The wedding of two daughters from Vadia village has been arranged with the help of you all. We wish that all the daughters from this village get married. There are thousand obstacles but the moment family of any girl thinks doing that then there will be wedding ceremonies definitely at her place. We decided to collect Rs. 1,75,000 for one daughter and 3,50,000/- for two daughters and we did could collect that much amount. But looking at the circumstances, we feel the need to increase this help amount. Basically, gifting the buffalo would increase the expenditure. So, the budget has gone off the track.
But we are not giving the buffalo right now. Dear Nagjibhai from Khanpur heard about gifting the buffaloes to the daughters. He said, if you want to gift the good buffalo then the expenditure will go beyond Rs. 70,000/-. So, he suggested to get the buffaloe in August- September. Nagjibhai is a farmer himself so, we have given him the responsibility to buy the buffaloes. He will select the best buffaloes and let us know.
In this entire work, Shardaben was with Bababhai during the shopping and other things. Salute to her services. The things to be gifted at the time of Ganesh Sthapan (excluding buffaloes) can be seen in the photo. Bride’s father Bababhai feels that he won’t be able to spend so much. But we are confident about everything going good.
વાડિયાગામની બે દીકરીઓના આંગણે આપ સૌ સ્વજનોની મદદથી માંડવો બંધાયો. આ ગામની તમામ દીકરીઓ પરણે એવા મનોરથ અમે સેવ્યા છે. વિધ્નો હજાર છે પણ જે દીકરીઓના પરિવારના મનમાં રામ વસી જાય એના ત્યાં ઢોલ ઢુક્યા વિના નહીં રહે એય નક્કી છે.
એક દીકરીના લગ્ન માટે 1,75,000 એમ બેય દીકરી માટે 3,50,000ની મદદ કરવાનું નક્કી કર્યું ને આટલી રકમ ભેગીએ થઈ ગઈ. જો કે હાલના સંજોગોમાં મદદની રકમ થોડી વધારવીએ પડે એવું લાગે છે. મૂળ તો દીકરીઓને ભેટમાં ભેંસ આપવી છે ને એનો ખર્ચ થોડો વધારે થાય છે એટલે બજેટ થોડું ખોરવાયુ છે…
જો કે ભેંસ હાલ નહીં આપીએ. થરાદના ખાનપુરના પ્રિય સ્વજન એવા નાગજીભાઈ પટેલે દીકરીઓને ભેંસો આપવાની વાત જાણી. એમણે કહ્યું, સારી ભેંસ લેવી હોય તો 70,000 થી વધુ ખર્ચ થાય ને હાલ ભેંસ મોંધી પડે. એટલે ભાદરવા મહિનામાં ભેંસ લેવાનું તેમણે કહ્યું. નાગજીભાઈ પોતે ખેડુત છે આથી ભેંસો ખરીદવાની જવાબદારી નાગજીભાઈના સીરે નાખી છે. તે સારામાં સારી ભેંસો જોઈને આપણને કહેશે.
આ કાર્યમાં અમારા કાર્યકર શારદાબેન સતત બાબાભાઈ ની સાથે ખરીદી ને અન્ય બાબતોમાં રહ્યા. એમની સેવાને સલામ
ગણેશ બેસાડ્યા ત્યારની ને જે વસ્તુઓ દીકરીઓને ભેટમાં આપવાની છે. (ભેંસ સિવાયની) ફોટોમાં જોઈ શકાય છે. દીકરીના પિતા બાબાભાઈને લાગે છે કે, ખર્ચમાં પહોંચી નહીં વળાય. પણ જોઈએ સારુ જ થશે એવો વિશ્વાસ છે.
A few of weeks back we had written about our efforts on sensitising the community of Vadia towards rainwater harvesting. Our constant well wisher and guide Shri. Rashminbhai Sanghvi from Mumbai had briefed the families on the same and provided guidance on how to go about it. He had advised them to deepen the already existing ditch the village had in its periphery. This was intended to accumulate the rain water so as to recharge the ground water.
