Blog List - VSSM

VadiaApril 25, 2019April 25, 2019

VSSM Enables the Families from Vadia

VSSM enables the families from Vadia, now relocated to Palanapur acquire new Voter ID cards….

Since past few years VSSM has been educating and sensitising the families living in Vadia to give up their traditional profession and choose a different life. Heeding to the recommendation, a couple of years ago, 40 families from Vadia walked out of the village to escape its prevailing conditions. Not only did they walk out of the village, they walked away from the life they lived, they walked away from the attached stigma, they walked away from their identity… These families came and settled in Palanpur, a city near Vadia and did not wish to be know as natives of Vadia hence had applied for new identity proofs.

VSSM Enables the Families from Vadia

Almost a year ago these 40 families who had settled in and around Palanpur had made application to shift their Voter ID cards from Vadia to their current address. The applications for the same were filed with the Mamlatdar’s office. 62 adult members from these 40 families have received their Voter ID cards today. We are thankful to the Additional Collector Shri. Jagdishbhai Desai and Mamlatdar Shri. Geetaben Desai for their support, “it is because of your compassion towards these families that their names have been transferred to Palanpur voter list.”

In the picture- Saraniyaa Families with their Voter ID cards..
વાડિયા છોડી પાલનપુરમાં આવીને રહેલા પરિવારોને vssmની મદદથી મતદારકાર્ડ મળ્યા
બનાસકાંઠાના વાડિયાગામમાં રહેતાં સરાણીયા પરિવારોમાંથી ૪૦ પરિવારો વાડિયાગામ છોડીને છેલ્લા કેટલાંય વખતથી પાલનપુરમાં આવીને રહ્યા છે. આ પરિવારો વાડિયાના ભૂતકાળમાંથી બહાર નીકળી પોતાની વાડિયાના વતની હોવાની છાપ જ ભુંસવા માંગે છે એમને વાડિયાનો કોઈ આધાર ખપતો નથી પોતાની દીકરીઓને વાડિયાગામની દીકરીને જે પરંપરાગત વ્યવસાયમાં ધકેલવામાં આવતી એ વ્યવસાયમાં ધકેલવી નથી.
પાલનપુર કે એની આસપાસના વિસ્તારમાં સ્થાઈ થવા ઇચ્છતા ૪૦ સરાણીયા પરિવારોના વાડિયાગામની મતદાર યાદીમાંથી નામ કાઢીને પાલનપુરમાં તબદીલ કરાવવા માટે ૧ વર્ષ પહેલાં મામલતદાર કચેરી પાલનપુરમાં અરજી કરી હતી. આજે ૪૦ પરિવારોના કુલ ૬૨ પુખ્તવયના લોકોને મતદારકાર્ડ મળ્યાં. જે માટે પ્રાંત કલેકટર શ્રી જગદીશભાઈ દેસાઈ અને મામલતદાર શ્રી ગીતાબેન દેસાઈના અમે આભારી છીએ. એમની આ પરિવારો માટેની સંવેદનાના કારણે જ આ પરિવારોના નામ પાલનપુરમાં તબદીલ થઈ શક્યા.
ફોટોમાં મતદારકાર્ડ સાથે સરાણીયા પરિવારો

EducationApril 25, 2019

Irreplaceable Integrity and Love of Girls of VSSM Unnati Hostel

Mittal Patel talking to hostel girls

If you all are truly my girls find me Kinjaldidi’s watch within half-an-hour or else I will not eat my dinner!!!

This evening in the rush to go and pick up the girls from the school, Kinjal forgot her watch in the bathroom. Kinjal is a very polite and obedient child. Her mother Ramaben Chuvadiya Koli earns her living as a daily wage earning labour. The family doesn’t even have a pucca house to stay, “The house is bound to happen once my Kinjal finishes her education!!” she always says with a smile on her face. Ramaben saved some money from her daily earning to gift Kinjal a wrist watch worth Rs. 250. Don’t we all hold the gifts our parents give us as precious things ever? For Kinjal, this watch was the most precious thing ever, she would always wear it. Hell broke loose when Kinjal couldn’t trace her watch after she returned from picking up the girls from school.

I was in the office finishing my writing assignments. Kinjal came and stood behind my chair. This is a ritual. Whenever these girls have to tell or confess to me they come and stand behind my chair so that we do not face each other, they speak up all they want to. While they are talking I am forbidden to turn around and look at them. I was waiting for Kinjal to speak up. Five minutes passed but there was no talking. Kinjal remained quiet. “What is the matter?” I inquired without turning my chair.

