VSSM with support of their well-wishers provided tarpaulin sheets to 528 families

“These sheets (tarpaulin) are strong and sturdy. If used well, we need not worry for the next 2-3 years. The cyclone took away our roof and walls, but these sheets will ease our monsoon pains. This year we will experience some peace during monsoons.” Bhagwanbhai from Amreli’s Bagasara shared this sentiment on receiving a tarpaulin sheet given to cover their roof.  

Cyclone Tauktea devastated Saurashtra. VSSM,with support from Krishnakant Uncle and Indira  Auntie and Milanbhai Shah of Kudrati Upchar Trust provided tarpaulin sheets to 528 families from Amreli and surrounding regions whose roofs were blown away by the cyclone. 

VSSM’s Ramesh, Vinod, Madhuben, Rajnibhai immediately surveyed the condition of the affected, gathered the required information and completed the distribution of the sheets. While Dimpleben poured in efforts to ensure we procured the best quality tarpaulins at the best prices. 

Immensely grateful for the support of our well-wishers and the strength of VSSM’s team.

 ‘બહુ મજબૂત કાગળ(તારપોલીન) દીધા સે. બે તણ વરહ હુદી આને હરખો હાચવીએ તો કાંઈ થવાનું નથ. અમારુ ચોમાસુ હખેથી નીહરી જશે.. આ વાવાઝોડાએ અમારી વલે કરી નાખી’તી. પણ હવે ચિંતા નથ..’

#અમરેલીના બગસરાના ભગવાનભાઈએ પોતાના છાપરાં પર તારપોલીન ઢાંકતા આ ભાવના વ્યક્ત કરી..

#તૌકતે વાવાઝોડાએ સૌરાષ્ટ્રમાં ખુબ નુકશાન કર્યું. અમે અમરેલી અને અન્ય વિસ્તારમાં જ્યાં લોકો ઝૂંપડાં બાંધીને રહેતા અને જેમનું બધુ વાવાઝોડામાં ખતમ થઈ ગયું તેવા 528 પરિવારોને તારપોલીન આપવાનું અમારા પ્રિય ક્રિષ્ણકાંત અંકલ અને ઈન્દિરા આંટી તેમજ પ્રિય મીલનભાઈ શાહ – કુદરતી ઉપચાર ટ્રસ્ટના માધ્યથી કર્યું. આપની આ લાગણી માટે આભારી છીએ.

અમારા કાર્યકર રમેશ, વિનોદ, મધુબહેન, રજનીભાઈ સૌએ જરૃરિયાતવાળા પરિવારોની માહિતી જાતે જઈને એકત્રીત કરી અને વિતરણ પૂર્ણ કર્યું.. 

જ્યારે ડીમ્પલબેને સારી ગુણવત્તાવાળી તારપોલીન એ પણ ઓછા ખર્ચમાં મળે તે માટે ઘણી મહેનત કરી.

આપ સૌ પ્રત્યે રાજીપો…

#MittalPatel #vssm #house

#nomadiclife #denotified

#care #તૌકતે #CycloneTauktae

#saurashtra #gujrat #india

Cyclone Taukatae devastated nomadic families shanties

Nomadic women covered her roof with new tarpaulin sheet

Cyclone Tauktea devastated Saurashtra

Nomadic families covered their roof with new tarpaulin sheet

The current living condition of nomadic families

Nomadic men covered his roof with new tarpaulin sheet

VSSM gave new tarpaulin sheets to cover their roof

Nomadic families received new tarpaulin sheets to cover their roof

Nomadic women covered her roof with new tarpaulin sheet

Nomadic families covered their roofs with new tarpaulin sheets given by VSSM

528 families from Amreli and surrounding regions whose roofs were blown away by the cyclone

Ramjibhai shared how they tackled the onslaught of covid’s devastating second wave with Mittal Patel

Bharkawada is one unique village that did not register a single hospitalization or death during the Covid second wave.

While rarely has a village escaped the onslaught of Covid’s  second wave, this narration by Ramjibhai of Bharakwada astounded me. Bharkawada had 3-4 cases and the infected recovered well. How did no one require hospitalization? 