The community of Vadia is on a path of rehabilitation. The families are choosing to stop pushing their daughters in to sex trade, instead they are sending them away for education. So creating other sources of income for these families is very crucial. Agriculture is becoming one of the prime occupations here but availability of water is a big issue. One bore well isn’t enough to meet the demands of a 100 families. Hence it is important these families harvest whatever little rain the region receives.
Will the families do it was a big question because it was not an individual job but a community effort as the common property was being created. To our surprise the families have began digging a canal to take the rain water to this large ditch (as seen in the picture).
On behalf of the organisation am thankful to our donor and well wisher Shri. Rameshbhai Kacholia for providing the financial support for deepening the ditch. The community of Vadia requires our support, once they are up and about they will not need our help and the demonstration of such sincerity shows that day isn’t very far…..
વાડીયાના પરિવારોએ વરસાદી પાણી સંગ્રહ કરવા કેનાલ ખોદવાનું શરુ કર્યું…
બનાસકાંઠાના વાડિયા માટેની એક ધારણા જનમાનસ ઉપર પડી ગયેલી કે આ ગામના લોકો કોઈ દિવસ મહેનતનું કામ ના કરે. એમને એમની બહેન –દીકરીઓને દેહવ્યાપાર કરાવીને સરળતાથી મળતાં પૈસામાં જ રસ છે. જોકે આ વાત કેટલાક અંશે મોટાભાગના પરિવારો માટે સાચી પણ હતી. ગામના પુરુષોની કામ કરવાની કોઈ માનસિકતા જ નહોતી. પણ હવે આ પરિવારો પોતે આ દોઝખ ભરી જિંદગીમાંથી બહાર આવવા ઈચ્છે છે. ખેતીવાડી તો એમણે શરુ કરી છે. જ્યાં પાણી પહોચે એવી તસુ એ તસુ જમીન એમણે ખેતીલાયક કરી દીધી છે અને એમાં કાળી મજૂરી કરવા માંડી છે.
ગામમાં સિંચાઈ માટે એક બોરવેલ છે જે પુરતો નથી બીજો બોરવેલ કરવો છે. પણ એ પહેલાં જમીનમાં પાણીના તળ નીચે જઈ રહ્યા છે અને બોર બનાવીને પાછું પાણી ખેંચવાનું? જમીનમાં પાણી ઉતાર્યા વગર ખેંચ્યા જ કરીશું તો એક વખત પછી એ પાણી પણ ખૂટવાનું. વળી બોરવેલ ચલાવવાનો ખર્ચ પણ ખરો. આ બધી બાબતો ઉપર મુંબઈના આદરણીય શ્રી રશ્મિનભાઈ સંઘવીએ આ પરિવારો સાથે ખુબ વિગતે વાત કરી અને ઉકેલરૂપે જમીનમાં પાણી ઉતારવાનું, ગામમાં તળાવ તો ના કહી શકાય પણ એક મોટો ખાડો છે એને ઊંડો કરીને ગામનું ચોમાસાનું તમામ પાણી એ ખાડામાં ભરવાનું નક્કી થયું. આ બધું નક્કી તો થયું પણ આ લોકો કામ કરશે કે કેમ એ પ્રશ્ન હતો. કામ વ્યક્તિગત નહિ પણ સહિયારું હતું એટલે. પણ આશ્ચર્ય વચ્ચે એમણે તળાવ (ખાડા)માં પાણી લઇ જવા માટે કેનાલ ખોદવાનું કામ શરુ કરી દીધું છે. જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.
સંસ્થાગત રીતે vssmના શુભેચ્છક દાતા શ્રી રમેશભાઈ કચોલીયાએ તળાવ ઊંડુ કરવા માટે આર્થિક મદદ કરવા કહ્યું છે. આ પરિવારોને એક વખત બેઠા કરવાની જરૂર છે અને એ થઇ જશે પછી એમને આપણી જરૂર નહિ રહે.. અને એ દિવસ ઝટ આવશે એ હવે લાગી રહ્યું છે..
