Mittal Patel meets Pasi Ma in her Shanty

Since a very long time,  I have written about the probabilities of  accomplishing seemingly unachievable tasks  when the officer in charge is empathetic and willing to take proactive steps.

One such officer is the District Collector of Kheda Shri Bachani.

Whenever I am traveling across Kheda, when a situation requiring government intervention comes to our knowledge, I immediately bring it to the notice of Shri Bachani Saheb, and the issue gets resolved at the earliest!

VSSM shared details of the nomadic families living in Kheda who do not have a ration card, electricity connection to their homes, or a residential plot. Shri Bachani Saheb called a meeting of concerned officials and asked them to act at the earliest and finish these pending tasks.

The District Development Officer Shri Mehul Dave also shares similar sensibilities;  as a result they quickly resolve the issues.

At last, the dust accumulated over the long pending files has finally shaken off due to Bachani Saheb and Dave Saheb’s enthusiasm. While some families have received plots, many now have an electric connection at their hutments.

VSSM also came into contact with destitute elderlies who did not have Antyoday cards, nor did they receive the pension for the elderly. After we drew authorities’ attention to the plight of many such elderly,  Pasi Maa and Ramankaka immediately received a ration card that could help them access rations from the PDS store. We provide them a monthly ration kit, but grains from the ration shop provide a buffer.

Pasi Maa stays in Dabhaan; she does not have a pucca home but aspires to reside in a house of her own before she bids this world a final goodbye. Therefore, we have decided to build her home and requested Bachani Saheb to allot her a plot at the earliest.

7 devipujak families of Matar have been allotted plots, and their homes have received electricity connections. The children are happy at the sight of their homes being lit.

The authorities of Kheda district are geared up to follow instructions given to them. The phrase that the family is a reflection of the head of the family character is accurate in the case of Kheda district.

Thank you, Bachanni Saheb, Dave Saheb, and the entire administration of Kheda. We hope the district administration teams from other districts too seek inspiration from you.

એક અધિકારી ઈચ્છે તો શું કરી શકે એ બાબતે અહીંયા ખુબ લખ્યું છે… 

આજે એવા જ એક અધિકારી એટલે ખેડા જિલ્લાના કલકેટર શ્રી બાચાણી સાહેબની વાત કરવાની છું.

એમના જિલ્લામાં પ્રવાસ કરતી હોવું ને કોઈ એવી બાબત ધ્યાને આવે કે જેમાં સરકાર કશુંક કરી શકે તે બાબતે બાચાણી સાહેબનું ધ્યાન દોરીએ કે એ કામ ફટાફટ થઈ જાય.

ખેડામાં રહેતી વિચરતી જાતિઓ કે જેમની પાસે હજુ વિજળીની સુવિધા નથી જેમને રહેવા પ્લોટ ફળવાયા નથી. જેમની પાસે રેશનકાર્ડ જેવી પ્રાથમીક સુવિધા નથી. આ બધાની વિગત અમે સાહેબને આપી ને એમણે પોતાની અધ્યક્ષા હેઠળ તમામ લાગતા વળગતા અધિકારીઓ સાથે બેઠક કરી સૌને આ કાર્ય સત્વરે પૂર્ણ કરવા સૂચના આપી. 

એમને સાથ આપ્યો ડીડીઓ શ્રી મહુલ દવે સાહેબે.. એ પણ અમારા કામોમાં ખુબ લાગણી રાખે..

ઘણા પરિવારોની અરજીઓ જે વર્ષોથી પડતર હતી તે અરજીઓ પરની ધૂળ બાચાણી અને દવે સાહેબની લાગણીથી ખંખરાઈ. કટેલાકને પ્લોટ ફળવાઈ ગયા તો ઘણાના ઘરે વિજળી પણ આવી. 

અમારા ધ્યાને એવા માવતરો આવ્યા કે જેઓ નિરાધાર હતા. જેમની પાસે અંત્યોદય કાર્ડ નહીં. ના વૃદ્ધ પેન્શન એમને મળે.આ અંગે રજૂઆત કરાતા પસીમા અને રમણકાકાને તો તુરત પેન્શન ને અનાજ મળે એવું કાર્ડ પણ મળી ગયું. અમે આ માવતરોને દર મહિને રાશનકીટ આપીયે પણ  પેન્શન ને અનાજની મદદ મળે તો આ માવતરોને ટેકો રહે..

