VSSM > Blog List
Water Management

The show must go on…VSSM starts new season of Water Management…

How long can one survive without air?  A few seconds maybe !! And without water? Maybe for a few hours!  And yet we undervalue both these resources.
Meeting with the villagers of Waghpura

We save money, to help us sustain during a crisis or special needs. I reckon all of you would agree if I claimed that our underground water reserves are like our savings. Meaning they have to be reached out for only in case of dire need and stop drawing from these reserves once we have other options available. However, we have failed to do that. We kept using our groundwater reserves without responsibly giving back what was taken from nature’s reserves. Despite crippling water crisis, we have never felt the need to save water.  Rainwater is the only source of fresh water and we have not considered it necessary to catch and conserve it. According to a study by 2080, we shall run out of drinking water. It is time we wake up to the looming crisis. Water is the biggest threat there is.

VSSM initiated deepening village lakes in Banaskantha
VSSM initiated deepening village lakes in Banaskantha but just deepening the lakes is not going to be enough. Farmers will have to build farm ponds and plan the slop in such a way that rain waters from the village are captured in these reservoirs. If planned well the water tables in this region will begin to rise.
 The COVID19 crisis has impacted our water conservation works, we had to delay the beginning of this year’s works. Nonetheless, we are confident about excavating at least 25 lakes this year. The leadership of Banaskantha’s Lavana and Makhanu village is aware and proactive hence, the works there have already begun (as seen in the pictures).  We have had a meeting in Waghpura too and more were in planned, but the lockdown has crippled our movement.  According to our work protocol, we only begin work in the village after a proper briefing of the initiative.
Ongoing lake deepening work
Lavana Water Management site

I am grateful for the insights of our respected Rashminbhai, who made us pay attention to the water crisis and pushed me into working on the issue. It should be noted that the entire water conservation initiative functions under the guidance of Shri Rashminbhai.

 If we do not act now ‘WATER-WATER EVERYWHERE, NOT A DROP TO DRINK’ will soon be a reality.
 પાણી..
હવા વગર થોડી સેન્કડો જીવી શકાય..જ્યારે પાણી વગર કેટલાક કલાકો..
આપણે કમાણીનો અમુક ભાગ બચત તરીકે જુદો મૂકીએ.. મૂળ તો તકલીફ અથવા પ્રસંગોમાં એ પૈસો કામ આવે..
ત્રેવડ એ ત્રીજો ભાઈ કહેવાય, એવું નાનપણથી આપણને મા- બાપ શીખવે..
ભૂગર્ભજળ એ બેંકમાં મૂકેલી આપણી બચત જેવું.. એને રોજ ન વપરાય ખાલી જઈ જાય. કોઈ આરો ન હોય ત્યારે એનો ઉપયોગ કરાય અને જેવી સગવડ થાય પાછી બચત કરવાનું કરવું પડે..
પણ આપણે એમ કરતા નથી. ભૂગર્ભજળ ને બસ કાઢે જઈએ પાછુ આપવાનું તો કરીએ જ નહીં..
મીઠા પાણીનો સૌથી મોટો સ્ત્રોત વરસાદ.. આપણે એ વરસાદના ટીપે ટીપાને બચાવવું જોઈએ.. પણ આપણે ઊણા ઉતર્યા છે.
એક સમાચાર પ્રમાણે આજ સ્થિતિ રહી તો 2080 સુધીમાં પીવાનું પાણી પણ નહીં બચે…
માટે જાગવાનો વખતઆવી ગયો છે..
અમે બનાસકાંઠામાં તળાવો ઊંડા કરવાનું આરંભ્યું છે. પણ ફક્ત ગામના તળાવો ગાળે ચાલશે નહીં… ખેડૂતો પોતાના ખેતરમાં પણ ખેતતલાવડી બનાવે.
આ તળાવ અને ખેતતલાવડીમાં એવો ઢોળાવ આપે કે વરસાદનું બધું પાણી વહીને એમાં ભરાય..
બે – પાંચ વર્ષે એ વિસ્તારના ભૂગર્ભ જળના તળ ઊંચા આવવા માંડશે..
આ વર્ષે કોરોનાના લીધે તળાવ ગળાવવાનું કામ થોડું મોડેથી શરૃ કર્યું છતાં 25 તળાવો ગાળી નાખીશું..
બનાસકાંઠાના લવાણા અને મખાણું બેય ગામના સરપંચ જાગૃત.. આ ગામોમાં થઈ રહેલું કામ ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.
મીટીંગ અમે વાઘપુરા ગામમાં કરેલી. હમણાં તો બેઠકો માટે નથી જવાતું.. કોરોનાએ પગમાં બેડીઓ બાંધી દીધી છે..
પણ ગામલોકો સાથેનો એ વાર્તાલાપ યાદ કરુ છુ. એક સમજણ આપ્યા પછી પાણીનું કામ શરૃ કરવાની VSSMની પરંપરા..
આદરણીય રશ્મીનભાઈ જેમણે પાણીના કામોમાં મને વાળી જેમના માર્ગદર્શન હેઠળ અમે આ કાર્ય કરીએ.. આપનો આભાર તમે બહુ મોટુ કામ અમને સમજાવી દીધું.
પાણી ફક્ત મનુષ્ય માટે નહીં પણ સમગ્ર જીવ સૃષ્ટિ માટે જરૃરી…
#MittalPatel #VSSM
Human Rights