“The village youth took up the responsibility of sensitizing individuals who were hesitating to take the vaccine. We also took advantage of our village WhatsApp group to share information on the benefits of vaccination,how vaccinated people escaped with minor symptoms etc. In short, vaccination saved them from facing severe consequences of the second wave. Apart from this the ones who were still awaiting vaccination took good care of themselves.” Ramjibhai shared how they tackled the onslaught of covid’s devastating second wave. 

There are many misconceptions making waves about the side effects of the vaccine. Many told me how they ran to the fields when the vaccination team visited their homes.

‘Infact, vaccination saved us, just like the polio eradication campaign, the 2 drops that have made polio cases almost non-existent, similar has to happen with Covid-19” shares Ramjibhai. 

Bharkawada is a village with a population of 2200 to 2500 people. VSSM is undertaking tree plantation drive in the village with the assistance of Rosy Blue (India) Pvt. Ltd. The village youth has been enshrined the responsibility of undertaking plantation drive. Apart from the crematorium,  VSSM plans to plant trees on either side of the lane leading from Palanpur Highway to the village’s main entrance. This would provide the much needed green shade to those walking into the village. 

Hope like Bharkawada other villages too wake up to the needs of current times…. 

 ભરકાવાડા એક એવું ગામ જ્યાં કોરોનાની બીજી લહેરમાં એક પણ વ્યક્તિનું મૃત્યુ નથી થયું ના કોઈને હોસ્પીટલમાં દાખલ થવું પડ્યું.

ગામના રામજીભાઈની વાત સાંભળી નવાઈ લાગી.. મૂળ કોરોનાની બીજી લહેરમાં ભાગ્યેજ કોઈ ગામ #કોરોના મુક્ત રહ્યું હશે. ત્યારે #ભરકાડાવાડામાં બે પાંચ લોકોને ખાલી કોરોનાના લક્ષણો દેખાયા વળી એ લોકો ઘરે જ સાજા થયા. હોસ્પીટલના દ્વારે કોઈને જવું જ ન પડ્યું. આવું કેવી રીતે થયું?

રામજીભાઈએ કહ્યું, ‘કોરોનાની રસી માટે ગામમાં યુવાનો જે લોકો રસી ન લે એને ઘરે જઈને સમજાવીએ. અમારા ગામનું વોટ્સએપ ગ્રુપ ચાલે એમાં અમે રસીકરણના ફાયદા જેમને રસી લીધી હોય તેમને કોઈ નુકશાન નથી થયું વગેરે વાતો મુકીએ એના પ્રતાપે સૌને હિંમત આવી. આ રસીકરણે એમને બચાવ્યા. આ સિવાય રસી માટે જેમનો વારો નહોતો આવ્યો તેમણે પોતાની કાળજી બરાબર કરી’

રસીને લઈને કેટલી ગેરમાન્યતા લોકોમાં ફેલાયેલી છે. ઘણા લોકોએ કહેલું કે, બેન રસી વાળા આવે એટલે અમે ખેતરમાં ભાગી જઈએ. રસી લઈએ તો મરી જઈએ.. આ થાય ફલાણું થાય… 

પણ રામજીભાઈ કહે, ‘રસી લઈએ તો જીવી જવાય. જેમ #પોલીયો નાબુદ કરવા બાળકોને રસીના બે ટીપા પીવડાવાય ને એના લીધે પોલીયોના કેસ હવે ક્યાંય જોવા નથી મળતા બસ આવું કોરોનાનું છે’

ભરકાવાડા 2200 થી 2500ની વસતિવાળુ જાગૃત ગામ..અમે આ ગામના સ્મશાનમાં રોઝી બ્લુ (ઈન્ડિયા) પ્રા.લી.ની મદદથી વૃક્ષો વાવના છીએ.. ગામના નિવૃત ફોરેસ્ટ અધિકારી આ વૃક્ષોની માવજતની જવાબદારી યુવાનોની ટીમ સાથે નિભાવાના છે..અમે સ્મશાન સિવાય #પાલનપુર હાઈવેથી ગામમાં પ્રવેશવાના રસ્તેથી છેક ગામ સુધી વૃક્ષો વાવવાનું આયોજન પણ કર્યું છે. જેથી રાહદારી રસ્તો લીલોછમ બને..