VADIA – a small sleepy village tucked on the border of Gujarat and Rajasthan, a village infamously famous for the profession the ladies of this village are engaged into. The village is undergoing a gradual but very concrete transition in a positive direction. There was a time when the village was divided into many fractions, bringing them all on one platform was next to impossible. A meeting called to discuss some crucial issues the village faced could no tho beyond half- an-hour, it was bound to end on a bitter note. How will we be able to bring them all together, how will we bring the young girls and women out of the hell they were living in?? were the questions that constantly bothered us, we struggled to find a way out. Amidst all the depressing scenario all around it was one thing that ket us going and that was our FAITH in the people of Vadia, consequent to which after 8 years of persistent efforts we are abel to witness some concrete change in the the ground realities of this village, a change that always brings a smile on our faces.
A lot of families in Vadia are now willing got work hard to sustain their families. The occupation they are turning to is farming. In 2006 when we first visited the village it felt like along with the women and girls, the land of this village was also cursed. 180 acres of land which was allotted to the villagers was lying uncultivated. The reason being absence of irrigation facilities. Later a bore-well was installed and people began farming the small plots of land they were alloted. One bore well was not enough for water to reach so many families. In 2012 the village witnessed another ground breaking event . The mass marriage ceremony of its daughters. This was one event that triggered amongst the villagers the desire to stop pushing their daughters into the traditional profession that was practiced by the women of this village. It made them realise that change is possible and if one is willing to work hard life can be much better from the ones that they lived right now. Not all agreed to educate and equip their daughters for a better life but a lot of them pledged give up the profession that made lives of their daughters a living hell.
To stop living on the earnings of their women and daughters the families in Vadia needed some concrete alternates to earn livelihoods. One bore well was not enough and there was an urgent need for another one. But the underground water tables in the this part of Gujarat are so low that the cost of digging another bore was too high. Again getting the government clearances of another bore was also a challenging task. With such low water levels the possibilities of bore-well’s running dry too soon was also high. One major issues the farmers face are the depleting water tables in almost entire Gujarat. The greed and over exploitation of this precious natural resource is the reason behind such worrying situation. The water levels here are as low as 1200 to 1300 feet. The potability of water at such low levels is another issue of concern. How long can we just keep taking from the nature. The need to strike a balance here was crucial too.
There is no doubt that second bore well should happen in Vadia, but how can Vadia contribute towards sustaining and improving the water tables in their region?? A meeting to discuss the matter was organised on 26th January 2015. Rashminbhai Sanghvi, VSSM’s patron from Mumbai and some one who has been very actively associated in the water management works in Surendranagar district was with us to guide us through. He had pledged to make people think in the direction of water management and conservation. What will happen if we will pump out the underground water that has been accumulated for thousands of years, why conserving rain water is important, how can they contribute towards conserving rain water in their fields??? were the some of the focal points explained by Rashminbhai in very simple language. The villagers were quite receptive and plans were made to commence digging before the monsoon parts of their farms to store the rain water and in the village deepen the lower grounds where the rains water naturally accumulates every year. This because Vadia does not have a lake.
It is a feeling a deep gratification one feels on hearing the men in the village say ‘We are prepared to work hard and we shall work hard.’ VSSM has supported numerous families in Vadia to begin alternate professions. One such Gulabbhai came to us just as we were leaving the village after the meeting, ‘Ben, I have bought a buffalo, I sell 8-9 litres of milk to the dairy everyday, come and see my buffalo once!!! These are the same men who were once taunted by others as lazy lumps. Th faith we put in them is showing such remarkable results. I am deeply thankful to all of you for supporting us in such challenging tasks, it would have been difficult to go ahead without all of yours undoubting support.
In the picture – Rashminbhai addressing the meeting on water management.
એક શ્રદ્ધા વાડિયાના માણસોમાં..
