Month: September 2020

They are Valabha and Puni Maa, but to us, they are Hari’s Ma and Bapa. Both are madly in love with each other. Hari also took great care of them. Valabha had respiratory issues, he required regular medication. Hari worked double to afford Valabha’s medicines.

Hari was a married man with three kids, life was good. VSSM had provided him with an interest-free loan for livelihood restoration. One day all of a sudden hale and hearty Hari fell ill, within two days he passed away.

The responsibility of caring for Valabha and Puni Maa and the three children fell on Hari’s wife. VSSM decided to provide ration for the elderly couple as the burden of feeding five on the lone shoulders of Hari’s wife was a little too harsh. Hence, we decided to provide ration kits for the frail elderly couple.

The life of Valabha and Puni Maa took another turn when parents of their daughter-in-law took her with them with her youngest child. The responsibility of raising the elder two children fell on the old couple. They were required to perform the role and responsibility of parents at an age when the body could hardly support. They had no choice but to perform their duties!! We weren’t aware of this newly developed situation. Recently, Maa-Bapa cave over to meet me when I was in the settlement. They couldn’t talk about their agony but Chayaben and Kanubhai knew about the whole situation. To the VSSM team, these elderly are family.

“The ration does not suffice the needs of all four of us!” Chayaben conveyed on their behalf. Puni Maa begs near the temple, but her concern is always towards the three and five-year-old kids and Valabha who remain at home.

We asked them to not worry about anything now. “We shall take care of all your needs, increase the ration in the kits and once the kids are 6 years old will bring them to our hostel,” I assured.

The couple is unable to avail pension for the elderly as they do not have proof to certify their age.

Hari had wished for a pakka house for his parents, Valabha also has a plot issued in Ramparabeti. We will help construct the house for them with some government assistance and our contribution.

The efforts we have undertaken to bring food to the doorstep of the destitute elderly is extremely important to us. We are grateful to the Trustees of  Estate of Late Bomi Soarbji Bulsara Trust, our dear Maharshibhai and respected Bhanubahen Shah. It is because of such well-wishing donors VSSM becomes instrumental in reaching to these poorest of poor families.

Praying for peace and happiness for all!!

નામ એમનું વાલા ભા ને પુની મા .. પણ અમે તો હરીના બાપા ને મા તરીકે જ બેયને ઓળખીએ.

બેયને એક બીજા માટે જબરો પ્રેમ..

હરી પણ આ બેયને બહુ પ્રેમથી સાચવતો. વાલા ભાને શ્વાસની બિમારી તે દવા નિયમિત જોઈએ. હરી કાળી મજૂરી કરીને પણ વાલા ભાને સાચવે.

પરણ્યો ને ત્રણ બાળકો થયા. સંસાર સુખી હતો. અમે હરીને લોન આપી તે એ સારુ કમાતોય થયો. પણ એક દિવસ અચાનક સાજો નરવો હરી બિમારીમાં પટકાયો ને બે દિવસમાં તો એ આ માયામાંથી મુક્ત થઈ ગયો.

હરીના ગયા પછી વહુ મજૂરી કરીને ત્રણ બાળકોને, પુની માને ને વાલા ભાને સાચવે. વહુ પર આ બેય માવતરની જવાબદારી આવીનો અમને ખ્યાલ આવ્યો એટલે એ થાકે નહીં માટે અમે આ માવતરોને દર મહિને રાશન આપવાનું નક્કી કર્યું.

પણ થોડા સમયમાં વહુના પિયરીયા આવ્યાને નાના બાળક સાથે એને પિયર તેડી ગ્યા ને બે છોકરાં આ ઘરડાં મા – બાપના માથે આવ્યા.

આ ઉંમરે ફરી મા- બાપની જેમ બાળકોને ઉછેરવાનું? વળી શરીર કામ કરી શકે એવું ક્યાં હતું તે આ બધુ થાય… પણ શું કરે?

આ બધી વાતનો અમને ખ્યાલ નહીં. એમની વસાહતમાં ગઈ એ વખતે આ બેય ખાસ મળવા આવ્યા.. પોતે મદદની વાત કહી ન શક્યા.. પણ અમારા કાર્યકર છાયાબહેન અને કનુભાઈને આ બધી ખબર. આ બેય પણ પરિવાર જેવું હેત આમના પર વર્ષાવે..

તે છાયાબહેનને સાથે રાખીને ચાર જણાની વચ્ચે રાશન પહોંચતું નથીની વાત એમણે કરી…મંદિર બહાર ભીખ માંગવાનું પુની મા કરે.. પણ જીવ તો છાપરાંમાં રેઢા મુકેલા ત્રણ ને પાંચ વર્ષના બાળકો ને વાલા ભામાં જ હોય..

અમે ચિંતા ન કરવા કહ્યું રાશન તો વધુ આપીશું. પણ નાની મોટી બીજી ચીજોનું પણ ધ્યાન રાખીશું. બે બાળકો છ વર્ષના થાય એટલે અમારી હોસ્ટેલમાં દાખલ કરીશું..