ભરકાવાડાની જેમ અન્ય ગામો પણ જાગૃત થાય એમ ઈચ્છીએ..

#MittalPatel #vssm Galav Dairy

#vaccination #vaccinationday2021

#vaacine #COVID19 #Covid19India

#coronavirus #TreePlantation

Tree Planttaiopn site

Mittal Patel meets the villagers of Bharkawada village

Bharkawada village sign board

The nomadic families received their ration kit

Three kids whose father had died, mother looked after them for a while before she left them to marry someone else. The responsibility of these children fell upon their Kaka-kaki ( paternal uncle-auntie) who already had 2 children of their own. Yet the couple decided to care for these children. The couple laboured hard to provide for all 5 children. Life continued and suddenly we were all reeling under the deadly second wave of the pandemic.  Kaka had a fever and cough, Ritaben (Kaki) assumed he will soon be alright, also there was no money to seek medical help. The issue continued for few days before Kaka passed on.

The nomadic families received their ration kit

Valabhai from Radhanpur’s Limbad village is an elderly gentleman. Completely blind at one eye, the second eye has partial vision. His wife also is vision impaired. Valabhai worked to earn a daily living but with age, that too has become difficult. The wife sets out to beg. The couple has 3 children. The lady who helped them the most to run the house succumbed to Covid. The living condition has gone turned worst. Valabhai too sets out to beg along with the three children. 

Every day we come across many such cases. The first thing we do is to comfort these families and provide them with ration kits. If needed we also assist with the treatment if the person is hospitalised.

The nomadic families received their ration kit

The nomadic families received their ration kit

As humans if not now when will we stand beside our fellow human beings?? And as I always say, we play the role of facilitator it is you who keep the ball rolling.

The nomadic families received  their ration kit

મા આવું કરી શકે?

અમારા કાર્યકર વિનોદના મોંઢે છોટાઉદેપુરના લુણજાગામની વાત સાંભળી મન હચમચી ગયું.ત્રણ બાળકોના પિતા ગુજરી ગયા. માએ થોડા જ સમયમાં એ બાળકોને મુકીને બીજે ઘર માંડી દીધું. કાકા કાકીને પોતાને બે બાળકો. એમણે આ નોંધારા બાળકોની કાળજી લેવાનું શરૃ કર્યું.. મજૂરીમાં જે મળે તેમાં આ બધાનો ગુજારો ચાલે. ત્યાં કાળમૂખા કોરોનાની બીજી લહેર આવી. કાકા નેે તાવ, ખાંસી થયા. કાકી રીટાબહેનને લાગ્યું મટી જશે. વળી એવા પૈસાય ક્યાં હતા તે દવાખાને જાય.. દર્દ વધ્યું ને કાકા દેવલોક પામ્યા. હવે રીટાબહેન માથે પાંચે બાળકોની જવાબદારી આવી.. અમે તત્કાલ તો રાશન પહોંચાડ્યું, બાળકોને પણ અમારી હોસ્ટેલ શરૃ થાય એટલે અમારા ત્યાં ભણવા મુકવા રીટાબહેનને કહ્યું, એમણે હાલ તો હા પાડી છે.એ સિવાય રીટાબહેન શાકભાજીની લારી કે નાની દુકાન કરવા ઈચ્છે તો એ મદદ માટે પણ કહ્યું છે. સરકારની પાલક યોજનામાં મા-બાપ વિહોણા બાળકોને મદદ મળે. અહીંયા બાપ નથી ને મા જતી રહી છે તે બાળકોને કઈ કેટેગરીમાં મુકવા તેમને મદદ ના મળી શકે? ખેર આ તો સરકારને પુછીશું.