All the girls surrounded Mittal Patel to tell her about the watch

Kiara is always around the hostel, spending her time with the girls. She has made friends with a lot of girls her age hence she knew what was the matter. “Mumma, Kinjaldidi has lost her watch,” she let me know.

And Kinjal began crying profusely. “Didi, my mummy must have worked so hard to save money to buy me a watch. I consoled and assured her that we will find her watch.

At the hostel it was time for evening prayers. Everyone had gathered in the hall. I went and spoke about Kinjal’s watch, who had gifted it to her and quoted an instance when I had brought back a pen from a relative’s house without their knowledge and how I spent a sleepless night until I went there the next day and let them know that the pen was with me. They were so pleased with my honesty that I was gifted that pen. They liked my truthfulness. Everyone likes honest people.

“I despise such behaviour from my girls. Hence, we need to find the watch within half-an-hour or else I will not eat my dinner. If you all love me find me the watch. If you fail to do that I will understand how much you all love me.” After the talk I returned to my office.

Within 10 minutes there was a sudden commotion in my office, all the girls rushed in and gathered around my table (as seen in the picture), “Didi, didi we have found the watch.”

I was delighted to witness this honesty from my children.

The girl who found it was given an ovation. The rest were cautioned to not to point fingers at her.

I am glad these daughters of ours are learning to be honest humans first. I have decided to gift these 80 girls a wrist watch each for their honesty and truthfulness.

“Didi, now have your dinner. In fact eat twice as much today!” they joked.

These are precious moments I share with my girls. The clamour made Dashrath inquisitive, thank you for capturing these moments, Dashrath. And that is Kinjal in pink t-shirt.

How blessed I am to receive such irreplaceable love and affection!! Thank you God for bestowing these opportunities!!

ગુજરાતીમાં રૂપાંતર

‘તમે બધી ખરેખર મારી દીકરીઓ હોવ તો કિંજલ દીદીનું ઘડિયાળ શોધી લાવો અને અડધા કલાકમાં ઘડિયાળ ના મળે તો હું જમીશ નહિ.’

આજે દીકરીઓને સ્કૂલેથી લેવા જવાની હડબડાટીમાં કિંજલે હાથમાં પહેરેલી ઘડિયાળ બાથરૂમની પાળ પર મુકી ને એનાથી એ લેવાની જ રહી ગઈ.

કિંજલ બહુ ડાહી દીકરી. રમાબહેન ચુંવાળીયા કોળીની એ દીકરી. માં મજૂરી કરે ને ઘરનું પુરૂ થાય. આમ તો રહેવા પાક્કું ઘર પણ નહિ. ‘પણ કાલ મારી દીકરીઓ ભણી લેશે પછી ઘર થાવાનું જ સે ને બેન’ એમ એ હસતા હસતા કહે. રમાબહેને મજૂરીમાંથી બચત કરીને કિંજલને અઢીસો રૂપિયાની ઘડિયાળ લઇ આપી.દરેક બાળકને માં બહુ વહાલી હોય એમ કિંજલનેય વહાલી એટલે માં એ લઇ દેધેલું ઘડિયાળ હંમેશા પહેરી રાખે.

પણ સ્કૂલેથી બાળકોને લઇને આવ્યા પછી કિંજલને ઘડિયાળ મળ્યું જ નહિ ને કિંજલ પર આભ તૂટ્યું. બહુ શોધ્યું પણ ન મળ્યું….

હું ઓફિસમાં લખી રહી હતી ત્યાં કિંજલ આવી ને મારી ખુરશી પાછળ ઉભી રહી ગઈ.

આ દીકરીઓ ને ક્યારેક કશું કહેવું હોય તો મારો ચહેરો દેખાય નહિ એમ ખુરશી પાછળ ઊભી રહી જાય ને પછી એમનું કહેવાનું કહેવા માંડે. આ દરમ્યાન મારાથી ખુરશી ફેરવાય નહિ. મને લાગ્યું કિંજલ ને પણ કઈં કહેવું હશે. પણ પાંચેક મિનિટ પછી પણ એનો અવાજ ના આવ્યો એટલે મેં એની તરફ જોયા વગર જ પૂછ્યું, શું થયું?

કીઆરાને હોસ્ટેલની એના લેવલની એની બહેનપણીઓના લીધે ખબર હોય. એ બોલી મમ્મા દીદીની ઘડિયાળ ખોવાઈ ગઈ.