.ખેર પસીમા જેઓ ડભાણમાં રહે. એમની પાસે ઘર નથી એમને પણ સત્વરે પ્લોટ આપવા સાહેબને વિનતી કરી છે. મૂળ અમારે એમને ઘર બાંધી આપવું છે. એમની ઈચ્છા મરતા પહેલાં પોતાના ઘરમાં રહેવાની ને એ પૂરી કરવાનું અમે નક્કી કર્યું છે.

માતરના આંતરોલીમાં 7 દેવીપૂજક પરિવારોને પ્લોટ ફળવાયા સાથે પહેલીવાર એમના ઘરમાં અજવાળુ થયું. કેટલાય બાળકો ઘરમાં વિજળી મળતા રાજી રાજી થયા.

ટૂંકમાં કલેક્ટર શ્રીની લાગણીના લીધે આખુ તંત્ર સરસ મદદ કરી રહ્યું છે.. ખરેખર ઘરનો વડો જેવો હોય તેવું આખુ ઘર હોય એવું ખેડાના વહીવટીતંત્રને જોઈને લાગે છે.

આભાર બાચણી સાહેબ, દવે સાહેબ.. ને સમગ્ર ખેડા જિલ્લાની ટીમ.. તમારી પાસેથી અન્ય જિલ્લાનું વહીવટીતંત્ર શીખે એમ ઈચ્છીએ…

Nomadic families recieved their ration cards after the  interventions from government officials

The District Collector Shri Bachhani Saheb The District Development Officer Shri Mehul Dave

Pasi Maa immediately received a ration card that could help them access rations from the PDS store

Mittal Patel meets nomadic families of Kheda district

Kangsiya women makes Mittal Patel to wear Bangels

 “Ben, you set up a kiosk to retail fashion accessories. When you are  financially independent you will not require to stretch your hands before your husband.” The women of Kheda’s Sandhana shared this piece of advice with me.

They were 100% correct, and I liked them for their understanding.

Financial independence for women is needed in this time and age. Despite having the required skills, qualifications and understanding many women are unable to step out of their homes because their husbands would not want them to. But, financial independence is for one’s security. In case of an untoward situation, it is financial independence that will allow the women to face the challenges with respect and determination. They would not require to start from scratch. Education and economic independence thus become critical.

“Stretching hands before the husband even for 5 rupees is humiliating at times. If we are earning, we can spend our money wherever we want to…” Bharti tells me.

Women stepping not of the house to make a living might be a recent scenario for many communities, but the kangasiya women have led a financially independent life for generations.

“However our husband would be, we do not go complaining to our parents’, when we have our earnings there is no need to do so. When we are the earning members, do not mind tolerating the  husband!” Gauriben shared a very strong opinion.

While Gauri Ma remarked, “From an early age, we begin to groom our daughters on business skills. As a result, they are better prepared just in case they are faced with any crisis.

The kangasiya women are a truly empowered lot. So ideally,  each woman, whether she is a mother or  mother-in-law should provide space to their daughters and daughters-in law to secure financial independence. It is only then they would be able to face the world with their head held high.

” બેન તમે બોરિયા, બકલ ટૂંકમાં હોઝીયરીના સામાનની એક દુકાન કરી લો.. જાતે કમાતા હશો ને તો તમારે તમારા ઘરવાળા પાહેણ હાથ લાંબો નહીં કરવો પડે.. “

ખેડાના સંધાણામાં રહેતી કાંગસિયા બહેનોએ મને આ શીખ આપી..

મને એમની વાત ખુબ ગમી કારણ એ સો ટકા સાચી હતી..