The nomadic families received their ration kit

આવા કેટલાય કિસ્સા અમારી સમક્ષ નીત આવે છે. અમે પ્રથમ તો સાંત્વના આપી રાશન આપવાનું કરીએ. એ પછી જરૃર પડે હોસ્પીટલમાં વ્યક્તિ દાખલ હોય તો સારવારમાં મદદ કરીએ. 

The nomadic families received their ration kit

ટૂંકમાં કોરોનાને લઈને દયનીય સ્થિતિમાં મુકાયા હોય એમને અમારાથી શક્ય મદદ કરવાનું અમે કરી રહ્યા છીએ..

આફતમાં આવી પડેલા સ્વજનોની રાવ અમારા સુધી અમારા કાર્યકરો, ક્યાંક સીધા અસરગ્રસ્ત લોકો તો ક્યાંક શંકરભાઈ ચામઠા ને પ્રવિણભાઈ દેસાઈ જેવા લોકોએ પહોંચાડી.. આભાર આપ સૌનો..

The nomadic families received their ration kit

#MittalPatel #vssm Maharshi K Dave

The nomadic families received their ration kit

Mittal Patel meets Laxmikantkaka during her visit to Rajkot

  Let us move our attention from the topic of Covid…

A recent meeting with Laxmikant Kaka in Rajkot reminded me of childhood stories on fate and destiny. VSSM’s Chayaben and Kanubhai introduced me to Laxmikant Kaka whilst I was in Rajkot recently.

Kaka was a cloth merchant living in Pune, more than 50 people worked at his factory. Sheth Laxmikant as he was called by all was a generous philanthropist always eager to offer help when needed. But as fate would have it, a fatal road accident snatched away his entire family including his wife, sons, daughter-in-law…. with only kaka surviving the car crash. The accident hurt Kaka’s mental health. He boarded some random train,   left Pune to reach no destination. He reached Rajkot and stayed back at the railway station.

It has been 25 years since 15 years ago he suddenly remembered his past. Kaka travelled back to Pune but found no remains from his past, he did not feel like meeting his relatives. After returning to Rajkot, he took up odd jobs to earn his living.

Laxmikant Kaka has aged, he cannot work as before. A non-profit trust was sending him tiffin but that too suddenly stopped. Later Khodubhai and others from the settlement have been bringing food to him. The families took turns to feed Kaka but eating food for free was not something that Kaka desired. However, since he had no option he accepted these favours. Khodubhai, took special care of Kaka in sickness and in health.

Once the VSSM team came in contact with Kaka they helped him obtain a ration card, voter id card and pension for the elderly. It has been very tough for Kaka to accept charity or be dependent on others. The awkwardness was quite evident on his face.

VSSM’s Chayaben began bringing a ration kit to Kaka under our Maavjat initiative. This did bring a sense of relief and joy to him but how to cook was a big question. “If it is ok we will cook three meals for you?” Kodhubhai had proposed.  Khodubhai himself was a man with limited means but he never turned away from helping kaka.

“There was a time when I provided for people in need…” Kaka could say no further as tears rolled down his eyes when we brought the first ration kit to him.

Kanubhai requested him to not lose heart, this was part of VSSM’s duty towards the elders it comes across.

Every month when we bring the ration kit to Kaka he notes down the details in a register and says a little prayer to thank God.

VSSM provides ration kits to 156 elderly every month. It is the support and donations from our society that enables us to do what we are doing.

The current situation helps us understand the power of nature, meeting kaka and learning about him was a similar experience. The helplessness he must have experienced then….

કોરોનાથી હટીને એક વાત કરવી છે.. 

પેલું નસીબ રાજાને પણ રંક બનાવી દેની વાત સાંભળેલી પણ રાજકોટમાં લક્ષ્મીકાંત કાકાને મળીને પ્રત્યક્ષ આ અનુભવ્યું..

લગભગ દોઢ મહિના પહેલાં રાજકોટ જવાનું થયેલું એ વેળા અમારા કાર્યકર છાયાબહેન, કનુભાઈએ મને લક્ષ્મીકાંત કાકાને મળાવી. 