બનાસકાંઠાના વાડિયા ગામમાં ધીમી ગતિએ પણ નક્કર બદલાવ આવી રહ્યો છે. એક સમયે ગામમાં જ એટલાં ભાગલાં હતાં કે સૌને સાથે બેસાડવા અમારા માટે સૌથી મોટો પડકાર થઇ જતો. ગામનાં કોઈ પણ પ્રશ્ને બેઠક કરીએ તો બેઠક અડધા કલાકમાં જ ઝગડામાં પરિણમે.. આમાં સૌને સાથે બેસતા કેમ કરીશું? જે તકલીફ બહેનો સહન કરી રહી છે એનું સમાધાન કેમ થશે? સાચું કહું તો રસ્તો સૂઝતો નહોતો. પણ એક શ્રદ્ધા વાડિયાના માણસોમાં હતી અને એને પરિણામે છેલ્લાં ૮ વર્ષના સઘન પ્રયત્નથી એક નક્કર બદલાવ જેને જોઇને સંતોષ થાય તેવો આવ્યો છે.
મૂળ તો હવે મહેનત કરીને જીવવાની ઈચ્છા રાખનારાં ઘણા પરિવારો ખેતી કરવાં લાગ્યા છે. ૨૦૦૬માં ગામમાં ગયાં હતાં ત્યારે આ ગામના લોકોની સાથે સાથે જાણે જમીન પણ શ્રાપિત હોય એવું લાગ્યું હતું. સરકારે ફાળવેલી ખેતી લાયક જમીન (૧૮૦ એકર જમીન) પણ બંજર પડેલી. પાણીની સગવડ ના હોવાના કારણે આ બનેલું. બોરવેલ થયો અને ધીમે ધીમે લોકો ખેતી કરતાં થયા. ૨૦૧૨માં વાડીયામાં પહેલીવાર દીકરીઓના સમૂહ લગ્ન થયા અને પછી તો મીઠા સંઘર્ષ શરુ થયા. દીકરીને ભણાવીને એના લગ્ન કરાવવા કે પછી એજ વાડિયાની પરંપરામાં ધકેલવી. ઘણા પરિવારોએ સંકલ્પ કર્યો અને પરંપરામાંથી નીકળી ગયાં. તો કેટલાંક આજે પણ શું કરવું એની દ્વિધામાં છે અને હજુ પણ જૂની ઘરેડમાં જ જીવે છે..
ખેતી લાયક ૧૮૦ એકર જમીન અને સિંચાઈ માટે એક બોરવેલ. બીજો બોરવેલ થાય તો ગામની બધી જમીનને પાણી મળી રહે એવી મહેનત કરી જીવવાવાળા લોકોની લાગણી. પણ બીજા બોરવેલની મંજૂરી અને ખર્ચ મોટો પડકાર છે… વળી બોરવેલ બની પણ જાય પણ જમીનમાંથી પાણી ખેંચ્યા જ કરવાનું એને પાછું આપવાનું થાય જ નહી તો બોરવેલ ફેઈલ થવાની સંભાવના વધી જાય.. આમ પણ ઉત્તર ગુજરાતમાં લોકો સંપતિવાન થયા અને બોરવેલ થકી ખેતી કરતાં પણ થયા પણ પાણીના તળની તો એમણે ચિંતા જ નથી કરી એટલે જ પાણીના તળ ૧૨૦૦ કે ૧૩૦૦ ફૂટ ઊંડા ગયા છે. વળી આટલાં ઊંડા ગયા પછી પણ પાણી મીઠું મળશે કે કેમ એ પ્રશ્ન તો યથાવત છે જ.. વાડિયામાં બીજો બોરવેલ થવો જ જોઈએ પણ એ પહેલાં ગામ તરીકે સૌ પોતાની નૈતિક ફરજ સમજી વરસાદી પાણી પોતાના ગામમાંથી વહી ના જાય એ માટે શું કરવું એનું આયોજન કરવાં તા.૨૬ જાન્યુઆરી ૨૦૧૫ના રોજ વાડિયા જવાનું થયું. મુંબઈથી vssm ના કામોમાં સહાયભૂત થતા અને જેમણે સુરેન્દ્રનગરમાં વોટર મેનેજમેન્ટમાં ખુબ કામ કર્યું છે એવા આદરણીય શ્રી રશ્મિનભાઈ સાથે આવ્યાં. મૂળ તો એમણે આ પરિવારોને આ દિશામાં વિચરતા કરવાનો નિર્ધાર કરેલો. રશ્મિનભાઈએ ખુબ સાદી ભાષામાં લોકોને વરસાદી પાણી અને હજારો વર્ષથી જમીનના પેટાળમાં પડેલા પાણી જમીનમાંથી ખેંચી લઈશું તો શું થશે? એ અંગે વાત કરી.. સૌને સમજાયું . આ પરિવારોએ પોતાના ખેતરના શેઠામાં ચોમાસા પહેલાં વરસાદી પાણી રોકવા ખાડા કરવાનું તથા ગામમાં તળાવ નથી પણ ચોમાસામાં જે જગ્યા પર પાણી ભરાઈ રહે છે એ જગ્યાએ ઊંડા ખાડા કરવાનું આયોજન કર્યું..