વૃદ્ધ પેન્શન ઉંમરનું પ્રમાણપત્ર નથી માટે મળતું નથી પણ અમે પ્રયત્ન કરીશું.

હરીની ઈચ્છા પોતાનું પાકુ ઘર થાય એવી હતી. તે સરકાર દ્વારા રામપરાબેટીમાં વાલાભાને રહેવા પ્લોટ ફાળવ્યો છે. અમે એના ઉપર સરકારની મદદને અમારા પણ પૈસા ઉમેરીને ઘર બનાવી આપીશું..

આવા વડીલોના જીવને સાતા આપવાનું કાર્ય અમારે મન ખૂબ અગત્યનું છે..

આ કાર્ય માટે મદદ કરનાર એસ્ટેટ ઓફ લેટ બોમી સોરાબજી બુલસારા ટ્રસ્ટના ટ્રસ્ટીઓ, પ્રિય મહર્ષીભાઈ તેમજ આદરણીય ભાનુબહેન શાહના અમે આભારી છીએ.. આપ જેવા પ્રિયજનોના કારણે અમે આવા કાર્યોમાં નિમિત્ત બની શકીએ છીએ..

ઈશ્વર સૌને સુખ ને સાતા આપે તેવી પ્રાર્થના..

#MittalPatel #VSSM #rationdistribution 

#Humanrights #Housing #livelighood

#oldage #Elderlycare #oldagepeople

#helpinghand #support #ngo #families

#nomadicfamilies #denotifiedfamilies

#Nomadicanddenotifiedtribe #gujarat

It is almost like a habit now, us writing to the concerned government offices on an almost daily basis to follow up on the pending files of various applications made for the nomadic and de-notified families. The responses the government officials give are so incoherent, it is hard to make sense of it even to us. Makes us wonder how poor illiterate applicants might comprehend such responses to their request for a ration card or BPL card, caste certificate or application for plot etc. The responses need to be simple, the applicants should be able to understand the steps taken by the department in response to their application or the instructions they have given to other departments etc while forwarding the files. At times we have requested for a simpler response but in vain. 

Recently, the response one of our applications received from Jamnagar DDO cheered us up. It was a response that carried proper instructions for the administrative team responsible for following it up. We were so happy to read the copy we received that we had to write a letter to the DDO appreciating his response.  

The poor and needy people of our country have minimum wants. They frequent the government offices for trivial matters. I have seen them visiting Sachivalay to complain about the non-issuance of ration card. 

As I always say, that even if I have lakhs of rupees I would feel helpless to help someone obtain a ration card but the person sitting in that government office has the power to do so. The files loaded with papers that arrive at the desks of these officials are connected to the being of those poor individuals. If we had put to ourselves in their place I am sure the resolutions to the matters concerning the poor of this country would not take years to accomplish. 

Sharing the image of the letter I have talked about, the one I have liked so much.  

સરકારી કચેરીઓમાં અમે વિચરતી જાતિઓના મુદ્દે પત્રો લખતા રહીએ અને કચેરીમાંથી રાબેતા મુજબ જવાબ આવતા રહે, જેમાં મોટાભાગે અરજીઓ નીચેની કચેરીઓમાં,

‘આ અરજી પરત્વે નિયમોનુસાર કાર્યવાહી કરી અરજદારને બારોબાર પ્રત્યુત્તર પાઠવવો અથવા અમારી જાણ હેઠળ પ્રત્યુત્તર પાઠવવા’ એ સબબના લખાણ સાથે મોકલવામાં આવતો વધુ જોઈએ…

આવામાં જામનગરના જિલ્લા વિકાસ અધિકારીએ અમારી અરજી પર નીચેના અધિકારી કેવી રીતે કાર્ય કરી શકે તે સંદર્ભે વિગતે માર્ગદર્શન સાથે પત્ર પાઠવે તે જોઈને રાજી થવાયું.. 

અમે DDO સાહેબને આ પત્ર સામે હરખ વ્યકત કરતો પત્ર પણ પાઠવી દીધો..

કેવી નાની નાની બાબતો માટે લોકો સરકારી કચેરીમાં આવતા હોય છે.. 

રેશનકાર્ડ નથી મળતુંની ફરિયાદ લઈને સચિવાલયમાં આવેલા માણસોને મે જોયા છે.. 

હું હંમેશાં કહુ છુ કે, મારી પાસે લાખો રૃપિયા હોય છતાં હું કોઈનું રેશનકાર્ડ નથી કાઢી શકતી પણ સરકારી કચેરીમાં બેઠેલા એ અધિકારી પાસે એની સત્તા છે.. 