કાકા વર્ષો પહેલાં પુનામાં રહેતા.એમનો કાપડનો મોટો ધંધો. પચાસ માણસો એમની ફેક્ટરીમાં કામ કરે. શેઠ તરીકે એ ઓળખાય. દાન ધરમમાંય એ ઘણું માને. આવા કાકા પરિવાર સાથે પ્રવાસ કરી રહ્યા હતા ને તેમના વાહનને અકસ્માત નડ્યો. આખો પરિવાર દીકરા, વહુ, તેમની પત્ની ને બધુ સાફ થઈ ગયું. કાકા એકલા બચ્યા.  

આ ઘટનાનો આઘાત કાકાનું મન અને મગજ સહન ન કરી શક્યુ. મગજ અસ્થિર થયું. એમણે પૂના છોડ્યું. ટ્રેનમાં બેસી બસ મુસાફરી કર્યા કરે. ફરતાં ફરતાં એ રાજકોટ આવ્યા ને રેલવે સ્ટેશન પર રહી ગયા. 

લગભગ 25 વર્ષ આમ ગયા. 15 વર્ષ પહેલાં અચનાક સુધ બુધ આવી. પૂના પરત ગયા પણ ત્યાં તો પોતાનું કોઈ અસ્તિત્વ જ નહોતું રહ્યું. સગાઓને મળવાનું મન ન થયું. એ રાજકોટ પાછા આવ્યા ને મળે તે મજૂરી કરી જીંદગી ગુજારવા લાગ્યા. 

રાજકોટના ચુનારાવાડમાં એક ભાઈએ પોતાનું કાચુ મકાન કાકાને કોઈ ભાડા વગર રહેવા આપ્યું. મૂળ કાકાનો સ્વભાવ પરગજુ એટલે એ સૌ કોઈને એ વહાલા લાગે.. 

વર્ષો આમ નીકળી ગયા.હવે કાકાથી કામ નથી થતું. થોડો સમય સ્થાનીક કોઈ ટ્રસ્ટે ટીફીન આપ્યું પણ પછી એ અચાનક એ બંધ થયું. એ પછી તેમની વસાહતના ખોડુભાઈને અન્ય સૌ મદદે આવ્યા. વારા ફરથી કાકાને બધા જમાડે પણ કાકાને આ ગમે નહીં. પણ શરીર સાથ ન આપે એટલે ના છૂટકે ન ગમતુ પણ કરે. જો કે ખોડુભાઈ વિશેષ ધ્યાન આપે. બિમારીમાં પણ કાકાની સારવાર એ કરાવે. 

આવા કાકાને અમારા કાર્યકરો મળ્યા ને એમના બધા ડોક્યુમેન્ટ બનાવી આપ્યા. રાશનકાર્ડ, મતદારાકાર્ડ મળ્યા પછી વૃદ્ધ પેન્શન પણ મળવાનું શરૃ થયું. પણ કાકાને  કોઈની ઓશિયાળી ન ગમે એમની વાતોમાં પણ એ દેખાય..

અમારા કાર્યકર છાયાબહેને કાકાને અમારા માવજત કાર્યક્રમ અંતર્ગત દર મહિને એમને ચાલે એટલું રાશન આપવા કહ્યું. કાકા સાંભળીને રાજી.. પણ જમવાનું કેવી રીતે બનાવશો? એ પુછતા કાકાની મદદે ખોડુભાઈ આવ્યા.  એમણે કહ્યું, ‘તમને વાંધો ન હોય તો ત્રણે ટંકનું રાંધી અમે આપી જઈશું.’ આમ પણ આર્થિક રીતે એવા સમૃદ્ધ નહીં છતાં ખોડુભાઈ કાકાનું ધ્યાન રાખતા એમને જમાડાય ખરા…(ફોટોમાં કાકા સાથે ખોડુભાઈને જોઈ શકાય)

અમે કાકાને પહેલી વાર રાશનકીટ આપી ત્યારે એમની આંખોમાંથી ઝળઝળિયા આવી ગયા. 

