Category: Human Rights

Mittal Patel handed over caste certificates to 143 nomadic families

Many nomadic families stay over the government wasteland in Morbi. Our team members Kanubhai and Chayaben work round the clock to help these families attain the documents of their identity, link them to the benefits of various government schemes for poverty elevation and much more. Our efforts received government support enabling us speed up the work. The district administration led by the respected District Collector remains on toes to address the issues of these communities.

Recently, I had the opportunity to hand over caste certificates to 143 nomadic families, very soon these families will also be allotted residential plots.

We are grateful to the officials and administration for their support, our well-wishers who are constantly by our side. It means a world to us!

Gratitude!

મોરબી તાલુકામાં વિચરતી જાતિઓના ઘણા પરિવારો સરકારી પડતર અને ખરાબાની જમીનમાં રહે…

આ બધાને રહેવા જમીન, અનાજ મળે તેવું રેશનકાર્ડ ને સૌથી અગત્યનું વંચિતોના કલ્યાણ અર્થે બનાવેલી સરકારની કલ્યાણકારી યોજનાઓની મદદ મળે તે માટે જોઈતું જાતિ પ્રમાણપત્ર મળે તે માટે અમારા કાર્યકર કનુભાઈ, છાયાબહેન ઘણું મથે..

પણ અમારી મથામણમાં સરકારી ટેકો ભળ્યો ને કામ ઝડપથી થવા માંડ્યું.. 

મોરબીનું સમગ્ર વહીવટીતંત્ર આદરણીય કલેક્ટર શ્રી જે બી પટેલની અધ્યક્ષતામાં વંચિતોના કાર્યો માટે ખડે પગે…

મોરબીમાં રહેતા વિચરતીજાતિના પરિવારો ને જાતિ પ્રમાણપત્ર આપવાનો મોકો મળ્યો. આમાંના 143 પરિવારોને ટૂંક સમયમાં રહેણાંક અર્થે પ્લોટ પણ ફળવાશે.

આમ જુઓ તો આમાં અમે નિમિત્ત માત્ર..

પણ મદદ કરનાર સૌ અધિકારીગણ, સ્વજનોનો આભાર.. આપે મદદ ન કરી હોત તો આ બધુ ક્યારેય સંભવ થવાનું નહોતું. 

આપ સૌને પ્રણામ…

#MittalPatel #vssm #humanrights

#humanity #livelihood #Government

#people #education #india #Gujarat

Mittal Patel meets nomadic families of Morbi

Nomadic girl welcomes Mittal Patel by doing tikka

Nomadic families gathered to meet Mittal Patel for their issues

Mittal Patel meets Hansaben

“Hansaben, will you feed me?”

Hanasaben did not respond to my question, she did not even blink as she kept watching me. 

“She has difficulties with hearing!” Chayaben tells me. 

“Didi is asking will you feed her?” Chayaben repeated my question to Hansaben. 

“Of course. Will feed her Dal-Bhaat and Shaak!” Hansaben gave a gentle smile and responded with a stammer. 

Hansaben wears a very calming smile, it was she stood with us while we talked for about 10 minutes. 

Hansaben, a resident of Rajkot’s Kubaliyapara must have been God’s favourite child, so were her 2 sons. They all begged as means to feed themselves. All three of them intellectually weak, they found difficulties with finding work and bothered the least about the world at large. The sons she had raised on begged food, continued begging as they grew. 

Setting out to beg at the beginning of the day was a daily ritual the trio followed. One day one of her sons did not return home, Hansaben kept searching for him but how would she have conveyed with her speech disability. How would she have convinced herself that her son is gone!? The wound of losing the first son was still fresh and the second son left the nest. The same search followed but in vain…

Hansaben also began forgetting her way back home, for hours she would remain seated at one place. Residents of the settlement would bring her back and leave her at the shanty she called home. 

Along with the fellow residents of Kubliyapara, we applied for a residential plot for Hansaben. The Kubaliyapara residents were allotted a plot at Ramparabeti. When the residents shifted their base to Ramparatbeti they also brought Hansaben along. 

It was difficult to sustain on begging in Ramparabeti as the living condition of the residents is not sound enough to give away food to people in need. We had not known about Hansaben’s existence it was Jeevabhai and Dungarbhai who lead our attention to Hansaben. 

The government assistance for building a decent house was substantiated by our dear Krishnakant Uncle and Indira Auntie, who donated Rs. 1.05 lacs to provide Hansaben with a proper roof over her head. 

The highest priority for Hansaben was ration, under the Maavjat program VSSM began supporting her with a monthly ration kit. The women in the neighbourhood help Hansaben prepare her meals. 

VSSM supports 150 needy elders with ration kits. Many of our well-wishers have chosen to become sponsors of elders in need. It is your support and well-wishes that enables us to meet the needs of thousands of families in need. 

 Grateful for your support.

 ‘હંસાબહેન મને જમાડશો?’

મારી વાતનો હંસાબહેને કોઈ પ્રત્યુત્તર ન આપ્યો. એ અનિમેષ નજરે મને જોઈ રહ્યા.. 

અમારા છાયાબહેને મને કહ્યું, ‘એમને ઓછુ સંભળાય છે..’ એ પછી છાયાબહેને જ કહ્યું, ‘દીદી પુછે છે તમે એમને જમાડશો?’

થોડું હસીને થોથવાતી જીભે એમણે કહ્યું, ‘હા દાળ ભાત અને બટાકાનું શાક ખવડાવીશ..’

અમે એમની સાથે દસેક મીનીટ ઊભી રહ્યા. અમે ઘણું બોલ્યા ને એ બસ સુંદર સ્મિત સાથે અમારી સામે ઊભા રહ્યા.. હંસાબહેન ભગવાનના માણસ ને એમનું સ્મિત પણ નિજાનંદી. આમ તો તેમના બેય દીકરા પણ તેમના જેવા જ. દુનિયા સાથે આ ત્રણેયને ઝાઝી લેવા દેવા નહીં. 

હંસાબહેન રાજકોટના કુબલિયાપરામાં રહેતા. માનસીક સ્થિતિ નબળી ને કામ કરવાની સુઝ નહીં તે ભીખ માંગીને ખાય. બે દિકરાઓ પણ ભીખમાં માંગેલા ખાવાનાથી જ એમણે મોટા કર્યા. દીકરા પણ મોટા થતા માંગવા જતા. પણ એક દિવસ ઘરેથી નીકળેલા ત્રણેમાંથી મોટો દિકરો ઘરે પરત ન આવ્યો.  