હું કિંજલ બાજુ ફરી ત્યાં તો એ પોકે ને પોકે રડી… દીદી મારી મમ્મીએ કેટલી મહેનત કરીને મને ઘડિયાળ લઇ આપી હતી ને કોકે લઇ લીધી. બધે શોધ્યું પણ…. આગળ એ બોલી પણ ના શકી.. મેં એને શાંત પાડી અને ઘડિયાળ મળી જશે ચિંતા ના કર એવો હૈયાહરો આપ્યો.

પ્રાર્થનાનો સમય થયેલો બધા સભામાં બેઠેલા. મેં જઈને ઘડિયાળ કિંજલને કોણે આપેલું અને ક્યાંથી ખોવાયું બધી વાત કરી. સાથે નાનપણમાં મેં પણ એક વખત પૂછ્યા વગર અમારા એક સગાના ત્યાંથી પેન લઇ લીધાની વાત કરી. પણ પેન લીધા પછી ઊંઘ જ ના આવી કારણ પેન પૂછ્યા વગર લીધેલી એટલે. બીજા દિવસે જઈને મેં પેન લીધાનું એમને કહ્યું ને મને ઇનામમાં એ પેન મળી. સાચું બોલી એ એમને ગમ્યું. એમ બધાને ગમે.

મારી દીકરીઓ કોઈ ચીજ છુપાવીને લઈ લે એતો મને જરાય ના ગમે. એટલે ઘડિયાળ અડધા કલાકમાં ના મળે તો હું જમીશ નહિ. જો હું વહાલી હોવું તો ઘડિયાળ શોધીને આપો. બાકી ના મળે તો હું કેટલી વહાલી છું એ મને ખબર પડી જશે. આટલું કહીને હું હોસ્ટેલમાંથી મારી ઓફિસમાં આવી.

લગભગ 10 મિનિટમાં તો એક સાથે હોસ્ટેલની ટુલલ્ડ મારી ઓફિસમાં દીદી ઘડિયાળ મળી ગઈ…એ કહેતી મારી સામે આવી ગઈ.. (ફોટોમાં દેખાય છે એમ)

સાંભળી ને માંને પોતાના બાળકોની સારી વાતો સાંભળીને કેવો હરખ થાય એવો મને થયો.

જેણે ઘડિયાળ શોધ્યું એને ત્રણ તાળીનું માન આપ્યું ને કોઈ એની સામે જુદી રીતે આંગળી ના કરે એ પણ સમજાવ્યું…

ગમે છે આ દીકરીઓ ખરે જ સારી માણસ બનવાનું શીખી રહી છે.

જોકે આ સાચા બોલવાનું ઇનામ એંસીયે એંસીયે દીકરીઓને ઘડિયાળ આપવાનું નક્કી કર્યું છે.

ફોટોમાં ઘડિયાળ મળ્યા પછી મારી ઓફિસમાં આવેલી બધી વહાલુડીઓ… મારી પાછળ રડતી ને પછી હસ્તી ગુલાબી ટિશર્ટમાં કિંજલ…

ને હા દીદી હવે જામી લેજો હોને અને આજે બમણું જામજો…

ઓફિસમાં શોરબકોર થયો ને દશરથને ખ્યાલ આવ્યો. એણે આ ઘટના કેમેરામાં કંડારી… આભાર દશરથ.

શું કહું આ પ્રેમને.. આભાર આવા પ્રેમ માટે ઈશ્વરે નિમિત્ત બનાવી એ માટે…

UncategorizedApril 25, 2019

Mittal Patel meets landless Bharthari families near Rampura village…

Mittal Patel meets Bharthari families of Sutharnesdi

Ramabhai Bharthari with his cycle and products he
took from VSSM’s interest free loan

I was on my way to monitor the ongoing water management works at Rampura. En route to Rampura falls Sutharnesdi, the thought of Kaluba crossed our mind and we decided to stop at Sutharnesdi to meet her. The families of Sutharnesdi had struggled very hard to obtain the proofs of their existence, their citizenry documents. They were just three families but no-one seemed to inclined to ensure they received those documents. VSSM’s Naran had worked on campaign mode to ensure these families receive documentary proofs of their existence. Consequently, they received Voter ID cards and Ration cards too. “We no longer wish to sing lullabies, please give us loan to help us start some new occupation,” they had requested. Eventually, we sanctioned Rs. 5000 each to help both the sons of Kaluba buy bicycle to start selling cosmetics and hair accessories.

Kalubha Bharthari with his family

Life is a little easier for them now. We have also filed their applications for obtaining residential plots from government. The Bharthari never featured on the official list of nomadic and de-notified communities. As a result of VSSM’s extensive advocacy, the government officials did consider and included Bharthari as well as numerous other communities we had suggested into the official list. This community can now expect to obtain plots and assistance from the government. It is pertinent that now their life changes for better and these families are determined to make that happen.