અમે મહેનત કરીશું.. એવું જયારે ગામનાં પુરુષો કહે ત્યારે ખુબ સંતોષ થાય છે.. સંસ્થાએ ગામમાં કેટલાંક પરિવારોને નવા વ્યવસાય માટે લોન આપી છે. એમાંના ગુલાબભાઈ અમે જયારે વાડિયાથી નીકળી રહ્યા હતાં ત્યારે નજીક આવીને કહ્યું, ‘બેન હું ભેંસ લાવ્યો છું. સવાર સાંજનું થઈને ૮ થી ૯ લીટર દૂધ ડેરીમાં ભરાવું છું. મારી ભેંસ એક વાર જોઈ જાવ ને?’ આ એજ માણસો છે જેમણે જોઇને સૌ કહેતાં આ લોકોના હાડકા હરામના થઇ ગયા છે એમને કામ નથી કરવું.. પણ એમનામાં મુકેલી શ્રદ્ધાનું પરિણામ હવે દેખાવા માંડ્યું છે.. આ કામમાં મદદરૂપ થનાર સૌ સ્વજનોનો આભાર માનું છું એમનાં સહયોગ વગર આ બધું શક્ય નહોતું.. ફોટોમાં વોટર મેનેજમેન્ટ સંદર્ભે વાત કરતાં આદરણીય શ્રી રશ્મિનભાઈ ..
A lot has been written about the on Vadia a village where in prostitution is practised as a traditional occupation. And no one can deny this fact, the families here still need to fall back on prostitution as there is absence of other options of earning livelihood. This precisely was the reason why almost six decades ago few women of this village had taken up this trade to meet the needs of their family. Later as time went by pimps entered this village and the trade. For them money was of utmost import ace and hence a practice that was taken up voluntarily began to be forced upon small and young girls of this village. The men in the families rather than working to earn living enjoyed the incomes the women fetched. The families also began to fall prey of the debt traps that the pimps strategically weaved around them. The victim families have had no option but to push their daughters/sisters in to prostitution. VSSM has been working in Vadia since 2006. The activities of VSSM in this village influence social, economical, education aspects of the families here. A lot of families have pledged to stop sending the daughters in their families into prostitution. VSSM is striving to pull these families out of the traps of the pimps, it supports families and youth willing to start up their own business so that the women in their families can live a dignified life. The picture below is of young man who has set up his own kiosk with the funds provided by VSSM.