હંસાબહેન થોડા દિવસ રધવાયા ફર્યા પણ ફરિયાદ કોને કરવી.. સરખુ બોલવાનુંયે ન ફાવે ને મન તો ચકળવકળ.. એમણે કેમ કરીને પોતાની જાતને સમાધાન આપ્યું હશે?

હજુ આ ઘા રુઝાયો નહોતો ત્યાં બીજો દિકરોય ચાલ્યો ગયો. હંસાબહેનની આંખોયે એનેય ઘણો શોધ્યો પણ…

બે નિજાનંદી કોણ જાણે કોના સાનિધ્યમાં હશે.. ખેર ઈશ્વરનું સાનિધ્ય તો આ ત્રણેયને હંમેશાં રહેવાનું…

આવા હંસાબહેન હવે ઘરનો રસ્તો ભૂલવા માંડ્યા. જ્યાં બેઠા હોય ત્યાં બેસી રહે. આ તો વસાહતના લોકોમાંથી કોઈ એમને ભાળી જાય તો સાથે તેડતા આવે ને એમના છાપરે જઈ બેસાડે. 

આવા હંસાબહેનને રહેવા પોતાનો પ્લોટ- ઘર મળે તે માટે કુબલિયાપરામાં રહેતા અન્ય પરિવારો સાથે અમે અરજીકરી ને તેમને રામપરા બેટીમાં પ્લોટ મળ્યો. કુબલિયાપરામાંથી સૌ રામપરા રહેવા આવ્યા ને હંસાબહેને પણ સાથે લાવ્યા. રામપરામાં માંગવા જવાય એમ નહોતું.  વિસ્તાર અજાણ્યો. એ બહુ મૂંઝાય. લોકો ખાવાનું આપે પણ બધાની સ્થિતિ એવી સદ્ધર નહીં.. 

અમને હંસાબહેનની સ્થિતિનો ખ્યાલ નહીં પણ જીવાભાઈ, ડુંગરભાઈએ  એ તરફ અમારુ ધ્યાન દોર્યું. 

ઘર બાંધવામાં સરકારના પૈસા ઉપરાંત 1.05 લાખ અમારા ખુબ પ્રિય ક્રિષ્ણકાંત અંકલ અને ઈન્દિરા આંટીએ આપ્યા. 

આ સિવાય જેની સૌથી વધુ જરૃર હતી તે રાશન આપવાનું અમે શરૃ કર્યું. આજુબાજુની બહેનોના ટેકાથી એ રાંધીને ખાય છે.

અમે આવા તકલીફમાં હોય ને પોતાનાથી થઈ શકતુ ન હોય તેવા 150  માવતરોને દર મહિને રાશન આપીયે..

ઘણા લોકો આવા માવતરો- વ્યક્તિઓના પાલક બન્યા છે.. આપ સૌની લાગણી અને શુભભાવનાથી આ કાર્યો થાય છે.

આપ સૌને પ્રણામ ને હંસાબહેનને તો કુદરતનું સાનિધ્ય.. એમને તો વહાલ જ કરાય્ ને હા, એક દિવસ એમના હાથનું બટેકાનું શાક ખાવાનું મારે બાકી..

#MittalPatel #vssm #elderly

#elderlycare #elderlypeople

#housing #humanity #humanrights

#Gujrat #rajkot #india

Mittal Patel with Sureshbhai his wife malaben and kiran

 “Alcohol abuse has damaged his liver; there are a tumour and bile collection. Medication will dry up the bile,  but removing the tumour will need surgery.” The doctor shared this clinical diagnosis for Sureshbhai,  who resides on a footpath in Ahmedabad. The financial condition did not allow Sureshbhai to go consult a doctor and he did not possess a government-issued Ma Card or Ayushman Card to access free public health services. 

Sureshbhai at Sola Civil Hospital

CT Scan, Sonography, blood tests, medicines will all mount up the expenses. We asked Sureshbhai to get admitted to a government hospital as it would give us the ability to reduce the billed amount. The name of the government hospital made Sureshbhai run away from treatment. But we convinced him to opt for a government hospital and promised to be beside him through his treatment. Our Kiran was the one who would connect with the doctor and through the course of treatment.

Actually, it was Shri Krishnakant Uncle and Indira Aunty who inspired us to start Sanjivani Arogya Setu and Support Program. They also provided the required financial assistance for the same. Kiran came on board to coordinate this initiative.

Sureshbhai’s surgery was fixed at Sola Civil Hospital.  As promised,  Kiran was present to provide the support and coordinate the treatment. He succeeded in offsetting a lot of expense. Recently, Sureshbhai was at the office after recuperated well from the surgery, he was here to express his gratitude. Well, it is Krishnakant Uncle and Indira Auntie who need to be thanked for their magnanimity, we simply facilitated the process.

If you come across any seriously ill person in need of medical assistance but has no means to afford treatment, please reach out to Kiran at 8401726987.

We assure to do our best to assist with ease in hospitalisation as well as proper treatment.

‘લીવરમાં રસી અને ગાંઠ છે… આ ભાઈએ દારૃ પીને લીવરને ખલાશ કરી નાખ્યું છે..  દવાઓથી રસી સુકાય પણ ગાંઠ કાઢવા ઓપરેશન તો કરવું પડે’ 

ડોક્ટરે સુરેશભાઈનું નિદાન કર્યું. 

અમદાવાદની ફુટપાથ પર રહેતા સુરેશભાઈ પાસે આર્થિક સગવડ નહીં ને મફત સારવાર થાય તે માટે આયુષ્માન કાર્ડ કે મા કાર્ડ નહીં.

સીટીસ્કેન, સોનોગ્રાફી, રીપોર્ટ, દવાઓના બીલો તો ચડવા માંડવાના.

સરકારી દવાખાનામાં દાખલ થઈ જાવ સુરેશભાઈ. ત્યાં ઓછા ખર્ચમાં ને શક્ય હશે તો વિનામુલ્યે સારવાર થાય એ માટે અમે કોશીશ કરીશું.

સરકારી દવાખાનાનું નામ આવ્યું કે એ ભાગ્યા પણ અમે હામ આપી. 