દરેક સ્ત્રી પગભર થાય એ આજના સમયની જરૃર.  હું ઘણી એવી બહેનોને મળી છું જે ખુબ સરસ ભણી છે આવડત એનામાં ખુબ છે. કામ કરવાની ઈચ્છા છે છતાં ઘરવાળા ના પાડે છે માટે એ ઘર બહાર જઈ નથી શકતી.  કમાવવું- પોતાના પગ પર ઊભા રહેવું કોઈને બતાવવા માટે નહીં પણ ન કરે નારાયણ પણ ઘરમાં કોઈ મુસીબત આવી પડી કે એવા સંજોગો ઊભા થયા કે એને કમાવવું પડે ત્યારે વર્ષો પછી એકડ એકથી શરૃ કરવું ક્યારેક ઘણું મુશ્કેલ બની જતું હોય છે.. એટલે ખાસ થાય ભણીને પગભર થવું..

મને ભારતીબહેને તો કહ્યું.” પાંચ પાંચ રૃપિયા માટે ઘરવાળા હામે હાથ લાંબો કરવો એના કરતા આપણે કમાતા હોઈયે તો એની હાડાબારી નહીં. આપણા પૈસા આપણને ગમે એમ વાપરીએ.. “

આપણા ત્યાં બહેનો છેલ્લા થોડા વર્ષોથી ઘર બહાર નીકળી કમાતી થઈ. પણ વિચરતી જાતિમાંના કાંગસિયા સમાજની બહેનો તો સદીઓથી કમાય છે.. 

ગૌરીબહેન કહે, “બેન અમારો ઘરવાળો ગમે એવો હોય અમે એની ફરિયાદ લઈને પિયર ન જઈએ.. એને અમે નભાઈ લઈએ.. આપણે કમાતા હોઈએ પછી વાંધો શું….”

કેવી ગજબ વાત… 

તો ગૌરી માએ કહ્યું, અમે નાનપણથી દીકરીઓને વેપાર કરતા શીખવીએ જેથી ગમે એવી વિપદા આવે એ પોતાનું કરી લે…

કાંગસિયા બહેનો સ્ત્રી સશક્તિકરણનું સાચુ ઉ.દા. લાગી..

બહેનોએ બહુ ભાવથી મને બંગડી પહેરાવી… આમ તો એમની આમાં માસ્ટરી.. જરાય દર્દ વગર એ બંગડી પહેરાવી શકે..

દરેક સ્ત્રી, દરેક મા અને સાસુ પોતાની દીકરીઓને વહુઓને પગભર થવા મોકળાશ આપે એ ઈચ્છનીય… તાકી એ દુનિયા સામે ખુદ્દારીથી ઊભી રહી શકે…

Mittal Patel with Kangsiya community women

Kangsiya women tells to Mittal Patel that “If we are earning, we can spend our money wherever we want to..”

Mittal Patel with the villagers visits beautiful lake full with the rainwater

 An aware village getting a sensible individual as its sarpanch is always a good fortune!

Naranbhai is one such sensible and aware Sarpanch of Deesa’s Soyla village. The village has two lakes, and groundwater levels have depleted at an alarming rate. The farmers have no choice but to continue going deeper until they can no longer drill into the earth. After which, the borewell fails. Getting a new borewell drilled involves enormous expenses, which most farmers cannot afford.

The community is aware that we will need to deepen the lakes to replenish the water we have pulled out of the earth. As soon as they learnt about our water conservation efforts in Banaskantha, they got in touch with us, accepted all the preconditions and immediately got to work.

Jewelex Foundation’s Shri Piyushbhai Kothari, who remains associated with many of our activities, supported the dredging of this lake. As a result, we have this wide and beautiful lake full to the brim as a result of very good monsoon this year. And because the lake was freshly deepened a lot of water seeped into the ground.

VSSM, in partnership with the forest department, plans to plant and raise 8000 trees in Soyla. 4000 of these trees have already been planted. VSSM will make arrangements for drip irrigation and appoint a Vriksh Mitr to care for and nurture these trees. the remaining 4000 trees will be planted within a fortnight.

“We want to win the first prize in raising tree…” Soyla’s Devchandbhai had shared enthusiastically, reflecting the passion of the community.

If we had similar experiences with other villages, the parched earth would soon turn lush green.

જાગૃત ગામને જાગૃત સરપંચ મળવા એ સદનસીબ..

ડિસાનું સોયલા. નારણભાઈ ત્યાંના આવા જ જાગૃત સરપંચ. ગામમાં બે જ તળાવ. તળ દર વર્ષે નીચે જતા જાય. બોરવેલ ડચકા લે એટલે ખેડૂતો કોલમ ઉતારતા જાય અને છેવટે કોલમથી પણ કામ ન થાય ને બોરવેલ ફેઈલ.. 