Mittal Patel requested relief package for nomadic communities who earn by performing theatrics and acrobatics…

Mittal Patel with Bhavaiya artist
Corona, at least for now,  has changed the way we function socially. 
The restrictions on public meetings and gatherings, fetes and celebrations are a new normal. The funerals too do not allow gathering of more than a few individuals.
 The livelihoods of folk artists from the nomadic communities who earn their living through their performances have been impacted as a result of these restrictions. The Bhavaiya, the Nats attract crowds whenever they host performances. The current situation cannot allow gatherings of this magnitude. I began receiving calls from individuals of Bhavaiya, Nat and Turi communities.
Mittal Patel have written to the
government
“Ben, we cannot step out. Summers are our season for performing, it is when we have our performances in the villages. Instead of performing, we are required to stay at home for our safety. How will we survive if we have to stay at home?” Kanubhai Bhavaia (Vyas) from Bala shared his turmoil. “We have no inheritance, we have no land handed over to us by our ancestors. Government has given relief packages to farmers, what about us, can’t they do something for us?” he continued.
Kanubhia is right. This needed to be brought to the government’s attention and I have done that. It would be great if folk artists were given some kind of assistance from the government.
The letter we have written to the government is shared here for reference….
Nat artist
કોરોનાએ સમાજિક વ્યવહારની પરિભાષા બદલી નાખી..
જાહેર સમારંભો, મેળાવડા બધુ જ બંધ થઈ ગયું. એ એટલે સુધી કે આપણું પ્રિયજન આ દુનિયામાંથી જાય ત્યારે એને વળાવવા પણ 15-20 થી વધુ સંખ્યામાં ન જઈ શકીએ..
Bhavaiya artists during their performance
આવામાં મનોરંજનના પરંપરાગત માધ્યમો થકી પેટિયું રળનાર કલાકારોની દશા માઠી થઈ છે.
ભવાઈ કે અંગકસરતના ખેલ જ્યાં થાય ત્યાં માણસો ભેગા થાય. જે હાલની સ્થિતિમાં શક્ય નથી..
ભવાયા, નટ અને તુરી સમાજના આવા કલાકારોના ફોન આવ્યા. બાળાના કનુભાઈ ભવાયા(વ્યાસે) કહ્યું,
‘બેન ક્યાંય બારા નીહરાતું નથી. ઉનાળો અમારી સીઝન કેહવાય. રાતના ગામોમાં જઈને ભવાઈ ભજવતા એની જગ્યાએ સુરક્ષીત રહેવા ઘરમાં છીએ.. પણ આમ ઘરમાં બેઠે બેઠે જીવાશે કેમના?
અમારા બાપ દાદા પાસે જમી – જાગીર નથી.. સરકાર ખેડૂતો હાટુ રાહત પેકેજ જાહેર કરે એમ અમારી હાટુ નો કરી હકે?’
કનુભાઈની વાત સાચી હતી. સરકારમાં આ મુદ્દે રજૂઆત તો ચોક્કસ કરી શકાય જે મે કરી..
લોકકલાકારોને રાહત મળે તેવું કાંઈક થાય તો ઉત્તમ…
ફોટો સૂચક છે. બાકી સરકારમાં કરેલી રજૂઆતનો પત્ર સમજવા ખાતર જ મુક્યો છે…
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