દવાખાનામાં ડોક્ટર સાથે જરૃર પડે અન્ય વિગતે મદદ કરવાનું કાર્ય અમારો કિરણ કરે. 

મૂળ ક્રિષ્ણકાંત અંકલ ને ઈન્દિરા આંટીએ સંજીવની આરોગ્ય સેતુ અને સહાય કાર્યક્રમ શરૃ કરવા માટેની પ્રેરણા આપી ને સાથે જરૃરી મદદ પણ કરી.. 

આમ કીરણ ફુલટાઈમ આ કાર્ય સાથે જોડાયો.

સોલા સિવિલમાં સુરેશભાઈનું ઓપરેશન ગોઠવાયું ને જ્યાં જરૃર પડી ત્યાં કીરણ ખડે પગે રહ્યો.

હોસ્પીલના અધિકારી સાથે વાત કરી જે થોડો ઘણો ખર્ચ થતો એ માફ કરાવ્યો.

સુરેશભાઈ હવે એકદમ સ્વસ્થ છે. આભાર માનવા એ ઓફીસ આવ્યા..

આભાર તો અંકલ આન્ટીનો ને કુદરતનો માનવો રહ્યો. અમે તો નિમિત્તમાત્ર..

પણ તમારા ત્યાં કોઈને ગંભીર બિમારી હોય સારવાર કરાવવા પૈસા નહોય તો કિરણનો – 84017 26987 પર સંપર્ક કરવા વિનંતી..અમે હોસ્પીટલમાં દાખલ કરાવીને સારી સારવાર થાય તે માટે શક્ય મદદ કરીશું.

ફોટોમાં સાજા થેયલા સુરેશભાઈ તેમના પત્ની માલાબેન ને કીરણ..

#MittalPatel #vssm #medical

#MedicalTreatment #care

#medicalcare #humanity

#human #hospitality #ArogyaSetu

Mittal Patel with the leaders of Mali community of Vakha  village

 “Where is the meeting?”

“At the crematorium!”

So all of us would gather at the decided venue. Crematoriums are devoid of trees, and if there is any seating under their shade is not an option because the place is hardly clean. Ultimately, after a brief hesitation, all of us  seated on the platform where the pyre is lit.

“Why hesitate when one day all of us will come and rest here!” would be unanimous clamour.

The meeting begins to discuss turning crematoriums into green sanctuaries. 

There is a Mali community crematorium in Banaskantha’s Vakha, the expanse is huge but the grounds have no trees or greenery around.

The awareness of VSSM’s tree plantation campaign is rising and we are invited to carry plantation drives. The leaders of the Mali community of Vakha are informed and aware, they took up the responsibility of fencing the grounds and arranging for water and cleaning of the grounds.

The plantation drive will be carried in July, following which we will appoint a Vruksh Mitra to nurture and raise the trees.

We are hoping for such awareness to spread across Banaskantha to make it green again.

One should always be hopeful, right?

‘બેઠક ક્યાં છે?’

ને જવાબ મળે સ્મશાનમાં.

ને અમે પહોંચીએ સ્મશાનમાં. ઝાડ તો હોય નહીં તે એના છાંયે બેસાય. ને હોય તોય નીચે બેસવા લાયક સફાઈ ન હોય. આખરે બેસવું ક્યાં એ વાત પર સૌ આવે ને બેઠક ગોઠવાય અગ્નીદાહ આપવાની છાપરીમાં.. 

પ્રથમ થોડો ખચકાટ સૌને થાય પણ પછી એક સાથે બધા જ કહે, આજ તો આપણું અંતિમ વિરામ સ્થાન ત્યાં બેસવામાં સંકોચ શાને? ને સૌ ગોઠવાઈ જઈએ..ને પછી ચર્ચા શરૃ થાય સ્મશાનને નંદનવન બનાવવાની..

બનાસકાંઠાના વખામાં માળી સમાજનું વિશાળ સ્મશાન. પણ એમાં ઝાડી ઝાંખરા સિવાય ભાગ્યે જ વૃક્ષો જડે.

અમે વૃક્ષો ઉછેરવાનું અભીયાન હાથ ધર્યું છે. લોકોને હવે એનો ખ્યાલ આવી રહ્યો છે. એટલે ઘણા ગામો પોતાના ગામમાં વૃક્ષારોપણ કરવા અમને નિમંત્રણ આપે ને અમે ત્યાં જઈએ.

વખાના માળી સમાજના આગેવાનો ઘણા જાગૃત. સ્મશાન ફરતે વાડ કરવાનું, સફાઈ ને પાણીની વ્યવસ્થા કરવાનું એમણે માથે લીધુ છે. 

જુલાઈમાં અમે વખામાં વૃક્ષો વાવીશું ને પછી એક વૃક્ષમિત્ર એ વૃક્ષોના ઉછેર માટે રાખીશું જે વૃક્ષોનું જતન કરશે. 

દરેક ગામ આ રીતે જાગે તો આખો બનાસકાંઠો હરિયાળો થઈ જાય. 

ખેર સૌ જાગે તેવી અભીલાષા…

#MittalPatel #vssm #tree

#treeoflife #treeplanting

#TreePlantation #environment

#save #saveenvironment #green

#greenindia #india #Banaskantha

Tree plantation site

Tree plantation site

Tree plantation site

Tree plantation site

Tree plantation site

Mali community crematorium in Banaskantha’s Vakha

Mittal Patel talks about water conservation

 Let us talk Water….

Ma Rewa (Narmada) has been a blessing in disguise in Banaskantha or for that matter entire Gujarat however since our work on water conservation in  Banaskatha has been growing steadily I can talk about the region with confidence. The region is experiencing a prosperous change as a result of Sardar Sarovar water reaching it. The borewells to pump out groundwater have also played their role but the borewells of the regions where the Narmada waters have not reached are experiencing immense distress and the condition will only worsen in coming years.

VSSM has deepened lakes in villages of Lakhni and Deesa, the waters tables have dropped down to 900 to 1200 feet, the borewells are breathing their last.

The Sujalam Sufalam Canal passes through the region but since it doesn’t remain full throughout the year, sourcing water for irrigation is not an option. The canal also does not bring with it possibilities of year-round irrigation to the farms in the region,  neither do the surrounding lakes receive the canal waters.