ફરી નવો બોરવેલ ને એ માટે મસમોટા ખર્ચા. 

ધરતીમાંથી ઉલેચેલું પાણી પાછુ આપવાનું માધ્યમ તળાવો એવું નારણભાઈને ગામના સૌ જાણે. એટલે જ એમને જ્યારે ખ્યાલ આવ્યો કે અમે બનાસકાંઠામાં તળાવો ઊંડા કરીએ એટલે એમણે તુરત અમારો સંપર્ક કર્યો ને માટી ઉપાડવાની અમારી શરત સાથે ત્યાં તળાવ ગળાવવાનું શરૃ કર્યું.

VSSM  સાથે સંકળાયેલા અમારા પ્રિયજન પિયુષભાઈ કોઠારી જવેલેક્ષ ફાઉન્ડેશને અમને આ કાર્ય માટે સહયોગ કર્યો અને સરસ તળાવ ગળાયું.

આ વર્ષે મેઘરાજાએ મહેર કરીને ગામ તળાવ ભરાયું. ગામલોકો રાજી રાજી.. તળાવ ખોદાયેલું હતું આથી ઘણું પાણી જમીનમાં ઝડપથી ઉતર્યું પણ ખરા.

સોયલામાં જ જંગલવિભાગ અને  VSSM ની મદદથી લગભગ આઠેક હજારથી વધારે વૃક્ષો ઉછેરવાનું પણ અમે કરીશું. જેમાંના 4000 વૃક્ષો તો જંગલવિભાગે વાવી પણ દીધા. અમે ત્યાં ડ્રીપ અને વૃક્ષોની સંભાળ રાખનારને માસીક વેતન પણ આપીશું. જેથી વૃક્ષો બરાબર જળવાય. બીજા ચાર હજાર વૃક્ષોનું વાવેતર પણ પંદર દિવસમાં પૂર્ણ થાય તેવું કરીશું.

પણ વૃક્ષો માટે પણ ગામના સૌને ઘણી મમતા. ગામના દેવચંદભાઈએ તો કહ્યું અમારે વૃક્ષ ઉછેરમાં પહેલો નંબર લેવો છે. બસ આ જુસ્સો દરેક ગામમાં ઊભો થાય તો મા ધરા હરિયાળી અને પાણીદાર થઈ જાય એ નક્કી…

Mittal Patel visits Soyla tree plantation site

Mittal Patel meets villagers and plans to plant  and raise 8000 trees in Soyla.

Mittal Patel visits water mangement site

Mittal Patel meets Amratkaka and Shata Ma during her visit to Deesa

“The ravanhattha/ektara has been the source of our sustenance. The lullabies we sing at the tune of ravanhattha bring us sarees and grains in donation. We hold on to all that we need and sell off the rest. The occupation gives us enough to survive, but we are not left with any surplus that can help us survive a rainy day. Also, we did not understand savings, perhaps the reason we  face such conditions.” Amratkaka from Deesa Vasan village shared his plight.

Amratkaka and Shanta Ma are a childless couple. Until he could,  Amratkaka earned his living through playing ravanhattha. But with age catching up, Amratkaka finds it exhausting walking small distances. The same is with Shanta Ma, his wife.

The sarees given in donation have also been repurposed to build a roof! Yes, rooftops. Such rooftops are never enough to protect against forces of nature, but low-income families are left with little choice. However, the tarpaulins during monsoons secure them from rains, but these are not ideal living conditions.

The ageing couple has few relatives who take their care, but they too survive under impoverished conditions. Hence, it is Kaka and Ma who primarily look after each other.

After VSSM learnt about their condition, we began providing a monthly ration kit to them. As a result, the couple is relieved from the worry of their everyday meals.

I was in Deesa recently and made it a point to meet Kaka and Ma, “we don’t need to beg for food, nor do we need to worry about our next meal,” they tell me.

VSSM supports 275 such elderly; we become guardians of these elderlies. In addition, the ration kits (costing Rs. 1400 each) provide food security.