“It is because of you we are able to stay here, you are well aware that Bhartharis aren’t blessed to lead such good life!!” Kaluba shared when we stopped to meet her.

It is an incredible feeling to learn that our existence has brought so much peace and happiness into someone else’s life. Today, there are thousands of individual who feel the same as Kaluba. We are grateful to have been given this opportunity to be helpful to so many.

However, it is crucial that we spot for families like these and make concrete plans to ensure they are given residential plots. We have presented these to the administration and are hopeful they will plan diligently.

In the picture – Kaluba with her family and her son Ramabhai with the bicycle and products he took from VSSM’s loan.

રામપુરામાં થઈ રહેલા જળ વ્યવસ્થાપનના કામો જોવા જતી હતી અને વચમાં સુથારનેસડી આવ્યું. નારણે કાળુ બા ભરથરીને યાદ કર્યો અને અમે ત્યાં થંભ્યા.

પોતાની ઓળખનો આધાર મેળવવા આ પરિવારોએ ઘણો સંઘર્ષ કર્યો હતો.

ત્રણ જ પરિવાર છતાં કોઈની એના પર નજર જ નહોતી પડી.

કાર્યકર નારણે એમને નાગરિકત્વ અપાવાની ઝૂંબેશ હાથ ધરી ને મતદારકાર્ડના ફોર્મ ભરાયા. એ પછી તો રાશનકાર્ડ પણ થાય ને હવે રાવણહથ્થો લઈને હાલરડા નથી ગાવા તમે લોન આપો એવી વિનંતી સામે શૃંગારપ્રસાધનો, બોરીયા – બકલ વેચવા સાયકલ અને થોડો સામાન ખરીદવા 5000 -5000ની લોન કાળુ બાના બે દિકરાને આપી.

જીંદગી પહેલા કરતા સરળ થઈ છે.

રહેવા કાયમી જમીન મળે એ માટે અરજી કરી છે. ભરથરીનો સમાવેશ વિચરતી જાતિની યાદીમાં નહોતો એટલે પ્લોટ મેળવા મુશ્કેલ જણાતા હતા પણ 2017માં VSSMના પ્રયત્નોથી ભરથરીનો સમાવેશ વિચરતી જાતિમાં થયો છે એટલે ઘર તો થવાના. હવે જીવન બહેતર થાય એ વધુ જરૃરી છે. એ માટે એમણે કમર કસી છે.

કાળુ બા મળ્યા અને એમણે કહ્યું, ‘તમે બધા હોવને અમે અહીંયા રહી હકીએ બાકી અમારે આવુ રૃડૃ રહેવાનું શાને હોય?’

આપણા હોવાથી કોઈને સંતોષ થાય એ વાત જ અનેરી છે. આજે હજારો માણસો છે જેમની લાગણી કાળુ બા જેવી જ છે…

કુદરતે નિમિત્ત બનાવ્યા અનો રાજીપો છે…

પણ હવે આવા પરિવારોને શોધીને તેમને રહેવા લાયક યોગ્ય જગ્યાઓ મળે તે અંગે સચોટ આયોજન થાય એ જરૃરી છે.

વહીવટીતંત્રમાં રજૂઆતો કરી છે નક્કર થશે એવી આશા છે…

ફોટોમાં કાળુ બા તેમના પરિવાર સાથે તથા તેમના દિકરા રામાભાઈએ સંસ્થામાંથી લોન લઈને લીધેલી સાયકલ અને સામાન…

#SocialChange #MittalPatel #VSSM #NomadsOfIndia #Bharthari #empathy #ChangeMaker #Pathetic #OneSolution #solutions #PolicyMaking #ResidentialPlots #TheSocialWarrioers #Nt #DNT #NomadicTribes

HousingApril 25, 2019

Dadamben Gets Pucca House as part of VSSM Flood Rehabilitation Programme

Dadamben telling her story to Mittalben

We encountered Painful memories of bitter experiences in the past. Memories that left us heavy hearted and teary eyed. The Banaskantha floods of 2017 had brought extreme pain in lives of many nomadic families. It continues to remains such a tragic event of their lives, memories of which they would want to erase forever.

The Devipujak families of Patni Odha, a hamlet of Khariya village earned their living by farming small plots of land they had. But the floods swept away everything they owned. Almost 50 families lost their pucca homes while some were rendered inhabitable. The flood waters gushed unannounced living them no time to rescue their cattle that was tied to trees and hooks.