The farmers of this region are waking up to the need for some more efficient solutions to their water woes,  but they can’t seem to find a way forward.

Recently to share experiences of our work on water conservation in the region and educate them on the available solutions,  we had a gathering of Sarpanchs of 52 villages of Deesa and Lakhni blocks.

The farmers, leaders and Sarpanch talked about keeping water in the Sujlam Suflam Canal year-round, if required make this kuccha canal a pucca one, link lakes with it, dig small-big lakes on the gochar land of these villages and catch the rainwater, also dig up a lake over 500 acres plus woodland of Lavana village and fill it with water from the main canal of Narmada. This will improve the groundwater levels of the entire region.

In the coming days based on these recommendations, we plan to shape a strategy and bring it to our Chief Minister, Deputy Chief Minister and concerned authorities.

Lakhani TDO Shri Anilbhai remained present in the meeting to offer his support for the tree plantation drives in the region.

The awareness of these community on the looming water crisis made us optimist and hopeful for water sufficient tomorrow, provided we all decide to work together.

વાત પાણીની..

મા રેવા (નર્મદા) આશિર્વાદરૃપ બની ને બનાસકાંઠાનો આમ તો ગુજરાતનોય કહેવાય પણ અમે બનાસકાંઠામાં પાણીને લઈને ઘણું કામ કરીએ એટલે એ વિસ્તારનો ઘણો ભાગ સમૃદ્ધ બન્યો એમ કહીશ. નર્મદાની સાથે બોરવેલે પણ પોતાની ભૂમિકા ભજવી.. પણ જ્યાં નર્મદાના નીર પહોંચ્યા નથી ત્યાં હવે બોરવેલ ડચકા લે છે. આવા વિસ્તારની દશા આવનારા પાંચ – દસ વર્ષમાં માઠી થવાની.

લાખણી અને ડીસાના કેટલાક ગામોમાં અમે તળાવ ઊંડા કરવાના કાર્યો કરીયે. ત્યાં પાણીના તળ વિષે લોકોને પુછ્યું તો 900 થી 1200 ફૂટે પાણી પહોંચ્યાનો જવાબ મળ્યો.

ક્યાંક તો બોર હવે ડચકા લે એવી વાત પણ આવી.

આ વિસ્તારમાં સુજલામ સુફલામ કાચી કેનાલ પસાર થાય પણ એ કાંઈ બારેમાસ ભરાયેલી ન રહે. ને એમાંથી સિંચાઈ થઈ શકતી નથી. ના આ કેનાલમાંથી આસપાસના વિસ્તારના તળાવો ભરવાનું કાર્ય થાય. 

ખેડૂતો જાગૃત થયા છે પણ ઉકેલ સુઝતા નથી. 

પાણી રિચાર્જના કાર્યો માટે શું થઈ શકે તે સમજવા અને અમારા અનુભવે અમે જે કર્યું તે વાત કરવા લાખણી અને ડીસા તાલુકાના 52 ગામના સરપંચ અને આગેવાનો સાથે એક બેઠક લાખણીમાં મા હિંગળાજના સાનિધ્યમાં કરી.

સુજલામ સુફલામ કેનાલમાં બારેમાસ પાણી ભરાયેલા રહે, વળી કેનાલમાં વધુ પાણી છોડવામાં આવે. જરૃર પડે આ કેનાલ નર્મદાની જેમ પાકી થાય. તેમાંથી તળાવો લીંક થાય. એ સિવાય આ વિસ્તારની ગૌચરની જમીનોમાં નાના માટો તળાવ કરવા જેમાં વરસાદી પાણીનો સંગ્રહ થાય. તેમજ નર્મદાની મુખ્ય કેનાલમાંથી લવાણા જેવા ગામમાં જ્યાં 500 એકરથી વધુ જમીનનું વીડ છે ત્યાં મોટુ સરોવર કરી એને બારેમાસ કેનાલના પાણીથી ભરવામાં આવે તો આ આખા વિસ્તારના તળમાં સુધારો થઈ શકે.. વગેરે જેવી ઘણી વાત આ વિસ્તારના આગેવાનો – સરપંચ અને મૂળ તો આ બધાય ખેડૂતોએ કરી. 

આગામી દિવસોમાં આ બધી વાતો સાથે આ દિશામાં નક્કર આયોજનને લઈને મુખ્યમંત્રી શ્રી, નાયબ મુખ્યમંત્રી શ્રીથી લઈને સંલગ્ન તમામ અધિકારીને રજૂઆત કરીશું.

લાખણી તાલુકાના TDOશ્રી અનીલભાઈ પણ આ બેઠકમાં વૃક્ષારોપણના કાર્યોમાં એમની જે મદદની જરૃર પડે તે મદદની વાત કરવા ખાસ ઉપસ્થિત રહ્યા. 

પાણી માટેની આ જાગૃતિ જોઈને રાજી થવાયું. સાથે મળીને કોશીશ કરીશું તો નક્કર પરિણામ સુધી પહોંચીશું તેવો વિશ્વાસ પણ છે..

VSSM had a gathering of Sarpanchs of Deesa and Lakhni blocks

The farmers, leaders , sarpanchs talked about water  conservation

Mittal Patel shares experience of water management with the sarpamchs and villagers

Lakhani TDO Shri Anilbhai remained present in the meeting to offer his support for the tree plantation

A couple of weeks ago I had written about Laxmi Ma and the care she provided to her son who was not keeping well. Since she did not have money they could not visit a doctor, the son lay under a blanket on a charpoy near the house.  “Can you see what is wrong with him?” she had requested. The condition of Maheshbhai had shaken us.

 I returned to Ahmedabad but the images of Laxmi Ma and ailing Maheshbhai refused to move away from my sight. I asked our team member Rajnjibhai to take him to a doctor. Sanjaybhai also lived in the vicinity so both of them together took  Maheshbhai to a clinic. The oxygen level in the body was very low. We spoke to Janakiben, the local political leader who helped us get Mahesbhai admitted to a local hospital. Further investigations revealed that Mahesbhai’s organs are failing, for a week the medical staff worked hard to treat him.  Rajnibhai was with Laxmi Ma all the while, she was relieved that treatment was reaching him but not happy with the fact that her son was in the hospital.

 Almost after a week, Maheshbhai breathed his last at the hospital. It was tough to break the news and explain this to Laxmi Ma. The last rites were also performed by Rajnibhai, Sanjaybhai and other friends.