રાવણહથ્થો લઈને હાલરડાં ગાવાનો અમારો મુખ્ય ધંધો. હારડું સાંભળી લોકો સાડી અને દાણા ભેટમાં આપે. આ સાડી અને દાણા અમારા ખપ પૂરતા રાખીએ બાકીનું વેચી જીવવા માટે જરૃરી બીજુ રાશનપાણી લાવીએ. પણ આમાં ખાલી જીવાય. કાંઈ ભેગું ન થાય અને ભેગું કરવાની બેન સમજણેય નહોતી. એટલે જ આવી હાલતમાં છીએ..

ડીસાના વાસણ ગામના અમરતકાકાએ આ કહ્યું. અમરતકાકા ને તેમના પત્ની શાંતા મા નિસંતાન. હાથ પગ ચાલતા ત્યાં સુધી કાકાએ રાવણહથ્થો વગાડ્યો. પણ હવે ઝાઝુ ચાલે તો શ્વાસ ચડી જાય છે. તેમના પત્ની શાંતામાની પણ એજ દશા. કાકા રાવણહથ્થો વગાડવા જતા ત્યારે ભેટમાં જે સાડીઓ મળતી તેમાંથી તેમણે તેમનું છાપરુ બનાવેલું. પ્રથમ તો વિચારીને જ નવાઈ લાગે કે સાડીઓમાંથી છાપરુ! વળી આ છાપરાંમાં ટાઢ, તડકો, વરસાદ કશુંયે રોકાય નહીં. પણ મજબૂરી રહેવું પડે. હા ચોમાસામાં મીણિયું લઈ આવે જે છાપરા પર ઢાંકે જેથી વરસાદથી બચી શકાય. પણ આવી વિપરતી સ્થિતિમાં કાકા રહે. હવે ઘડપણ આવ્યું. ચલાય નહીં કામ ન થાય. એમના સગાઓ થોડું ધ્યાાન આપે પણ એમની સ્થિતિયે એક સાંધતા તેર તૂટે એવી એટલે કાયમ કાકા ને બાને સાચવવાનું ન થાય. અમારા ધ્યાને આ સ્થિતિ આવી. ઓશિયાળી વેઠવી તો કોને ગમે? અમે દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. જેનાથી કાકાને ઘણી રાહત છે. હમણાં ડીસા જવાનું થયું ત્યારે કાકાને બાને ખાસ મળી એમણે કહ્યું, હવે માંગવા જવું નથી પડતું અને શું ખાઈશું એની ચિંતા મટી ગઈ છે.કેટલી મોટી વાત.. બસ આવા  275 માવતરોને ટાઢક આપવાનું અમે કરીએ. તમે પણ આવા માવતરના પાલક બની શકો. માસીક 1400 રૃપિયા પ્રત્યેક માવતરના રાશનનો ખર્ચ. 

આ માટે સંપર્ક 9099936013 (સવારે 10 થી સાંજે 6 દરમ્યાન) પર અને આ નંબર જ પેટીએમ પણ કરી શકાય.

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel plated Jambu Plant last year which have grown big

“The crematorium of our village wore a haunted look. There wasn’t a  single tree to stand under when cremation rituals were performed. Once the rites were over, everyone would spread across in the neighbouring farms to rest under the shade of a tree while the pyre burnt. However, last year with your help, we began planting trees at the crematorium, which has given it a soothing green cover. People now come to the crematorium to enjoy the shade of these trees.” Bharkawada’s ex-sarpanch Jayantibhai shared this very encouraging feedback.

Shri Girishbhai Raval, a retired forest officer, stays in the village. The plantation was carried out under his guidance; he also actively took care of the planted trees. As a result, 2471 of the  2500 trees we planted with Rosy Blue’s help have survived and grown. The community has replaced the 29 who could not withstand the heat.

“Ben, we have planted 45 varieties of trees; it is this diversity that will keep the soil and our environment healthy.” Hasmukhbhai, a resident of Bharkawada tells me.

The plantation drive of Bharkawada had made it as front page news of local daily Divya Bhaskar. The same article was also covered in the nation edition Dainik Jagran.