‘એક વખત હતો જ્યારે હું સૌને આપતો આજે મારે….’

કાકા વધુ બોલી ન શક્યા..

કનુભાઈએ એમને દુઃખી ન થવા કહ્યું ને આ અમે અમારી ફરજના ભાગરૃપે કરીએ છીએ એ સમજાવ્યું. 

કાકાને દર મહિને રાશન આપવા જઈએ એ પછી એ રાશનની વિગતો ચોપડામાં લખે ને છેલ્લે ભગવાનનો આભાર માને…

લક્ષ્મીકાંત કાકા જેવા 156 માવતરોને અમે દર મહિને રાશન આપીયે છીએ.. આમ તો અમે કહેવા કરતા સમાજ સહયોગ કરે ને એમાંથી આ બધુ થાય… 

કુદરત શું કરી શકે તે અત્યારે આપણે અનુભવી રહ્યા છીએ.. 

કાકાને મળી ત્યારે પણ આજ અનુભવ થયેલો.. 

લખ્યું એ બધુયે ફોટોમાં.. 

#MittalPatel #vssm #humanity

#humanrights #stories #Gujarat

#Rajkot #Gujarat’

Kaka notes down the ration kit details in a register and says a little prayer to thank God.

Laxmikantkaka with his ration kit

LaxmikantKaka with Khodubhai

Mittal Patel with Rameshbhai and Geetaben

 Recently some work took me to Surat. Since I had to finish some administrative work I reached my brother-in-law’s office. I was finishing my work from my brother’s office when a man dressed in clothes that were stained with myriad colours entered the office and paid his pranams by touching my feet.

It felt awkward when someone my age would fall to my feet, I did not like it. Also, I did not even know him.

“You had saved my Geeta!” he said after sensing my awkwardness.

“Geeta?” I could not recollect. Just then my brother Rakesh entered the office, “This is Ramesh, two years ago I had spoken to you and sent his wife to Ahmedabad for treatment and you had arranged for her treatment at Kidney hospital in Ahmedabad. He would always tell me to inform him when you were in Surat. So here he is today…

“Oh, I had completely forgotten about it.”

Geetaben was suffering from kidney and intestine issues. The doctors in Surat had asked for Rs. 13 lakhs for the treatment with no assurance that it would save her life. My brother-in-law asked me to not worry about the financial implications of the treatment. Also, I was more focused on saving her life along with spending the money. We asked Rakesh to bring Geeta to Ahmedabad. Shri. Madhavbhai Ramanuj, the very compassionate President of VSSM also happens to on the Board of Directors at the Kidney Hospital. We shared Geeta’s case with him, and Geeta’s treatment began free of cost. She was required to stay in Ahmedabad for 3 months. Ramesh would bathe and freshen up and the hostel facility and VSSM would send him a daily tiffin from its hostel. Geeta was in bad shape for proper treatment, warmth and care helped overcome her ailment.

“I have two small children, what if something untoward had happened to Geeta??”

Ramesh and Geeta are natives of Jamnagar but search for better-earning options had brought them to Surat. After a brief chat, he asked if he can call Geeta to meet me. “She has been wanting to meet you for long…” Ramesh asked. I said it was ok to call her.

A very skinny looking Geeta walked into the room.

“How is your health now?”

“I am absolutely good, I can now work out of my home too,” Geeta replied with confidence.

“Can I take your picture? I want to share it with the world, especially for the people who hesitate to come for treatment at public hospitals. The feel the treatment at such hospitals is not up to the mark. If they read your story, many might want to opt for treatment at a government hospital.” I explained my request.

“Please do Ben, I read your posts  on Facebook.

At VSSM, we are just play our role to bridge the gap… rest lies in the hands of Almighty…

તાજેતરમાં સુરત જવાનું થયું. થોડુંક કામ હોવાથી મારા જીજાજીની ફેક્ટરીયે હું પહોંચી. મારા ભાઈની ઓફીસમાં બેસીને હું કામ કરી રહી તે વેળા કલરના ડાઘવાળા કપડાં પહેરેલા એક ભાઈ ઓફીસનો દરવાજો ખોલી મારી પાસે આવ્યા અને મને પાગે લાગ્યા. 