ગુજરાતીમાં અનુવાદ.. ‘બનાસકાંઠાના વાડિયાગામના સરાણીયા પરિવારો પોતાની બહેન દીકરીઓ પાસે દેહવ્યાપાર કરાવે છે’ આ લખાણ સાથે વાડિયાની કેટલીયે વાર્તાઓ અત્યાર સુધી વિવિધ માધ્યમોમાં છપાઈ ગઈ છે. જોકે આ હકીકત પણ હતી. (અલબત આજે પણ કેટલાક પરિવારોમાં આજ સ્થિતિમાં જીવે છે) આર્થિક મુશ્કેલી અને રોજગારના વિકલ્પો ના શોધી શકવાના કારણે આ ગામમાં વસતા પરિવારોની દીકરીઓએ આજથી ૬૦ કે ૬૫ વર્ષ પહેલાં દેહવ્યાપાર અપનાવેલો. પણ પછીતો દલાલોને આ લોહી ના વ્યાપારમાં પૈસા દેખાતા એ સક્રિય થયા અને કોઈ પરિવારની ઈચ્છા પોતાની દીકરીને આ દોઝખભરી જિદગીમાં ધકેલવાની ના હોય તો પણ એનકેન પ્રકારે ફરજ પાડવામાં આવે. જેમકે જરૂરિયાતના સમયે પૈસા આપે અને એ પૈસાનું તગડું વ્યાજ ગણે. આ વ્યાજ સહિતની રકમ ત્યાં સુધી માંગવામાં ના આવે જ્યાં સુધી આ પરિવારની દીકરી ૧૦ કે ૧૨ વર્ષની ન થાય અને દીકરીની ઉમંર ૧૦ – ૧૨ ની થાય એટલે એ પરિવારનું જીવવું હરામ કરી નાખે. છેવટે એ પરિવારને પોતાની લાડલી દીકરીને આ વ્યવસાયમાં મુકવાની ફરજ પડે. આ પરિવારોથી આસપાસના ગામલોકો પણ આભડછેટ રાખતા હોય એટલે ક્યારેય મદદમાં ના આવે. (જોકે હવે વાડિયાગામની આસપાસના ગામલોકો આ પરિવારોને મદદરૂપ થઇ રહ્યા છે.) ૨૦૦૬ થી આપણે આ ગામમાં કામ શરુ કરું છે. ગામના વિકાસની સાથે જે પરિવારો દલાલોની ચુંગાલમાંથી નીકળવા ઈચ્છતા હોય તેમને આપણે આવકના સાધનો ઉભા કરવામાં મદદરૂપ થઇ રહ્યા છીએ. ગામના પુરુષો પહેલાં કામ કરવાનું ટાળતા આજે એ vssm પાસેથી લોન લઈને એમને ગમે અને ફાવે તેવા વ્યવસાય કરી રહ્યા છે અને પોતાના પરિવારની દીકરીઓને સમાજમાં માન સન્માન મળે એ માટે પ્રયત્ન કરે છે. નીચે ફોટોમાં આવા જ એક યુવાને vssmની મદદથી ગામમાં ગલ્લો કર્યો છે અને એમાંથી સારું કમાઈ રહ્યો છે…
Even before a girl is born, her fate is sealed in the village of Vadia. It is an unwritten rule of this small village tucked between the boundaries of Gujarat and Rajasthan that if a girl is born she will have to take up ‘prostitution’ thetrade that women of this village have been practicing traditionally. Another unwritten code that that this village practices is if the girls is engaged or married when she is young she will never be allowed to enter the occupation of prostitution. Hence marriage became important for the girls of Vadia if they had to save themselves from the clutches of such horrifying trade.
VSSM has been working in Vadia since 2006. With the support and contributions from our well-wishers we have been able to create opportunities for the villagers to earn their livelihood with dignity. We have been able to bring about a change, which is much evident in the village. The infrastructure facilities have changed the façade of the village, the village is also witnessing a gradual yet consistent shift in public attitude . They are showing readiness to stop sending their daughters into flesh trade and try other options to earn living. Last year, 90 families pledged to stop pushing their daughters into flesh trade.
In March 2012 Vadia witnessed its first ever-mass marriage ceremony. The ceremony was able to ignite the much-needed faith of the families in the institution of marriage. On March 24th this year two daughters from Vadia got married and so did another two, Bhanu and Savitri on March 26th this year. The marriage took place in the city of Palanpur amidst the presence of leading social and administrative leaders of the district. The district collector was also present in the ceremony. He was briefed about the winds of change that are sweeping Vadia. He has promised to do the needful and help us maintain the momentum.
The leading citizenries of Palanpur Dr. Surendra Gupta, Shri.BharatbhaiThakor, ShriKanubhaiAcharya, ShriBhagwandasBandhu were present at the ceremony. Their presence uplifted the morals of the community. These gentlemen also helped in easing out some financial burden of this wedding.