“Ben, we know the responsibility of nurturing and raising these trees. We promise to raise all the trees we plant.” I remember Haribhai and Bhikhabhai had promised me. “All of us have come together to put our efforts and raise these trees.”

We are grateful to Rosy Blue Pvt Ltd. And the community for being instrumental in turning this tiny nook green and lush…

જુઓ અમે વાવેલા કેવા ઉછર્યા તે…

“અમારા સ્મશાન પાસેથી અમે પસાર થતા તો ભેંકાર લાગતું. ડાધુઓ અગ્નિસંસ્કાર માટે કોઈને લઈને સ્મશાનમાં આવે તો છાંયડો ન મળે. એટલે બધા અગ્નિદાહ આપીને આસપાસના ખેતરમાં જ્યાં છાંયડો મળે ત્યાં વિખરાઈ જાય. એક વર્ષ પહેલાં અમારા સ્મશાનની આ હાલત હતી. પણ તમારી મદદથી અમે સ્મશાનમાં વૃક્ષો વાવ્યા ને આજે સ્મશાન હરિયાળુ થઈ ગયું. લોકો હવે અમસ્તા સ્મશાને બેસવા આવી શકે એવું રળીયામણુ થયું..”

આ શબ્દો છે બનાસકાંઠાના ભરકાવાડા ગામના પૂર્વ સરપંચ જયંતીભાઈના. ગામમાં નિવૃત ફોરેસ્ટ અધિકારી ગીરીશભાઈ રાવલ રહે. એમના માર્ગદર્શન હેઠળ વૃક્ષો વાવ્યા ને એ પોતે સક્રિય રીતે આનું ધ્યાન રાખે. પરિણામે અમે રોઝી બ્લુ ઈન્ડિયા પ્રા.લી.ની મદદથી વાવેલા 2500માંથી 2471 વૃક્ષો આજે ઉછરી રહ્યા છે. જે 29 બળ્યા તે પણ આ ચોમાસે ગામે વાવી દીધા. 

ગામના હસમુખભાઈએ કહ્યું, બેન અમારા સ્મશાનમાં 45 જાતના વૃક્ષો અમે વાવ્યા છે. જુદા જુદા વૃક્ષો વાવીયે તો એ જમીનને તંદુરસ્ત રાખે અને પર્યાવરણ માટે પણ એ સાનુકુળ.

એક વર્ષ પહેલાં જ્યારે વૃક્ષો વાવ્યા ત્યારે દિવ્યભાસ્કરના પહેલાં પાને હેડલાઈન છપાઈ હતી. શ્વાસારોપણના નામે. આજ હેડલાઈન સાથે પછી આખા દેશમાં દૈનિક જાગરમાં છપાયેલું. 

એ વખતે મે પણ જાંબુ વાવેલો જે ફોટોમાં જોઈ શકાય એવડો થઈ ગયો.. 

ગામના હરિભાઈ અને ભીખાભાઈએ કહેલું કે, “બેન જવાબદારી પૂર્વક કહીએ છીએ જેટલા વાવશું એ બધા ઉછેરીશું.. ને સાચે ગામનો સંપ સરસ એટલે એકબીજાના પૂરક બની સૌ વૃક્ષોને સાચવે છે દર રવિવારે સૌ શ્રમદાન પણ કરે”આભાર રોઝી બ્લુ ઈન્ડિયા પ્રા.લી. અને ગામલોકોનો તમારી મદદથી અમે બનાસકાંઠામાં હરિયાળી પાથરવામાં નિમિત્ત બની શક્યા છીએ.. 

#MittalPatel #vssm #TreePlantation

Mittal Patel with Sarpanch , Retired Forest Officer and other villagers at Bharkawada tree plantation site

2471 of the  2500 trees we planted with  Rosy Blue’s help have survived and grown

Bharkawada Tree Plantation site

Bharkawada Tree Plantation site

Bharkawada Tree Plantation site

Mittal Patel with the Vriksh Mandali of the Maandla village

Almost a year ago, Vishnubhai sent us an invite to help them raise trees at the crematorium of their village Maandala.

And they also agreed to VSSM’s pre-conditions of fencing the site and making arrangements for water during and after the plantation. What more could we ask for? So after a Vriksha Pujan ceremony, we began plantation at the  Mandala crematorium.