 VSSM helps destitute elderly like Laxmi Ma with ration and other medical needs. The project that started with one elderly now reaches 150.

 The support you provide helps us reach and provide them with the peace they need during the fag end of their life. The work does bring peace and contentment to all. We are grateful for all that you are to the initiative.

Our hardworking team at the office and field is the backbone of this project. They ensure that the ration reaches these elderly between the 1st to 5th of every month.

 The elders who are not capable of cooking for themselves are helped by neighbours. A system has been worked out where the neighbours cook for them. We must bring everyone together in this effort of the greater good. “We are not at anyone’s mercy now, we are not destitute anymore!!” these elders share whenever I meet them.

This indeed is a huge impact.

 Thank you, Almighty for leading us through this.

Glimpses of some of the 150 elders we reached in March 2021.

ખેડાના લક્ષ્મીમાની વાત અહીંયા લખેલી. બિમાર દીકરાને એ સાચવે. દવા માટેના પૈસા નહીં ને મહેશભાઈ માથે ગોદડું ઓઢી પડ્યા રહે. હું એમને મળી ત્યારે લક્ષ્મીમાએ ફરિયાદ કરતા કહેલું જુઓને આ કશું ખાતો નથી.. સ્થિતિ જોઈને હું હચમચી ગયેલી. 

અમદાવાદ પરત આવી પણ લક્ષ્મીમા ને એમનો દીકરો મહેશભાઈ આંખો સામેથી જાણે ખસે જ નહીં. દવાખાને લઈ જવા અમારા કાર્યકર રજનીભાઈને કહ્યું. ત્યાં નજીકમાં સંજયભાઈ પણ રહે. બેઉ મિત્રો મહેશભાઈને દવાખાને લઈ ગયા. ઓક્સિજન લેવલ ઘણું ઓછુ આવ્યું. કોઈ દાખલ ન કરે. મૂળ સતત ગોદડું ઓઢેલું એટલે કદાચ ઓક્સિજન ઓછો પણ આ કોને સમજવું હતું?

સ્થાનીક રાજકીય આગેવાન જાનકીબેનની મદદથી એમને બીજા દિવસે દાખલ કર્યા. તપાસ કરતા ખ્યાલ આવ્યો કે, શરીરના બધા જ પુરજા બગડી રહ્યા છે. હોસ્પીટલના સ્ટાફે એક અઠવાડિયું  મહેશભાઈ બચે એ માટે કોશીશ કરી. અમારા રજનીભાઈ પણ સતત ખડે પડે. લક્ષ્મીમા ને તો દીકરાની દવા થાય એ ગમે પણ હોસ્પીલમાં રાખ્યાે એ ગમે નહીં..

આખરે મહેશભાઈએ અંતીમ શ્વાસ દવાખાનામાં જ લીધો. લક્ષ્મીમાને રજનીભાઈ માંડ સમજાવી શકેલા.. અંતિમવીધી પણ રજનીભાઈને સંજયભાઈ જેવા લાગણીશીલ મિત્રોએ મળીને કરી. 

આવા ખુબ તકલીફમાં જીવતા માવતરોને રાશન આપવાનું અમે દર મહિને કરીએ. 

એક માવતરથી શરૃ કરેલું આ કાર્ય 150 માવતરો સુધી પહોંચ્યું.. 

સમાજ સહયોગ કરે માટે આ બધુ થઈ શકે.. પણ સાચુ કહુ જીવને સાતા આપનારુ આ કાર્ય.. મદદ કરનાર પ્રિયજનોનો ઘણો આભાર..

અમારા સંનીષ્ઠ નિષ્ઠાવાન કાર્યકરોના લીધે આ બધુ થાય 1 થી 5 તારીખમાં અચૂક રાશન માવતરોને પહોંચી જાય એવું એ લોકો કરે.. ઓફીસમાં બેઠેલા ને ગામોમાં ફરતા બેઉ કાર્યકરોની ભૂમિકા આમાં મહત્વની…

જે માવતર રાંધી ન શકે તેને આડોશી પાડોશી રાંધીને જમાડે તેવી વ્યવસ્થાઓ પણ કરી.. મૂળ માનવતાનું કાર્ય બધાને જોડવા તો પડે…

માવતરોને મળુ ત્યારે એ લોકો કહે, અમે નોધારા નથી.. ને હવે કોઈની ઓશિયાળી નથી. 

કેટલી મોટી વાત..

હે રામ તારો આભાર.. તે જ તો આ સુઝાડ્યું…

માર્ચમાં 150 માવતરોને રાશન આપ્યું એમાંથી કેટલાકના ફોટો.. 

#MittalPatel #vssm #elder

#ElderlyCare #elderpeople

#manvaj #RationDistribution

#foodsecurity #humanity

The elderly man with his ration kit provided by VSSM

	The elderly couple with their ration kit provided by VSSM

	The elderly woman with her ration kit provided by VSSM

	The elderly couple with their ration kit provided by VSSM

The elderly woman with her ration kit provided by VSSM

The elderly woman with her ration kit  provided by VSSM

	The elderly woman with her ration kit provided by VSSM

	The elderly woman with her ration kit  provided by VSSM

Mittal Patel visits water management site

One does not need to keep lecturing on the need for water and lake deepening; it is a fact that if the lakes can retain monsoon waters the groundwater tables in the vicinity will rise.  VSSM carries participatory water management programs in Banaskantha district where certain regions are in such dire need of water conservation initiatives and the absence of it might result in an apocalyptic scenario.  

The water of Sardar Sarovar has been boon to many water-starved regions of Gujarat. As the outreach of Narmada water increases,  we observe an increasing trend of reverse migration of families who had left this parched landscape return to their native and begin tiling their farms once again. The government has taken up the task of filling the lakes by laying pipelines from the canal to lakes.

This year’s budget has provisions for filling up lakes within 3 kilometres radius of canal or pipeline, this has been raised by a kilo-meter. This indeed is a much-needed step in addressing the chronic water crisis in the region.  But the lakes farther from 3-kilometres also need to be covered, one can encourage community participation for the same. The farmers are hungry for water and they will spend it to get it to their village. The villages where average rainfall is very less and the groundwater tables have depleted to below 1000 feet require urgent redressal of the water crisis and a more acute one that is looming on the horizon. The 60 villages of Lakhni, Lavana have no option but to depend on underground water. The region needs support and encouragement to adopt rainwater harvesting methods like lake deepening, bunding, farm-ponds etc.