Kiara and Pihu’s invaluable contributuon…

The nomadic families received their ration kits
A couple of days back, Chainikaben called from Mumbai. Pihu, her daughter happened to watch the vlog on our work during the COVID crisis. Pihu is the same age as my daughter Kiara. After listening to the talk she conveyed her desire to make a  contribution to VSSM.
The nomadic families received their ration kits
Kiara too has been overhearing my conversions with the leaders from settlements who call me all through the day asking for ration. “Ma, these people really don’t have anything to eat?” she asked one day. I shared some images and videos with her. “How can I help them, Ma?” she had asked.
 Both these daughters are way too small to earn for themselves. But they do have a piggy bank where they drop their daily saving. 
 Furthermore, both of them donated their savings to VSSM, their very first contribution for a cause.
The contribution by Pihu and Kiara was used to provide ration kits to families residing at Rethal village near Ahmedabad.
The current living condition of nomadic families
 The reason for this post is to share the need to inculcate empathy in children from a very early age.  Are we instilling the right values in our children? We mould them, educate them to earn in thousands and lacs but do we teach them to share part of that earning with those in need? Are we raising them to become socially responsible humans?
Since the kits were from Pihu and Kiara’s contribution I personally went to distribute the kits in  the community. 
મુંબઈથી ચૈનીકાબેનને ફોન આવ્યો. તેમની દીકરી પીહુએ વિચરતી જાતિઓ સાથે કરેલા કામોના અનુભવો અંગેના વિડીયો સાંભળ્યા.
પીહુ મારી કિઆરા જેવડી. એણે વાત સાંભળીને મારે પણ કશુંક આપવું છે એવું ચૈનિકાબહેનને કહ્યું.
મારી કિઆરા પણ રોજ વિવિધ વસાહતોમાંથી મારા પર આવતા ફોન સાંભળે. લોકો ખાવાનું નથીની રાવ કરતા. એક દિવસ એણે કહ્યું, તે મા સાચ્ચે આ લોકો પાસે ખાવા નથી? મે ફોટો અને વિડીયો બતાવ્યા અને એણે કહ્યું, હું આ લોકોને શું આપી શકુ મા?
બંને દીકરીઓ નાની. એ તો ક્યાંથી કમાય?
પણ એમના ગલ્લામાં એમની નાની બચત ખરી.
પીહુ અને કિઆરાએ એમની બચત VSSMમાં આપી.
દીકરીઓનું પહેલું અનુદાન..
સાણંદ પાસેના રેથળ ગામમાં રહેતા પરિવારોને આ અનુદાનમાંથી રાશન આપ્યું.
આ પોસ્ટ બાળકોને કેવા સંસ્કાર આપી શકીએ એ માટે ખાસ લખી છે. કોઈની મહત્તા સાબિત કરવા માટે નહીં..
લાખો કમાવવાનું આપણે બાળકોને રોજ શીખવીએ પણ એ કમાણીનો અમુક ભાગ સમાજ માટે કાઢવાનું સમાજ વિજ્ઞાન બાળકોને્ શીખવીએ છીએ?
પ્રશ્ન વિષે વિચારજો જરૃર….
પીહુ અને કિઆરા બેય વહાલા એટલે એમણે આપેલું સુખ વહેંચવા જાતે જ વસાહતમાં ગઈ…
#MittalPatel #VSSM
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