I had the opportunity to visit the Mandala crematorium to see the growth of the trees we planted a year ago. And we were happy with the progress the trees were making. VSSM appoints a Vrikhsa Mitra at each site; it is the Vriksh Mitra’s responsibility to nurture and protect each of these trees. VSSM also pays remuneration to each of these appointees.

However, the significant responsibility also falls on the Vrikrsha Mandali, the individuals who invite us to the village for the tree plantation. They ensure that the promises are kept, and the trees are raised well—our pranams to the Vriksha Mandali of Maandla village for diligently fulfilling their responsibilities.

The newly elected Sarpanch is equally sensitive; he has offered to provide land that can grow another 5000 to 7000 trees and fulfil all the raising requirements.

Our lessons with the tree plantation drive have given us an understanding that if each village works with a five-year plan to raise at least 20,000 to 25,000 trees, the mother earth will once again remain draped in a green cloak.

We hope for other villages to become as aware as Maandala village.

માંડલા ગામની સ્મશાનભૂમીમાં વૃક્ષો ઉછેરવાનું કહેણ એક વર્ષ પહેલાં વિષ્ણુભાઈ તરફથી આવ્યું.

અમારી શરત ગામની ભાગીદારીની. જેમાં પાણીની વ્યવસ્થા તેમજ તારની વાડ ગામ કરી આપે તે. 

બનાસકાંઠાના માંડલા ગામે આ મંજૂર હોવાનું કહ્યું. બસ પછી તો શું અમને તો ભાવતુ’તુને વૈદે કીધા જેવું.અમે વૃક્ષપૂજન કાર્યક્રમ કરીને સ્મશાનમાં વૃક્ષો રોપ્યા. લગભગ વર્ષ પછી વાવેલા વૃક્ષો કેવા ઉછર્યા એ જોવા જવાનું થયું ને સ્મશાન જોઈને રાજી થવાયું. 

અમે વાવેલા વૃક્ષો ઉછેરવા એની કાળજી કરવા અમે દરેક જગ્યાએ વૃક્ષમિત્ર મુકીએ જેને અમે પગાર ચુકવીએ. પણ વૃક્ષમિત્ર કરતા વધારે જવાબદારી ગામની વૃક્ષમંડળીની કે જેમણે અમને એમના ગામમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા આમંત્રણ આપ્યું હોય..

માંડલાની વૃક્ષમંડળીને પ્રણામ કરવા ઘટે. એમણે વૃક્ષોની  સરસ માવજત કરી.

મે વાવેલો પીપળો પણ સરસ ઉછર્યો છે જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.

ગામમાં નવા ચૂંટાયેલા સરપંચ પણ ખુબ સરસ.. એમણે ને વિષ્ણુભાઈ જેવા વૃક્ષમંડળીના અન્ય સભ્યોએ બીજી 5000 થી 7000 વૃક્ષો વાવી શકાય તેવી જગ્યા અમને આપવાનું કહ્યું. જ્યાં શરત પ્રમાણેની સગવડ એ કરી આપશે.

દરેક ગામ પાંચ વર્ષનો લક્ષાંક પોતાના ગામમાં ગ્રીનકવર એટલે કે ઓછામાં ઓછા 20,000 થી 25,000 વૃક્ષો વાવી ઉછરવાનો રાખે તો આખી ધરતી લીલી થઈ જાય…

માંડલા ગામની જેમ અન્ય ગામો જાગે એમ ઈચ્છીએ… 

#MittalPatel #vssm

Maandala tree plantation site

Mittal Patel visits Mandala crematorium to see the growth of the trees we planted a year ago

Pipal tree planted by Mittal Patel in Maandala crematorium last year is also raised well

Mittal Patel with the office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers from the village

‘Ben, we wish to plant thousands of trees in our village, we have space and are also prepared to clean and fence the selected site, but water remains an issue. We do not have enough water in our village. Even the 300 cows in our Gaushala face drinking water difficulties. If we raise the trees, the cows too will find a shade to rest, and so will other living beings.” Ishwarbhai from Banaskantha’s Soni villages shares water woes with us.