We are very thankful to all those who have been our pillars of strength in this extremely difficult struggle of securing freedom for the daughters of Vadia…
ગુજરાતીમાં અનુવાદ ..
વાડિયામાં લગ્નોની પરંપરા શરુ થઇ ગઈ…
બનાસકાંઠાના થરાદ તાલુકાના વાડિયા ગામમાં સરાણિયા પરિવારો વસે છે. કોઈ એવી નાજુક સ્થિતિમાં રોજગારીનો વિકલ્પ ના મળતા આ ગામની દીકરીઓએ દેહવ્યાપાર અપનાવ્યો. ધીમે ધીમે ગામની એક પરંપરા જ બની ગયેલી કે, દીકરી જન્મે એટલે એ દેહવ્યાપારમાં જ જોડાય. આ ગામની એક પરંપરા એવી પણ બની કે, એક વખત દીકરીના લગ્ન કરવાનું નક્કી થાય તો એ દીકરી ક્યારેય દેહવ્યાપાર નથી કરતી અને મોટાભાગે લગ્ન કરાવવાનો નિર્ણય દીકરી નાની હોય ત્યારે જ લેવાય છે. આમ વડીયામાં દેહ્વ્યાપારની જિંદગીમાં જતિ દીકરીઓને બચાવવાનો એક ઉકેલ લગ્ન પણ છે.
vssm વાડીયામાં ૨૦૦૬ થી કામ કરે છે ગામમાં ઘણા બદલાવ આવ્યા છે. સંસ્થાના શુભચિંતકોની મદદથી ગામનાલોકોને રોજગારીના સાધનો ઉપલબ્ધ થયા છે. ટૂંકમાં ગામનું જીવન ધોરણ બદલાયું છે. વાડીયાના ૯૦ પરિવારોએ પોતાની દીકરીઓને દેહવ્યાપારમાં નહિ મુકવાનો નિર્ણય કર્યો છે. આ પરિવારની દીકરીઓ હવે પરણવા માંડી છે. માર્ચ ૨૦૧૨માં આપણે પ્રથમ સમુહલગ્ન કર્યા. એ પછી તા.૨૪ મે ૨૦૧૪ના રોજ બે દીકરીઓના લગ્ન થયા અને તા. ૨૮ મે ૨૦૧૪ ના રોજ ભાનુ અને સાવિત્રીના લગ્ન થયા. આમ વાડીયામાં હવે લગ્નની પરંપરા શરુ થઇ ગઈ છે.
તા.૨૮મે ના રોજ આયોજિત લગ્નમાં જીલ્લા કલેકટર શ્રી મહેન્દ્રભાઈ પટેલ તથા પોલીસ અધિક્ષક શ્રી અશોક યાદવ ઉપસ્થિત રહ્યા. કલેકટર શ્રીએ વાડિયાના પ્રશ્નોમાં શક્ય તમામ રીતે મદદરૂપ થવાની ખાત્રી આપી. આ સમૂહલગ્નમાં પાલનપુરના જાણીતા ડૉ. શ્રી સુરેન્દ્રભાઈ ગુપ્તા, શ્રી ભરતભાઈ ઠક્કર અને જાણીતા સાહિત્યકાર શ્રી કનુભાઈ આચાર્યે વગેરે જેવા શુભચિંતક સ્વજનોએ આર્થિક રીતે ઘણી મદદ કરી. વાડીયામાં વસતા પરિવારોને નવું જીવન આપવામાં નિમિત બનનાર સૌ સ્વજનોનો આ તબક્કે આભાર માનીએ છીએ.
એક ફોટોમાં નવદંપતી છે તો બીજા ફોટોમાં કલેકટર શ્રી મહેન્દ્રભાઈ, પોલીસ અધિક્ષક શ્રી અશોક યાદવ, ડૉ. સુરેન્દ્ર ગુપ્તા, શ્રી કનુભાઈ આચાર્ય નજરે પડે છે.