The language of Love…

Nomadic man stood up and blessed Mittal Patel
“Ben, you are our parent. May God give you a long life.”
“I don’t want to live a  hundred years. And just saying that you respect me   doesn’t work!!”
“Why, what do we do then?”
“Leave smoking bidi and chewing tobacco, only then will I feel that you consider me one of your own and  that you respect me.”
“Arre Ben, when there was so much you could have asked all you ask for is Bidi? Here,  I give it up from today.”
Whilst this pleasant discussion was going on in Thawar’s Bharthari settlement many gave up their addiction and as you see in the last image one of the elders stood up to once again bless me and wish me a long life, live to be hundred years old.
The language of love.
I am reading Pujya Ravishankar Maharaj (Dada) these days. And his statement echo…
“When you do anything with the pure intention it will always bear great results!!”
I see this statement is coming alive….
‘બુન તમે અમાર માવીતર.. ભગવોન તમન હો વરહનું આયુષ આલ..’
‘મારે હો વરન નથી જીવવું. અને આવું મોન ખાલી બોલીન આલો એય ના ચાલ..’
‘તાણ હું જોવ?’
‘આ બીડી અને તમાકુ મેલો તો મોનું ક તમે મન હાચે તમારી મોનો અન મોનય ઘણું આલ..’
‘અરે મારા બુન મોંગી મોંગી ન બીડી માજી.. લો મેલી બસ આજથી અબ ઘડીથી મેલી..’
થાવરની ભરથરી વસાહતમાં આવી મીઠી વાતો થતી હતી અને પછી તો ચપચપ કેટલાયે વ્યસન મુકી દીધું.. અને છેલ્લે ફોટોમાં દેખાય એ કાકાએ ઊભા થઈને માથે હાથ મૂકીને પાછા સતાયુના આશિર્વાદ આપ્યા..
પ્રેમની ભાષા..
આ દિવસોમાં પૂ.રવીશંકર મહારાજ (દાદા)ને વાંચી રહી છું દાદાનું એક વાક્ય બરાબર ગૂંજે છે..
‘તું ઊંચી ભાવનાથી જે કંઈ કરશે તેનું ફળ ઉત્તમ આવશે’
આ વાક્ય એકદમ ચરીતાર્થ થઈ રહ્યું છે..
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

Along with our well-wishing donors who make donations in lakhs we have our community members too sending their contributions to us…