હમઉમરનું કોઈ આમ પગે લાગે! ગમ્યું નહીં. વળી ભાઈને હું ઓળખીયે નહોતી. મારા મોંઢા પરના ભાવ જોઈને એણે કહ્યું,

‘તમે મારી ગીતાને બચાવી હતી’ ગીતા.. મને કશુંયે યાદ નહોતું. ત્યાં મારો ભાઈ રાકેશ આવ્યો ને એણે કહ્યું,

‘આ રમેશ બે વર્ષ પહેલાં તારી સાથે વાત કરીને, એની પત્નીની સારવાર માટે અમદાવાદ મોકલ્યો હતો ને તે કીડની હોસ્પીટલમાં બધુ ગોઠવી આપેલું. મને હંમેશાં કહે, મિત્તલબેન આવે તો મને કહેજો. મારે મળવું છે. તે આજે…’

‘ઓહ.. હું તો ભૂલી ગયેલી’ 

ગીતાબેનને કીડની અને આંતરડાની તકલીફ થયેલી. સુરતના ડોક્ટરે 13 લાખનો ખર્ચ કહ્યો પણ બચવાની સંભાવનાની કોઈ ખાત્રી ન આપી. મારા જીજાજીએ આર્થિક ચિંતા ન કરવા કહ્યું. પણ મુદ્દો પૈસા ખર્ચતા માણસ બચે એનો હતો. રાકેશે મને વિગત કહી મે એમને અમદાવાદ આવવા કહ્યું, કીડની હોસ્પીટલમાં અમારા આદરણીય માધવભાઈ રામાનુજ.. ઋજુ હ્રદયના વ્યક્તિની સાથે સાથે VSSMના એ પ્રમુખ પણ. એમની સાથે ગીતાની સ્થિતિની વાત કરી અને ગીતાની સારવાર અમદાવાદમાં વિનામૂલ્યે  શરૃ થઈ. ત્રણ મહિના અમદાવાદ રહેવું પડ્યું. રમેશનું જમવાનું અમારી હોસ્ટેલમાંથી નિયમીત પહોંચે.  નાહી ધોઈને ફ્રેશ થવા પણ એ હોસ્ટેલે જાય.. 

ગીતાની હાલત ખરાબ હતી પણ યોગ્ય સારવાર અને માનસીક હૂંફથી ગીતા સાજી નરવી થઈ ગઈ. રમેશભાઈએ કહ્યું, 

‘મારે બે નાના બાળકો. ગીતાને કાંઈ થ્યું હોત તો?’ મૂળ એ જામનગરના વતની કામ ધંધા અર્થે સુરતમાં રહે. અમે થોડી વાતો કરી ત્યાં એમણે કહ્યું, ગીતાને બોલાવી લાવુું એ તમને ક્યા
રનીયે મળવા માંગતી હતી. મે હા કહી.. થોડીવારમાં શરીરે સુકલકડી એવા ગીતાબેન આવ્યા. 

‘તબીયત હવે?’ 

‘બહુ સારી બેન. હું તો હવે કામ જવું છું…’

મે કહ્યું, ‘તમારો ફોટો પાડુ. મૂળ આર્થિક સ્થિતિ નબળી હોય તેવા પરિવારોના ત્યાં બિમારી આવે ને અમે સિવિલ આવવા કહીએ તો પહેલાં તૈયાર નથી થતા.એમને લાગે કે અહીંયા સારવાર બરાબર નથી થતી. તમારી વાતથી લોકોને પ્રેરણા મળશે માટે…’  

રમેશભાઈએ કહ્યું, ‘ ચોક્કસ બેન,,  ફેસબુકમાં તમને જોવું છું’

આપણું કામ આંગળી ચિંધવાનું… બાકી બધુ તો કુદરત કરે… 

#MittalPatel #vssm #medical

#surat #CivilHospital #care

#help #helpinghands #Team Madhav Ramanuj