It is also crucial to ensure that the allocated money is spent well only then will we realise the goal we have set out to achieve. A committee needs to be set up to monitor the work and progress, it is crucial to conduct social audits at regular intervals during the process.

The lakes VSSM deepened at Doodhwa, Kataav, Kankar villages did fill up with rainwater,  but they also need water from Narmada because rains aren’t a normal occurrence in this region. Only then will the groundwater tables rise and enable farmers to take 2-3 crops.

The images are of Doodhwa, Kataav and Kankar lakes.

તળાવની જરૃરિયાત વિષે ઝાઝુ બોલવાનું કે ભાષણ કરવાના નહોય.. પણ તળાવોમાં ભરાતા પાણીના લીધે જ ધરતીના પેટાળ પાણીથી ભરેલા રહે..

અમારો જળસંચયને લઈને વધારે અનુભવ બનાસકાંઠા જિલ્લાનો.ત્યાંના કેટલાક વિસ્તારમાં પાણીના કાર્યો કરવા અત્યંત જરૃરી નહીં તો આગામી સમયમાં સ્થિતિ ભયંકર થશે એવું જણાય છે.

નર્મદાના પાણી ઘણા વિસ્તારમાં આશિર્વાદ રૃપ બન્યા છે. પાણી નહોતા એટલે સ્થળાંતર કરી ગયેલા ઘણા લોકો આજે ગામમાં પરત આવીને ખેતી કરતા થયા છે. સરકારે પણ કેનાલ કે પાઈપલાઈન થકી તળાવો ભરાવવાનું કાર્ય આરંભ્યું છે.

સરકારે જાહેર કરેલા આ વર્ષના બજેટમાં પાઈપલાઈન કે કેનાલની આસપાસના બે કિ.મી.ની ત્રીજીયામાં આવતા તળાવો ભરાવવાની વાતને આગળ વધારતા હવે ત્રણ કિ.મીની ત્રીજીયામાં આવતા તળાવો ભરવાની વાત કરી છે અને એ માટે પૈસા પણ ફાળવ્યા છે. આભાર.. આ થવું જ જોઈએ..

પણ એક વાત હજુ વધારે.. ત્રણ કિમી થી વધારેની ત્રીજીયા વાળા તળાવોય આવરીયે. આમાં લોકોની ભાગીદારી પણ કરી શકાય. મારા ખ્યાલથી પાણીની જે ખેડૂતોને ભૂખ છે તે તો પોતાના ખર્ચેય આ કાર્ય કરશે.જ્યાં વરસાદ ઓછો છે ને પાણીના તળ 1000 થી વધુ ઊંડા ગયા છે. ત્યાં સઘન કાર્ય જરા ઉતાવળે કરવાની જરૃર છે.  જેમ કે અનુભવે કહુ તો બનાસકાંઠાનો લાખણી, લવાણા વાળો વિસ્તાર લગભગ 60 ઉપરાંત ગામોમાં બોરવેલ સિવાય પાણી માટે બીજો કોઈ વિકલ્પ નથી. ત્યાં વરસાદી પાણીના સંગ્રહ માટેની ઉત્તમ વ્યવસ્થાઓ તળાવો, ખેતતલાવડીઓ, ખેતરમાં કંપાર્ટમેન્ટ બંડીંગ વગેરેને પ્રોત્સાહનની જરૃર છે. 

આ સિવાય જળસંચયના કાર્યો માટે ફળવાયેલા પૈસા એકદમ યોગ્ય રીતે ખર્ચાય તો સરકારનો ઉદેશ્ય બર આવશે. તળાવો માટે જે પૈસા ખર્ચાય એ પ્રમાણે કાર્ય થાય છે કે નહીં તે જોવા કમીટીનું ગઠન થવું જરૃરી છે. દેખરેખ, સોસીયલ ઓડીટની વાત કરવી પડે એવી સ્થિતિ છે. કારણ સવાલ પાણીનો છે.. 

અમે બનાસકાંઠામાં દૂધવા, કટાવ, કાકરગામમાં તળાવો ગાળેલા એ તળાવો વરસાદી પાણીથી તો ભરાયા પણ નર્મદાના પાણીથીયે એ ભરાયા જેના લીધે તળમાં ફરક પડે ને ખેડૂતો બે- ત્રણ પાક પણ લઈ શકે…

ફોટોમાં #દૂધવા, #કટાવ અને #કાકરનું #તળાવ..  

#MittalPatel #vssm #water

#savewater #waterrecharge

#watermanagement #goverment

#budget #environment #climatechange

This year’s budget has provisions for filling  up lakes within 3 kilometres radius of canal or pipeline, this has been raised by a kilo-meter.

The lake VSSM deepened fill up with rainwater

Mittal Patel discusses water management

The government has taken up the task of filling the lakes by laying pipelines from the canal to lakes.

The lake VSSM deepened fill up with rainwater

The lake VSSM deepened fill up with rainwater

The lake VSSM deepened fill up with rainwater

Mittal Patel meets mir families of Ratanpur village in Kheda district

 “Ben, please do something to help us get a house. We have been staying in Ratanpur for a very long time; we even have identity proofs of this village yet we cannot have a house. Living next to a highway gets scary at night!” Darghbhai Mir, a community leader residing at Matar’s Ratanpur shared the plight of his community. 

“Since you have been staying here for so long are your names on the BPL list?”

“That we do not know, but why BPL?”

“Our Prime Minister has pledged to provide homes to all homeless by 2022. So if your name is on the BPL list you might have already been surveyed for the house!”

“So wouldn’t it be possible now?”

“We have appealed, so it should happen!”

Everyone dreams of a house; we request the Kheda District Collector to ensure these Mir families find a roof over their heads by 2022. 

‘બેન આ રહેવાનું કોક ઠેકાણું પાડોને. આ રતનપુરામાં અમે ઘણા ટેમથી પડ્યા સીએ. અમારા બધા ઓધારો ઓયના પણ બળ્યું આ રહેવા બલ્લે ઘર નથી થતું.અમે પાસા પડ્યા સીએ રોડની બાજુમોં એટલે રાત વરત બીકેય ઘણી રે.’