I distinctly remember meeting Dadamben during my immediate visit to the flood affected areas. “How will we ever manage to overcome this calamity,” she recounted the deadly floods with tears in her eyes.

Mittal Patel consoling Dadamben in the time of 2017

Organisationally, we were not prepared to meet such unprecedented demands of relief and rehabilitation. We knew these families were helpless and needed our support. VSSM appealed for help to its friends and well-wishers and as expected we received overwhelming support. The contributions helped us rehabilitate 219 families whose homes were completely destroyed in the floods. Each family received support of Rs. 50,000 to 70,000 while they also poured their hard work to rebuild their homes, their lives.

A rather upbeat and cheerful Dadamben welcomed us to her new home, her current mood quite different from the one that flashed back after meeting her. It was an experience to catch up with her and other families, sitting in the veranda of the brand new homes build from the support we received from you all. The families needed a lot of moral support, the team members of VSSM Naran, Ishwar and the youth of Patni Odha proved to be pillars of strength for these families.

Devastation in Banaskantha in Floods

A huge thank you to all of you, our friends and well-wishers who always choose to stand besides us, besides these nomadic communities. It is your support that enables us bring a smile back on the faces of individuals like Dadamben!!!

If life were to offer us a chance, many amongst us would wish to permanently delete the painful memories of bitter experiences we encountered in the past. Memories that left us heavy hearted and teary eyed. The Banaskantha floods of 2017 had brought extreme pain in lives of many nomadic families. It continues to remains such a tragic event of their lives, memories of which they would want to erase forever.

The Devipujak families of Patni Odha, a hamlet of Khariya village earned their living farming small plots of land they had. But the floods swept away everything they owned. Almost 50 families lost their pucca homes while some were rendered inhabitable. The flood waters gushed unannounced living them no time to rescue their cattle that was tied to trees and hooks.

Organisationally we were not prepared to meet such unprecedented demands of relief and rehabilitation. We knew these families were helpless and needed our support. VSSM appealed for help to its friends and well-wishers and as expected we received overwhelming support. The contributions helped us rehabilitate 219 families whose homes were completely destroyed in the floods. Each family received support of Rs. 50,000 to 70,000 while they also poured their hard work to rebuild their homes, their lives.

A huge thankyou to all of you, our friends and well-wishers who always choose to stand besides us, besides these nomadic communities. It is your support that enables us bring a smile back on the faces of individuals like Dadamben!!!

Watch Dadamben’s story on: https://www.youtube.com/watch?v=ZNMv–onKDU

ગુજરાતીમાં અનુવાદ

દરેકના જીવનમાં એવી કેટલીયે વાતો હોય છે જેને યાદ કરતા આંખ ભીની થઈ જાય. કાશ કમ્પ્યુટરની જેમ જીંદગીમાં પણ એક ડીલીટ બટન હોય તો કેવું સારુ થાત.

2017માં બનાસકાંઠામાં પુર આવ્યું ને કેટલાયના જીવનમાં ઊથલ પાથલ કરી નાખી.

ખારિયાના પરા પટણીઓઢામાં દેવીપૂજક પરીવારો રહે. ખેતીવાડીની આછી પાતળી જમીન ને કાંઈક મહેનત કરીને આ પરિવારોએ બનાવેલા ઘરો.

પણ પુરમાં બધુ તારાજ થઈ ગયું. 50 ઉપરાંત પરિવારોના પાકા ઘર જમીનદોસ્ત થઈ ગયા. તો ક્યાંક સાવ જર્જરીત થઈ ગયા. પુરનું પાણી ચોમેર ફરી વળતા ઘણા પરિવારો તો ખીલેબાંધેલા ઢોરેય છોડી નહોતા શક્યા.

પટણીઓઢામાં રહેતા દાડમ બહેનને એ વખતે મળેલી. વાત કરતા કરતા જ રડી પડેલા. કેમના બેઠા થઈશું તેવું તેમણે કહેલું…

અમારાથી શું થઈ શકશે તેની અમનેય ખબર નહોતી પણ આફતમાં આવી પડેલાં આપણા સ્નેહીજનોની પડખે ઊભા રહેવાનું તો કરવાનું હતું.

અમારી સાથે સંકળાયેલા પ્રિયજનોને મદદ માટે અપીલ કરીને સૌએ થાય તે મદદ કરીને જુઓ દાડમબહેન જેવા 219 પરિવારોના ઘરો ફેર ઊભા થઈ ગયા. પ્રત્યેક પરિવારને 50,000 થી લઈને 70,000 સુધીની મદદ કરી. આ પરિવારોએ પણ મહેનત કરીને ઘર બાંધકામમાં પૈસા જોડ્યા ને રૃડા ઘરો ઊભા થયા.