એટલે ટેબલ પર આવતી ફાઈલોમાં રહેલા કાગળિયા કોઈ માણસના જીવતર સાથે જોડાયેલા છે.. એ જગ્યાએ આપણી જાતને મુકીને ફાઈલ જોવાનું કરીએ તો કોઈ વંચિતના કામો આમ વર્ષો સુધી ન થાય એવું ન બને…

આ પત્ર મને ખુબ ગમ્યો. એટલે અહીંયા એની નકલ મુકી રહી છું..

#MittalPatel #VSSM

My daughter just finished writing her first quarter exams. One of the subjects required her to write on the ‘Importance of trees.’

Trees give us wood, help for clouds and bring rain, they emit oxygen into  the air we breathe, they provide us shade, birds build their nest on them…!

There are countless advantages of having trees around, 9-year-old Kiara comprehended these many.

 All of us comprehend the fact that it is impossible to survive without trees, yet we have been felling trees without giving a second thought. The destruction our actions has caused to the environment is beyond comprehension.

To mitigate the situation in the areas we work, VSSM initiated a rainwater harvesting, water conservation and tree plantation campaign with the support from its well-wishing donors and friends.

The support from O2H firm enabled us to plant  1900 trees in Banaskantha’s Dhedhal village of Deesa block.

Bharatbhai, Sarpanch of Dhedhal village is supportive and fervent towards this campaign.

“This is a very noble endeavour,” the elders had expressed when I was in Dhedhal to monitor the plantation process.

VSSM ensures that the trees are cared and nurtured hence, appointing a Vruksha Mitra is non-negotiable.

The government wastelands that are full of wild babool trees need to be cleared and planted with native trees of our land. This mission needs to be picked up at multiple levels. We all need to do out bit to make our home green again.

The images share the glimpses for the above narrative.

 મારી દીકરીની હમણાં ત્રી માસીક પરીક્ષા ગઈ એમાં એને વૃક્ષની ઉપયોગીતા વિષે લખવાનું હતું….

એણે લખ્યું, વૃક્ષ લાકડું આપે, વરસાદ લાવવામાં મદદ કરે, ઓકિસજન આપે, છાયડાં આપે અને ઘણા બધા પક્ષીઓનું એ ઘર બને…

આમ તો ઉપયોગ આનાથીયે વધુ છે પણ નવ વર્ષની કિઆરા આટલું સમજી…

ઝાડ વગર જીવન શક્ય નથી એ આપણે સૌ જાણીએ..છતાં આડેધડ એને કાપવાનું થઈ રહ્યું છે.. પર્યાવરણ અસમતુલીત થયું છે..

આવામાં વૃક્ષ ઉછેર અને પાણી બચાવની ઝૂંબેશ VSSM સાથે સંક્ળાયેલા સ્નેહીજનો મારફત હાથ ધરી છે.

બનાસકાંઠાના ડીસાના ઢેઢાલમાં અમે 1900 જટેલા ઝાડ કર્યા છે. ઓટુએચ કંપનીએ એમાં સહયોગ કર્યો છે.

ગામના સરપંચ ભરતભાઈ બહુ ઉત્સાહથી આ કાર્યમાં મદદ કરે છે.

ઢેઢાલ ગઈ ત્યારે ગામના વડીલો પણ વૃક્ષો જોવા આવેલા તે એમને પણ મળવાનું થયું.. એમણે કહ્યું, આ બહુ પુણ્યનું કામ..

અમે વૃક્ષો વાવીએ અને તેને ઉછેરવા વૃક્ષમિત્ર રાખીએ જેથી એ ઝાડની બરાબર કાળજી કરે અને ઝાડ સરસ ઉછરે..

ગામે ગામ સરકારી ખરાબામાં જ્યાં બાવળોના જંગલ થયા છે જ્યાં જમીન બંજર પડી છે ત્યાં સઘન વૃક્ષારોપણની જરૃર છે..

લોકો ઝૂંબેશના રૃપમાં આ કાર્ય હાથ ધરે તેવું ઈચ્છીએ…

લખ્યું એ બધુંયે ફોટોમાં…

#MittalPatel #VSSM #Treeplantation

#Savetree #Treeplantationdrive

#Greenvillage #Greenbanaskantha

#Vilageofgujarat #Environment

#Greenintiative #saveenvironment

VSSM planted trees in the dedhal village of banaskantha

VSSM planted trees in the dedhal village of banaskantha

VSSM planted trees in the dedhal village of banaskantha

Many of you will be surprised to learn that there were numerous communities of our country which did not gain independence on 15th August 1947. The British Raj had listed some tribes of India as ‘notified tribes’ ads they deemed their occupations as  criminal/unlawful. Once the tribe became ‘notified’ they were required to compulsorily notify themselves before the local magistrate or police.  Even the children born in these tribes were deemed born criminals. A person can be termed criminal in life only if he/she takes up unlawful activities but to term someone criminal just because they were born into a particular community is a highly offending act.

The ’ The congregation of nomadic and de-notified tribes we had organised in 2006