ખેડાના માતરના રતનપુરામાં રોડની બાજુમાં રહેતા મીર આગેવાન દરઘાભાઈએ આ રજૂઆત કરી..

‘ગામમાં વર્ષોથી રહો તે બીપીએલ યાદીમાં તમારા નામ ખરા કે નહી?’

‘ઈની અમન ખબર નહીં… પણ બીપીએલ ચમ?’

‘આપણા વડાપ્રધાન શ્રીએ 2022 સુધીમાં તમારા જેવા ઘરવિહોણા પરિવારોના ઘર બનાવી આપવાનો સંકલ્પ કર્યો છે. જો બીપીએલ યાદીમાં નામ હોત તો કદાચ તમારો સર્વે થઈ ગયો હોત એટલે પુછ્યું’

‘તે હવે નહીં થાય’

‘થશે.. આપણે રજૂઆત કરી છે..’

ઘરનું સમણું બધાને હોય.. રતનપુરામાં રહેતા આ મીર પરિવારોને 2022 પહેલાં રહેવા જગ્યા ને એના માથે ઘર બાંધવા સહાય મળી જાય તેવી કલેકટર શ્રીને વિનંતી…

#MittalPatel #vssm #HOUSING

#BPL #bpllist #nomadic

#denotified #meercommunity

#basicfacility #kheda #ratanpur

#goverment #policies

The current living condition of nomadic families

The current nomadic settlement of nomadic families

Mir families sharing their plight with Mittal Patel

Mittal Patel’s arrival brings joy to Shanti Ma’s face

“We try to manage our expenses within Rs. 1400 pension we receive. If that does not suffice, we beg or borrow.”

If you look at her; Shanti Ma comes across as an able bodied, normal individual who loves to seat and chat. But looks can be deceiving so one needs to build opinion by listening to people like Shanti Ma,  instead of going by the looks.

Shanti Ma suffers from a condition called Albinism to a layman, it is a skin condition. But Albinism has various types. The skin on the entire body including hair turns white, if one comes in contact with heat the skin starts burning. The sight weakens and lacks judgement. People suffering from this condition need to cover their body completely to protect themselves from burning and itching. 

Shanti Ma does not remember when did this condition emerge but she has been working as menial labour even with it. Shankarbhai, her husband also works as a daily wage-earning labour. The couple has a daughter who is married and stays with her husband. After their daughter’s marriage, the couple had to work to earn daily food and they did so religiously. Life was moving at a steady pace but one day a wooden block fell on Shankar kaka while he was lying on a charpoy outside his home. The incident resulted in internal injury. Shanti Ma took him to numerous doctors but the condition kept worsening. Shankarkaka had to be with a catheter all the time and became bed-ridden. Shanti Ma worked hard to earn for two but, now she too cannot work as much. VSSM provides ration kits to the couple.

I was around Radhnpur recently, the thought of Shanti Ma crossed my mind. I reached to meet her., my arrival brought joy to her face.

“Does the ration reach you well?” I inquired.

“Yes, it is a great help. How would I manage to sustain both ourselves on a pension of Rs. 1400?? There are power expenses, the medical bills(for catheter) and other expenses. I would have to ask for money from others. Today, thanks to the ration kit I buy bajra worth Rs. 100 to feed these birds. They are destitute like us, the feed brings them happiness.

It is difficult to comprehend the nobility of these individuals. They don’t have enough,  every penny matters for them yet they spare money to feed others in need.

We wish good health to these elders. We are grateful for the support we have received from you all, it helps us provide for 145 elders in need of care and support. 

‘1400 રૃપિયા પેન્શનના મળે એમાંથી ઘર ચલાવીએ.. તૂટો આવે તો માંગી ભીખી લઈએ…’ 

રાધનપુરમાં રહેતા શાંતી માએ આ કહ્યું. પહેલી નજરે શાંતી મા શારિરીક રીતે સ્વસ્થ ને કામ કરી શકે એવા જણાય. પણ ઘણીવાર આંખો દગો દહીં દે…. સાચી સ્થિતિનો વર્તારો આંખે દેખ્યા કરતા બેસીને વાતો કરતા મળી જાય..

શાંતી મા એલબિનિઝમ નામની બિમારીથી પીડાય. સામાન્ય રીતે આપણે એને કોઢ કહીએ. પણ આ કોઢનો જરા જુદો પ્રકાર. આખું શરીર ચામડીનો મૂળ રંગ ખોઈ ધોળો રંગ ઓઢી લે. તડકાના સંપર્કમાં એ સીધા આવે તો એમની ચામડી બળવા માંડે. આંખો જજમેન્ટ પાકુ ન લઈ શકે.. સામાન્ય રીતે આ બિમારીથી પીડાતા વ્યક્તિ પોતાના શરીરને ઢાંકીને રાખે જેથી તકલીફ ઓછી થાય..

શાંતી માને આ બિમારી ક્યારે થઈ એનો ખ્યાલ નથી પણ એ તો આ તકલીફ સાથેય મજૂરી કરે જતા. તેમના પતિ શંકરભાઈ પણ છૂટક કામ કરે. પરિવારમાં દીકરી એને એમણે પરણાવી સાસરે મોકલી. એ પછી કાકા ને શાંતીમા બેઉ થતી મહેનત કરે. પણ એક દિવસ શંકરકાકા ખાટલામાં સુતા હતા ને ઉપરથી તેમના પર લાકડુ પડ્યું ને કાકાને આંતરભાગમાં તકલીફ થઈ ગઈ. શાંતી મા કાકાને લઈને ઘણા દવાખાના ફર્યા પણ ધીમે ધીમે મંદવાડ વધતો ચાલ્યો. કેથેટર કાયમી પહેરી રાખવું પડે. આમ કાકાએ ધીમે ધીમે ખાટલો પકડ્યો. કાકી જે મળે તે મજૂરી કરીને ઘરનું ગુજરાન ને કાકાની દવાનો ખર્ચ કાઢતા. પણ હવે કાકીથીયે ઝાઝુ કામ નથી થતું. આ બેઉને અમે દર મહિને રાશન આપીએ. 