દાડમ બહેનને પુર પછીના દિવસોમાં મળેલી ત્યારે તેમણે પુરમાં જર્જરીત થયેલું તેમનું ઘર બતાવેલું તેઓ સખત હતાશ જણાતા હતા. પણ હમણાં તેમના ઘરે જવાનું થયું ત્યારે સ્નેહીજનોની મદદથી VSSM દ્વારા બંધાયેલું ઘર જોયું ને એના ઓટલે હુંયે બેસી.

ક્યાં હતાશ દાડમ બહેન ક્યાં અત્યારના મોંઢા પર હાસ્ય સાથે જીંદગી ફેર શરૃ કરેલા દાડમ બહેન….

VSSMના સંવેદનશીલ કાર્યકર નારણ, ઈશ્વર અને પટણી ઓઢા વસાહતના યુવાન આગેવાન પ્રવિણની આભારી છું. આ લોકો જ હતા જે સતત આ પરિવારોની સાથે રહ્યા ને હિંમત આપી.

સૌથી મોટો આભાર આ પરિવારોને ઘર બાંધી આપવામાં મદદરૃપ થનાર પ્રિયજનોનો. એમની મદદ મળી ના હોત આ બધુંએ થવું અશક્ય છે.

દાડમબેનની વાત જાણવા માટે ક્લીક કરો: https://www.youtube.com/watch?v=ZNMv–onKDU

LivelihoodApril 25, 2019

VSSM encourages and supports Chandraben to walk a different path.….

Mittal Patel with Chandraben Saraniya

Chandraben Saraniya and her daughter-in law showing their
buffaloes

Vadia, one village, one community but 100 different interpretations. Each individual coming into contact of this village perceive it differently. So far, most have chosen to stay away from this village and its community because of the stigma it holds. Some like us (VSSM) decided to tackle the ground realities of this village, find solutions to their complex issues and help them lead a better and peaceful life. VSSM has received positive support from many of the families living in this village who also desire to erase the stigma Vadia holds.

Amongst these families is Chandraben Saraniya. In fact it was her mother Sheni-ma, who had warmed up to me and began talking to VSSM when it first reached the village in 2005. Chandraben would always avoid coming face to face with me. I know she had reasons to do so but never probed. Once when I was visiting Shenima’s place I bumped into Chandraben for the very first time. Chandraben is a powerful woman back then, she was into many things, she herself was a prostitute, trading girls to the pimps from outside and all the other stuff that is involved with the trade of prostitution. Her daughter Lakshmi, is a very beautiful girl. I know what happens to beautiful girls in this village. Every time I would see a girl child in Vadia my heart would tremble from inside. Since I knew their fate, my heart would silently ask God why does she birth girls into Vadia?? We all know nature seldom refuses, it just gives!! It is for us the humans to understand.

Chandraben Saraniya bought buffaloes with the
help of VSSM’s interest free loan

While working in Vadia I have never questioned or preached. It was a decision I had made to not give unsolicited advice or judge their choices in Vadia. However, that day I couldn’t stop myself from telling Chandraben, “Don’t push you daughter into this life of hell!!” and Chandraben replied, “I will not!!” However, for Chandraben, it was easier said than done. There were numerous lucrative offers but she remained strong in her resolve. She did not force her into prostitution but decided to commit her to one man. Not something we would approve but that it what she did then.

Once again when I happened to meet Chandraben and got talking to her I made an observation, “It is good you did not push your daughter into hell, you know the pain of being into this trade so why be instrumental in pushing other girls into this life of pain and trauma, why not give it all up.” There was a message that Chandraben absorbed very well. She decided to give it all up and so did her son who was involved in fetching customers from other towns to the girls of Vadia.

That day she did not even think twice before uttering, “Henceforth, I will never engage in any unlawful and immoral activities.” It was hard to trust her, but the human Chandraben is “I can never lie after promising you, I will die if I broke my promise, you are away but my God is near me, he can see everything…” all this she said with her hands on her heart.

“Ben, I do not want to involve in any sinful activities. Will prefer being content in whatever my hard work brings me. We have learnt that money earned from hurting others does not last long…. It fades away as fast as it comes.’ After giving up all the wrongful activities, Chandraben turned to farming, she first repaired her farm, began buying water from the nearby borewell. The income from agriculture was insufficient to meet the needs of the family. The family continued to pour-in hard work and some prayers but an economic activity that would increase the family’s income remained elusive.