VSSM’s Co-ordinator Jayantibhai Bajaniya with
nomadic children

“Ben, please take this cheque!”
“Who has given this?”
“The living conditions of our families will still deteriorate. People are still shouting for food. This is my contribution to the same.”
As I accept the cheque of Rs. 5000, the early days of 2006 when Jayantibhai had voluntarily joined me in my work with nomadic communities came flashing back. An angry young man, Jayantibhai could never tolerate any wrong. It was much later that I could offer him a very small remuneration for the work he was putting in until then, he never brought up any mention of money. Even today his remuneration does not match the amount of hard work he pours in. And yet to have this strength and graciousness to give from whatever he has is a trait I applaud.
Ravjibhai Bajaniya handed over cheque to
Jayantibhai Bajaniya for providing ration kits
Ravji Bhagat Bajaniya conveyed, “Ben has helped us so much, it is our turn now. If we decide to not to take things for free, that too shall be of big help!!”
 These words uttered by Ravji Bhagat calms my mind. 
 Bharat and Sanjay, our children in one of the VSSM run hostel broke their piggy bank and transferred Rs 2500, all of their savings of previous many years to us via Paytm to help us buy some more ration kits for our families. 
 Ravjibhai Bajaniya runs a small business, he sells wood. He donated Rs. 5000 as well. 
 Along with our well-wishing donors who make donations in lakhs we have our community members too sending their contributions to us. It is easy to give for people who have but to be able to give and offer when one has little or nothing calls for a lot of courage and a very big heart. 
 Many have said, “Ben, we will borrow some money to pass this time. Once we being working will return the borrowed money. How long can we eat food given as charity? It is a big obligation on us. How do we pay forward?” 
 Salute to all of you who have shown sentiments. 
 “I hope COVID teaches people to save and plan for a secured future. I have to push them to get into a habit of savings once this emergency is over. ” Jayantibhai shared a very honest observation. 
 Jayantibhai is often referred to as VSSM’s 108 – a person you reach out during emergencies. I am glad that you are part of us. 
 The story comes alive through shared images and video clip….
‘બેન આ લો ચેક’
‘કોણે આપ્યો?’
‘આપણા પરિવારોની સ્થિતિ હજુ વણસવાની. લોકો ખાવાનું આપોની રાવ કરી રહ્યા છે. તે મારુ અનુદાન..’
5000ની રકમના અનુદાનનો ચેક.. મે હાથમાં લીધો ને જયંતીભાઈ બજાણિયા મારી સાથે સેવાકાર્યમાં જોડાયાનો વખત યાદ આવ્યો.
કેવા ગુસ્સાવાળા. ખોટું જરા પણ ન ચલાવે એવા તડને ફડ કરવાવાળા જયંતીભાઈ 2006 થી સ્વંયમભૂૂ મારી સાથે આવ્યા.
નાનકડી સેવક સહાય તો બહુ પાછળથી આપવાની શરૃ કરેલી પણ ક્યારેય પૈસાને લઈને અમે કોઈ વાત કર્યાનું મને યાદ નથી.. આજેય એમને અમે કાંઈ બહુ મોટું ચુકવતા નથી. પણ એમની પાસે જે છે એમાંથીયે થોડું આપવાની ભાવના કેળવાવી એ મારે મન અગત્યનું.
રવજીભગત (બજાણિયા) કહ્યું, ‘બેને આટલી મદદ કરી હવે આપણો વારો.. આપણે મફતનું લેવાનું નહીં કરીએ એય બેનને કરેલી મોટી મદદ છે..’
ભગતના આ શબ્દો મારા મનને શાતા પહોંચાડે છે..
અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા ભરત અને સંજયે પોતાની વર્ષોની બચત જેમાં ભેગી કરી રાખી હતી તે ગલ્લો ખોલ્યો અને તેમાંથી નીકળેલા 2500 રાશનકીટ માટે પેટીએમ થકી અમને મોકલી આપ્યા.
તો રાવજીભાઈ બજાણિયા લાકડાનો નાનો વેપાર કરે. એમણે 5001નું અનુદાન જયંતીભાઈને ફોન કરીને લઈ જવા કહ્યું.
આ દિવસોમાં લાખોનું અનુદાન આપનાર અમારા પ્રિયજનોની લાઈનમાં આ લોકો ઊભા છે..
હોય એમાંથી આપવાનું બધા કરી શકે પણ થોડું હોય એમાંથી થોડું કાઢી આપવા દીલેરી જોઈએ..
કેટલાક પરિવારો એવા પણ મળ્યા જેમણે કહ્યું, બેન ઊછીના પાછીના કરીને આ દિવસો નીકળે એની વ્યવસ્થા કરીશું. ધંધા શરૃ થશે એટલે એ બધુ ભરાઈ જશે પણ ધર્માદુ ખાઈને એને ક્યાં ચુકવવું?
આવી ઉત્તમભાવના વાળા આપ સૌને પ્રણામ..
જયંતીભાઈ કહે, કોરાનાની આ મહામારીમાંથી લોકો બચત અને આયોજન શીખે તો ઘણું. મારે તો આ બધા પછી આ બાબતમાં વધારે કામે લાગવું છે…
જયંતીભાઈ જેમને હું VSSMની 108 કહુ છુ. તમે સાથે છો એનો આનંદ વ્યકત કરુ છુ.
જે લખ્યું એ બધુંયે ફોટો અને વિડીયોમાં… સમજવા ખાતર..
#MittalPatel #VSSM #helpinlockdown
#helpincovid19 #coronaeffect #humanity
#pandemic #rationdistribution #needy
#needycommunity #support #fieldworker
#vssmteam #happyfaces #photostory
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