વિચરતા પરિવારોની રાધનપુર પાસે આવેલી વસાહતમાં જવાનું થયું ને મને શાંતી મા યાદ આવ્યા ને અમે પહોંચ્યા એમના ઘરે. અમને જોઈને એ રાજી થઈ ગયા. રાશન પહોંચી રહે છે એવું પુછ્યું તો કહ્યુ, ‘હા વળી એનાથી ટેકો થઈ ગ્યો. બાકી 1400 પેન્શનના મળતા એમાંથી ખાવાનું, ઘરનું લાઈટબીલ, આ નળી(કેથેટરની) બદલવાનું બધે નહોતું પહોંચાતુ. ગમે નહીં તોય લોકો હામે હાથ લાંબો કરવો પડતો પણ હવે નથી કરવો પડતો. હવે તો દર મહિને સો રૃપિયાની બાજરી લાવુ છું. આ ચકલાંને નાખવા. એય બિચારા અમારા જેવા નોધારા. એમને દાણા મળે તો રાજી થાય’

 શાંતી મા કાકાને તો એક એક રૃપિયો વિચારીને ખર્ચવાનો છે તોય ચકલા માટે થોડું જુદુ કાઢવું. આ ભાવના જ ઉત્તમ.. 

ઈશ્વર આ બેઉ માવતરોને સાતા આપે એવી પ્રાર્થના ને સાથે આવા 145 માવતરોને સાચવવાની તક અમને અમારી સાથે સંકળાયેલા પ્રિયજનોની મદદથી મળી તે માટે રાજીપો…

#MittalPatel #vssm #mavjat

#elderly #elderlycare #RationDistribution

#albinism #Radhanpur

#માવજત #રાધનપુર #ગુજરાત

Mittal Patel meets Shanti Ma and Shankarbhai during her visit to Radhanpur

Mittal Patel discusses Water Management with the Sarpanch of Bhadvel village and the farmers

Banaskantha’s Bhadvel village.

“Our village lake needs to be deepened. Can you please come and have a look at it?”

It surprises us when someone approaches us with such a request. We keep writing about the value of unkept and unattended community lakes and the need to deepen them but it hardly draws the required attention.

So when Kamleshbhai Acharya, the young and sensitive Sarpanch of Bhadvel village approached us with this request,  it did cheer us up. It was not just Kamleshbhai,  but the well-informed farmers of the village also were equally eager to initiate water conservation work in Bhadvel. And all of them participated in the meeting we had in the village.

Under the participatory water conservation efforts, VSSM contributes the cost of JCB machine used to excavate the soil, while the community needs to ferry the excavated soil and each household is also required to contribute in cash for the upkeeping of the deepened lake. The moment we talk about community contribution and their responsibility in facilitating the soil lifting their enthusiasm diminishes. But Bhadvel community absorbed the concept and were prepared to play their part. During the meeting itself, they offered to mobilize Rs. 1 lac for the task.

I am sure if we receive such acceptance from every village all lakes would be deepened within no time. The groundwater tables in Bhadvel have shrunk to 700 feet and below. And the villagers are hopeful that once the lake is excavated,  the groundwater table will rise. The community is also prepared to set apart land for the tree plantation campaign along with a fence and water to irrigate the saplings.

Hope to come across more and more villages that follow Bhadvel’s path…..

વાત #બનાસકાંઠાના #ભડવેલગામની

‘અમારા ગામમાં તળાવ ગાળવાની ખાસ જરૃર છે. તમે એક ફેરા તળાવ જોઈ લોને?’

સામેથી કોઈ વ્યક્તિ તળાવ ગળાવવાની વાત કરે એ વાત જ નવાઈ પમાડે. બાકી નોધારા તળાવોનું મહત્વ ને એ કેમ ગાળવું જોઈએ વગેરે બાબતે તો કેટલું લખ્યા અને બોલ્યા કરીએ.ખેર આનંદ થયો

બનાસકાંઠાના વાવના ભડવેલગામના જાગૃત અને યુવા સરપંચ કમલેશભાઈ આચાર્યની તળાવ ગાળવા માટેની લાગણી જોઈને.. જો કે આ લાગણીમાં સહભાગીતા આખા ગામની.. ભડવેલ ગઈ ત્યારે સરપંચ સહીત ગામના જાગૃત ખેડૂતો આ વાત કરવા હાજર હતા.

અમે તળાવ ગાળવા જેસીબી આપીએ, માટી ઉપાડવાનું કાર્ય ગામના શીરે એ ઉપરાંત ગામલોકો યથાશક્તિ ફાળો ભેગો કરે. જેનો ઉપયોગ તળાવ ખોદાવવામાં જ અમે કરીએ.. જેમાં ફાળાની વાત સમજાવવામાં અમને ખુબ મહેનત પડે. પણ ભડવેલગામના ખેડૂતો આ બાબતે એકદમ સહમત થયા. અમે ત્યાં બેઠા હતા એ દરમિયાન જ એમણે 1 લાખનો ફાળો ભેગા કરવાનું કહી દીધું. 

આવો ઉત્સાહ દરેક ગામમાં જોવા મળે તો ગામનું એકેય તળાવ ઊંડુ થયા વગરનું ન રહે. 

ભડવેલમાં પાણીના તળ 700 ફૂટથી વધુ નીચે ગયા છે. જો તળાવ ગળાય ને એમાં પાણી ભરાય તો પાણીના તળ ઉપર આવવાના એ નક્કી… 

ભડવેલમાં વૃક્ષારોપણ માટે પણ જગ્યા ફાળવવા ગામલોકોને વાત કરી ને એ લોકો એ માટે પણ તૈયાર થયા. તારની વાડ અને પાણીની વ્યવસ્થા વૃક્ષારોપણની જગ્યા માટે એ કરી આપશે… 

તળાવના કાર્યો સક્રિય રીતે થાય એ માટે અમારા કાર્યકર નારણ ખુબ જહેમત ઉઠાવે. ગામને શોધવા, તેમની સાથે વાત કરવી વગેરે જેવું થકવાડનારુ કાર્ય એ ઉત્સાહથી કરે. બાકી દરેક ગામ ભડવેલની જેમ જાગૃત થાય એમ ઈચ્છીએ…

#mittalpate #VSSM #waterconservation

#water #savewater #જળસંચય

#savelife #બનાસકાંઠા #ગુજરાત

Bhadvel Water Management site

Lake before digging

Mittal Patel meets Sarpanch, farmers, villagers and leaders of Bhadvel village