One day Chandraben accompanied by her son came over to our office in Ahmedabad. “Ben, I want to buy buffaloes, loan me some money please. I cannot promise about the entire village, but I will not allow any daughter of my family to enter prostitution. Also I guarantee no member of my family will be ever involved in any unlawful activities.” I had never asked for such guarantee or commitment but Chandraben continued to speak.

VSSM sanctioned loan to Chandraben and 3 of her extended families with an objective of buying buffaloes. I was in Vadia a month after the loans were sanctioned. What I saw in front of her house brought a sense of delight. 5 buffaloes in her front yard was a fantastic sight. “I still have to buy a cow and some more buffaloes. I will not break the trust you have put in me.” Chandraben was all smiles while saying this.

Chandraben is not alone in her venture, her entire family including her son and daughter-in-law work equally hard. The loan instalment reaches our account before 5th of every month. There is a sense of disciple in their attitude and behaviour. These are the winds of change we were so looking forward to… Yes, there are many like Chandraben whom we would like to stand besides us after giving up their immoral involvements. That too shall happen soon. We are hopeful. And that feeling of hope is becoming stronger on each passing day.

Chandraben asked me to write her story so that others can draw inspiration from it. So here is her story, hope her efforts to live a rightful life motivates others in her vicinity to do so….

We pray to Almighty to continue showering his blessings on Chandraben and her family.

Hoping that this family helps others in their community to choose an ethical path.

In the picture – Chandraben, her daughter-in-law showing their buffaloes.

વાડિયા…

નામ હી કાફી હૈ એવી આ ગામની જરા જુદી અને સામાન્ય રીતે ના ગમે તેવી ઓળખ ભૂંસવા માટે અમે અને વાડિયાના કેટલાક પરિવારો કોશીશ કરી રહ્યા છીએ.

આવા કેટલાકમાંના એક ચંદ્રાબહેન સરાણિયા.

2005થી વાડિયામાં જવું. પણ એ વરસોમાં ચંદ્રાબહેન ક્યારેય મારી સામે ના આવે. ચંદ્રાબહેનના મા શેણીમાં સાથે મારે સારી દોસ્તી. એમની સાથે અલક મલકની વાતો થાય. એક દિવસ શેણીમાંના ઘરે જવાનું થયું ને ચંદ્રાબહેન મળ્યા. પહેલીવાર એમને મળી. એમને એક દિકરી લક્ષ્મી. લક્ષ્મી દેખાવે ખુબ સુંદર.

એ વખતે વાડિયામાં દીકરીઓને જોતી ને મારુ મન અંદરથી દુઃખી થઈ જતું. ભગવાનને કહેતી આ ગામમાં દીકરીને જનમ શું કામ આપે છે? પણ કુદરત તો કુદરત છે. સમજવાનું કાળા માથાના માણસે છે.

હું કોઈને તેઓ શું કરે તેવું ક્યારેય પુછુ નહીં. ના તમે આ કરો આ ના કરો તેવું વણ માંગ્યું જ્ઞાન આપુ.

પણ ચંદ્રાબહેને એમના ઘરે મને બેસાડી એ વખતે વાત વાતમાં કોણ જાણે કેમ પણ મારાથી એમને કહેવાઈ ગયું કે, દીકરીને આ નર્કાગારમાં ના નાખતા.

ને ચંદ્રાબહેને કહી દીધું, ‘નહીં નાખુ.’

બોલવું સહેલું પણ અમલમાં મુકવું અઘરુ હતું. નજર સામે કેટલીયે લાલચો પણ તેઓ અડગ રહ્યા.

એક દિવસ ચંદ્રાબહેનને પાછુ મળવાનું થયું ને વાતમાંથી વાત નીકળતા,

આપણી દીકરીને નર્કમાં ના ઘકેલી પણ કોઈ બીજાની દીકરીને નર્કમાં ઘકેલવામાં નિમિત્ત ના બની જવાય એ જોજો.. એવી મીઠી ટકોર અમારા કાર્યકર શારદાબહેન સાથે રહી કરી ને ચંદ્રાબહેન મોઘમ સમજી ગયા.

એ પછી એક મીનીટનોય વિચાર કર્યા વગર એમણે ‘એવું ખોટું કોમ એકેય નહીં કરુ’ એવું કહી દીધું.

ફરી કહુ તો વિશ્વાસ મુકવો અઘરો હતો. પણ ચંદ્રાબહેન તો ચંદ્રાબહેન..