Mittal Patel shares about her profound bond with the community…

Mittal Patel with the nomadic families
“Ben, can you give me your number?”
“where do I write it? Do you have a piece of paper?”
Thus begins the rush to search for paper from the garbage hip nearby while some organised one would have a slim diary in his pocket. There are chances that the diary they give me would be upside down as none of them is equipped to read a written word. To the ones taking the number on a  piece of paper lifted from the garbage I would warn to not lose it, “this is dearer than our life, I can never miss it. This is our friend in need!!” they would reply.
The current times have made them feel the need to call. Some call for help while others call to say take care and stay at home!!
I am grateful for your concern and care.
 Images share all that is mentioned above….
‘બુના તમારો નંબર આલો..’
‘શામાં લખી આપું? કાગળ આપો..’
અને પછી શરૃ થાય આજુબાજુ કચરામાં પડેલા કાગળિયા શોધવાની કવાયત અથવા કોઈના ખીસ્સામાંથી નીકળે પાતળી નાની ડાયરી. આ ડાયરી ખોલી આપનાર પાછા ડાયરી ઊંધી આપે..
સીધું લખાણ ક્યાંથી લખાય એનીયે ખબર નહીં…
કાગળિયામાં નંબર લખનારને હું કહુ કે,
‘કાગળિયું તો ખોવાઈ જશે’ સાંભળીને એ લોકો કહે, ‘ના બુના ઓન તો જીવ ઘોડે હાચવીશું. વખો પડ તાણ કોમ આવ..’
આજે વખો પડ્યો તો ઘણાના ફોન મદદ માટે તો ઘણાના ફોન ઘરબારા ના નીહરતા, હાચવજો એવું કહેવા આવ્યા..
તમારા સૌની આ હૃદયભીની લાગણી માટે પ્રણામ..
લખ્યું છે એ ફોટોમાં તાદૃશ્ય..
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

VSSM has not yet stopped its efforts to provide ration to the families in distress…

The nomadic communities received their ration kits

Summers are a lean season for agriculture. Farms that have irrigation facilities might have some work potential for rest however these are no workdays. Our communities are asking for work in the regions they have been required to stay put.

The nomadic communities received their ration kits

 The Government has instructed for the MNREGA works to begin but there is not much work happening at the rural level,  maybe because people are afraid!! How long shall we fear is a question that repeatedly pops up a lot these days!!

There are still calls for ration coming in. We are trying to reach as many families as we can with the ration kits. VSSM has not yet stopped its efforts to provide ration to the families in distress.
The nomadic communities received their ration kits

Ration kits have been distributed at Gundada Crossroads, Umada crossroads, a settlement near  Jetalpur Tree Hotel areas in Rajkot; Bhimpura, Parsa, Lodra, Fatehpura, Amrapur, Mahudi, Aajol, Bilodra villages of Mehsana and Gandhinagar. The support we have received from all of you has helped us reach thousands of these families.
The nomadic communities received their ration kits

 The images of the work done are shared to inspire ….
ઉનાળામાં ખેતીમાં પણ ઝાઝુ કામ ન હોય..
The nomadic communities received their ration kits
The nomadic communities received their ration kits

હા જ્યાં પિયત વાળી જમીન હોય ત્યાં કદાચ થોડું કામ મળે બાકી તો નવરા ધૂપ..

આવામાં કામ આપોની થોડી ઝીણી પણ બૂમો તો છે જ..
સરકારે મનરેગામાં કામ શરૃ કરવાની સૂચના આપી છે પણ ગ્રામ્ય સ્તરે ઝાઝો અમલ થતો નથી.. મૂળ તો લોકો ગભરાઈ ગયા છે.
પણ ગભરાઈને ક્યાં સુધી બેસી રહીશું?
ખાવાનું આપોની માંગ જ્યાંથી આવી રહી છે તેમાંથી શક્ય સુધી પહોંચવા કોશીશ કરી રહ્યા છીએ..
VSSMનો રાશન આપવાનો યજ્ઞ અવિરત ચાલી રહ્યો છે.
The nomadic communities received their ration kits

રાજકોટમાં ગુંડાળા ચોકડી , ઉમાડા ચોકડી ,જેલતપુર ટ્રી હોટલ પાસે આવેલી વસાહતમાં મહેસાણા અને ગાંધીનગર જિલ્લાના ભીમપુરા ,પરસા ,લોદરા , ફતેહપુરા, અમરાપુર ,મહુડી ,આજોલ ,બિલોદરા વિવિધ ગામડામાં આવેલી વિવિધ વસાહતમાં રાશન કીટનું વિતરણ અમારા પ્રિયજનોના સહયોગથી કરી રહ્યા છીએ..

The nomadic communities received their ration kits
The nomadic communities received their ration kits
The nomadic communities received their ration kits
The nomadic communities received their ration kits
The nomadic communities received their ration kits

તસવીરો કરેલું કાર્ય જોઈને અન્યોને પ્રેરણા મળે તે માટે થઈને.

