોઈ ધ્યાન રાખે એવી. પણ એ કહે એમ,  હું કોઈ પાસે કશું માંગુ નહીં. હું ભીખારી નથી. મન થાય ને લોકો મદદ કરે તો હું ના નહીં પાડુ પણ હું કોઈ પાસે માંગીશ નહીં…આટલું કહી કાકાએ સરસ સ્મીત આપ્યું જે ફોટોમાં જોઈ સકાય. મને કાકાની આ ખાનદાની બહુ ગમી. 

અમારા રીઝવાનને મફાકાકાની સ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો ને એ પહોંચ્યો એમની પાસે. દર મહિને રાશન આપવાનું અમે શરૃ કર્યું. કાકા પોતાની મેળે પોતાના જોગુ રાંધી લે. ક્યારેક કોઈ આપી જાય તો રાંધે નહીં. પણ એમણે કહ્યું હવે શાંતિ છે કોઈ સામે હાથ લાંબો નથી કરવો પડતો. 

એમને ચા રોજ જોઈએ સાથે એ ચલમ પણ પીવે. ચલમ છોડો એવું ભાષણ કાકાને આ ઉંમરે ન અપાય. પણ એમને સરકારનું વૃદ્ધ પેન્શન મળતું હોત અને રાશનકાર્ડ પર રાશન મળતું હોત તો એમને ઘણી રાહત થાત. 

કાકાના ઘરની નજીક એક દુકાન છે તે દુકાનવાળા ભાઈ બહુ દયાવાળા તે એ કાકાને દૂધ ને ક્યારેય અન્ય જરૃરી ચીજો પણ આપે.. 

પણ વૃદ્ધ પેન્શન મળે તે જરૃરી..અમે એ માટે કોશીશ કરીશું.

પણ કાકા જેવા માવતરોને જોઈને જીવ બળી જાય. ઘરમાં લાઈટ નથી. પતરા ચુવે છે.. 

સાથે એમની ઓરડી આગળ પતરાનું ઢાળિયું કરવાની જરૃર છે. જેથી એમને તડકાથી રાહત મળે. 

હાલ VSSM થકી અમે આવા 270 માવતરોને સાચવીએ છીએ. દર મહિને રાશન આપીએ છીએ. તમે  પણ આવા માવતરના પાલક બની શકો.. 

એ માટે 9099936013 પર સવારે 10 થી 6માં સંપર્ક કરી શકાય

અને 9099936013 પર પેટીએમ કરી શકાય.

Mafakaka shared about his current living condition to  Mittal Patel

Mittal Patel meets Mafakaka surviving under pathetic condition