It would work wonders if we could make arrangements for water; it could help us raise 15,000 to 20,000 trees and quench the thirst of 300 plus cows. But unfortunately, the only option we had was drilling a borewell, but it was also an expensive option.

VSSM’s well-wishing friend Vijaybhai Doshi and his wife are tree and cow enthusiasts. VSSM shared with Vijaybhai its wish to drill a borewell for the benefit of trees and cattle; they immediately agreed to bear the cost provided the community also shares some of it. Finally, we began drilling a borewell with significant support from Vijaybhai and Soneshwar Goushala, also contributing to the cost.

A Bhoomi Pujan ceremony was performed to seek permission and forgiveness of Mother Earth before we drilled through her belly. The office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers from the village remained present during the Bhoomi pujan.

We are grateful for allowing Naranbhai and me to perform the Bhoomi Pujan.

We will soon begin the plantation of 20000 trees in the village.

“બેન અમારા ગામમાં હજારો વૃક્ષો ઉછરે એવી જગ્યા છે અમે સફાઈ અને તાર ફ્રેન્સીગ પણ કરી આપીયે   પણ પાણીની વ્યવસ્થા નથી.. અમારી ગૌશાળામાં 300 ગાયો છે એને પણ પાણીની તકલીફ છે. જો વૃક્ષો ઉછરે તો આ ગાયો ને પણ કુદરતી છાંયડો મળે ને કેટલાય જીવોનું ઘર આ વૃક્ષો બને.. અને ગાયોને પણ  પાણીની શાંતિ થઈ જાય”

બનાસકાંઠાના સોની ગામના ભરતભાઈ અને ઈશ્વરભાઈએ આ કહ્યું…

એક સાથે 15000 થી 20,000 વૃક્ષો ઉછરે, ગાયોને પણ પીવાનું પાણી મળી જાય તો કેવું મજાનું કામ થઈ જાય પણ મુશ્કેલી હતી પાણીની… પાણી માટે બોરવેલ સિવાય વિકલ્પ નહીં અને બોરવેલ માટેનો ખર્ચ પાછો મસમોટો…

આમારા કાર્યોમાં અમને મદદ કરતા વિજયભાઈ દોશી ને તેમના પત્ની ગૌ અને વૃક્ષ પ્રેમી. તેમની સામે અમારી લાગણી વ્યક્ત કરી ને એમણે તુરત ગામલોકો થોડી મદદ કરે ને બાકીની અમે કરીશું એમ કહીને બોરવેલ માટે મદદ  કરવાનું સ્વીકાર્યું. 

આમ વિજયભાઈના મહત્તમ સહયોગથી અને સોનેશ્વર ગૌશાળાની ભાગીદારીથી સોનીમાં બોરવેલ બનાવવાનું શરૃ કર્યું.જે જગ્યાએ બોરવેલ કરવાનો છે ત્યાં મા ધરાના હૃદયમાં છેદ કરીને  પાણી ઉલેચવાના. એટલે  મા ધરતીની પેટાળમાંથી પાણી ઉલેચી રહ્યા છીએ તારી છાતી પર છેદ કર્યો એની માફી માંગી અને કદી ખૂટે નહીં એવું પાણી આપજેની પાર્થના સાથે ભૂમીપૂજન કર્યું.

સોનેશ્વર ગૌશાળાના પદાધિકારીઓ તેમજ ગામના સેવાકાર્યોમાં રસ ધરાવનાર સૌ હાજર રહ્યા. બોરવેલનું ભૂમીપૂજન કરવાનો ગામે મને અને અમારા કાર્યકર નારણભાઈને મોકો આપ્યો એ માટે આભાર…બસ 20,000 વૃક્ષોનું સરસ ગ્રામવન ત્યાં ઊભુ કરીએ… 

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel with the villagers and others during bhoomi pujan ceremony

Mittal Patel at Soni Village Bhoomi pujan Ceremony

Mittal Patel at Soni Tree Plantation site

Mittal Patel performed Bhoomi Pujan at Soni  Village

Mittal Patel performed thew bhoomi pujan at Soni Village

Mittal Patel and VSSM Coordinator Naran Raval during Bhoomi Pujan ceremony

Mittal Patel with the office-bearers of Soneshwar Gaushala and volunteers  from the village