The nomadic communities received their ration kits
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in
Human Rights

VSSM is grateful to Shri Mansukhbhai Mandaviya,for his kind gesture towards the nomadic communities…

Shri Mansukhbhai Mandaviya
Respected Shri Mansukhbhai Mandviya is a very compassionate and sensitive individual. Some 8 months back he was at our office in Ahmedabad. The visit provided us with an opportunity to discuss some pressing issues revolving around the nomadic and de-notified communities.
A few days back he called us up to inquire about the conditions of the nomadic communities reeling under the COVID 19 induced lockdown. It indeed is a moment to rejoice when people in power show their concern about the citizens and call up workers like us to understand the real conditions the poor and deprived are enduring.
Some four days ago, I once again received a call from his office to inquire if we needed more ration to provide to the families we are working providing ration kits during the lockdown. “there is no dearth of need, we have more takers than we can reach…”
“Many industrial houses offer help and support, Sir felt it would be apt to link them to the nomadic communities through your organisation. Sir has already asked a particular industrial house to connect with you,” shared Raddiyabhai, secretary to Mansukhbhai Mandviya.
A lot of well-wishing friends have been directing help towards us. Shri Masukhbhai has been thoughtful for remembering us, VSSM is grateful for his kind gesture towards the nomadic communities.
We value leaders who share the plight of the people they serve and Mansukhbhai is in a league of his own!!!
Hoping this pandemic becomes a pass soon and life gets back to normal soon…
આદરણીય શ્રી મનસુખભાઈ માંડવિયા…
બહુ લાગણીશીલ વ્યકિત. આઠેક મહિના પહેલાં અમારી ઓફીસ પર આવેલા. એ વખતે વિચરતી જાતિઓના કામો અંગે ઘણી વાત થયેલી..
થોડા દિવસ પહેલાં એમનો ફોન આવેલો.. કોરોનાને લીધે ગરીબોના જીવનમાં પડી રહેલી અસરો, લોકડાઉન વગેરે સંદર્ભે પણ તેમણે ઘણું પુછ્યું અને વિસ્તારથી તેમની સાથે વાત થઈ હતી.
સત્તા સ્થાને બેઠેલા વ્યક્તિઓ આ રીતે પ્રજાની ચિંતા કરી તેમની સ્થિતિ અંગે અમારા જેવા સેવકો સાથે વાત કરી સ્થિતિનો સાચો જાયજો લે એ ઘડી આનંદની..
ચારેક દિવસ પહેલાં પાછો તેમના કાર્યાલય પરથી ફોન આવ્યો અને વિચરતી જાતિઓ, ગરીબ માણસોને તમે રાશન આપવાનું કરી રહ્યા છો તેમાં જરૃરિયાત છે એ અંગે પુછ્યું. મે કહ્યું, આભ ફાટ્યું છે અમે તો થીગડાં દેવાનું કરી રહ્યા છીએ.
મનસુખભાઈના સેક્રેટરી રાદડિયાભાઈએ કહ્યું, સાહેબને ઘણા ઉદ્યોગકારો મદદ માટે ક્યાંય જરૃર હોય તો કહેજો એવું કહેતા હોય છે. તે સાહેબે તમારા માધ્યમથી વિચરતી જાતિઓને મદદ પહોંચાડવા એક ઉદ્યોગગૃહને કહ્યું છે.
આ દિવસોમાં આંગણી ચિંધવાનું પુણ્ય ઘણા કરી રહ્યા છે.. મનસુખભાઈએ પણ એ કર્યું. આભાર તો માનવાનો જ હોય.. પણ વિચરતી જાતિઓ માટે દાખવેલી વિશેષ લાગણી માટે કૃતજ્ઞતાભાવ પણ વ્યક્ત કરુ છુ
પ્રજાના પ્રહરી પ્રજાની આવી ચિંતા કરે એ ગમે જ.. આમ પણ મનસુખભાઈ બહુ નોખી માટીના માનવી છે.
દેશ માથે આવી પડેલું આ સંકટ ઝટ ટળે અને આપણે ઝડપથી બેઠા થઈ જઈએ એવી શ્રદ્ધા….
VICHARTA SAMUDAY SAMARTHAN MANCH
dntguj@yahoo.co.in