ખુબ ગભરુ ને ‘તમન વચન આલ્યું પછી જુઠ સીદને બોલાય. મુ તો ગભરઈ ન મરી જવું. તમે સેટા સો પણ ભગવોન તો બધુય જુઅ.’ એવું એ ગળા પર હાથ મુકીને કહે.

એ પછી શરૃઆત થઈ ખેતીના કામથી મહેનતની.

‘બહેન ખરાબ ધંધા એકેય નથી કરવા. કુદરત મેનતનું ખરાવે ઈમોં જ રાજી રેવું સે. ખરાબ રસ્તે આયેલું બધું ઈમોં જ જાય. એ હવે હજમી ગ્યા સીએ.’

એવું કહેતા ચંદ્રાબહેને પ્રથમ તો ગામમાં આવેલું પોતાનું ખેતર સાર્યું ને એમાં ખેતી કરવાની શરૃઆત કરી. ખેતીમાં પિયત થઈ શકે એ માટે બોરવેલમાં ભાગ રાખ્યો.

ખેતીમાં મહેનત કરે પણ પનો થોડો ટૂંકો પડે. નક્કી કર્યુ હતું મેનતથી કમાવવાનું એટલે હવે આડાઅવળા એકેય રસ્તા ભગવાન ના સુઝાડે એવું આ પરિવાર મનથી પ્રાર્થે. સારા માર્ગે પૈસા કમાવવાની હોંશ ચંદ્રાબહેનને ખરી પણ એ માટે શું કરવું એ ખાસ ના સુઝે.

એક દિવસ ચંદ્રાબહેન મોટા દિકરા શૈલેષ સાથે ઓફીસ પર આવ્યા ને કહ્યું,

‘મારે ભેંહો લાબ્બી સે લોણ આલો. ગામની ખાત્રી નહીં આલતી પણ મારા પરિવારની એકેય દીકરીન આડા અવળા માર્ગે નહીં મુકુ. પાસુ મારા કટંબના કોઈનુંય નોમ ખરાબ બાબતોમાં નઈ હોય ઈની ખાત્રી આલુ સુ.’

મે ક્યાં ખાત્રી માંગી હતી. છતાં ચંદ્રાબહેને આપી.

ચંદ્રાબહેન સાથે મળીને તેમના કુલ ચાર પરિવારને ભેંસો ખરીદવા માટે લોન આપી. લોન આપ્યાના મહિના પછી વાડિયા જવાનું થયું ને ચંદ્રાબહેનના આંગણે પાંચ ભેંસો બાંધેલી જોઈ.

‘હજુ ગા(ગાય) અને બીજી ભેંસો લાબ્બાની બાકી સે બેન. તમે ભરોષો મેલ્યો ઈન નઈ તોડું.’ એવું ચંદ્રાબહેને હસતા હસતા કહ્યું.

તેમના દીકરા, દીકરા વહુ ને દીકરી ચંદ્રાબહેન સાથે ખડે પગે છે. લોનનો હપ્તો પાંચ તારીખ પહેલાં અમારા ખાતામાં જમા થઈ જાય છે.

એક જુદી શીસ્ત પણ દેખાઈ રહી છે.

ગામમાં બદલાવ આવી રહ્યો છે.

મન રાજી થઈ રહ્યું છે. છતાં હજુ ચંદ્રાબહેનની જેમ અમારી હરોળમાં ઘણાને ઊભા કરવાના છે એ નક્કી જોકે એય થશે એવો ભરોષો હવે વધી રહ્યો છે.. ચંદ્રાબહેને કહેલું મારી વાત લખજો, મારી વાત હોભળીન બીજાન અમારી જેમ કોકો કરવાનું મન થઈ જાય તો કરેલું લેખે લાગશે.

ચંદ્રાબહેન અને તેમના પરિવાર પર ઈશ્વર મહેરબાન રહેજે એવી પ્રાર્થના…

સાથે ચંદ્રાબહેન, શૈલેષમાંથી ગામના અન્ય યુવાનો શીખે એવી હોંશ..

ફોટોમાં ચંદ્રાબહેન તેમની દીકરાવહુ એમની ભેંસો બતાવતા..

#MittalPatel #VSSM #NomadicTribes #NomadsOfIndia

VSSM Enables the Families from Vadia

Irreplaceable Integrity and Love of Girls of VSSM Unnati Hostel

Mittal Patel meets landless Bharthari families near Rampura village…

Dadamben Gets Pucca House as part of VSSM Flood Rehabilitation Programme

VSSM encourages and supports Chandraben to walk a different path.….

don’t miss latest updates

info

Our Work